Inloggen
voeg je autobiografie toe

Autobiografieen

Onzichtbaar op het sociogram.

14.

In de derde klas, tijdens een les maatschappijleer, vraagt de leraar aan de klas om een sociogram in te vullen. Je moet opschrijven naast wie je meestal zit op school, met wie je omgaat enz. enz. De uitkomsten worden uitgewerkt op het bord voor de klas.

Na een tijdje is duidelijk dat niemand mijn naam heeft opgeschreven. Nergens, bij geen enkel onderdeel. Ik voel mezelf wegzakken en zie de leraar af en toe ongerust mijn kant op kijken. Ik wil niet dat hij naar me kijkt, daar maakt hij het alleen maar erger mee.

Het sociogram bevestigt mijn zelfbeeld. Ik ben onzichtbaar.
Omdat het me heeft geraakt en ik er toch erg mee zit, probeer ik het thuis aan mijn moeder te vertellen. Haar reactie: “Ach, stel je niet zo aan. Tuurlijk stond je er tussen. Je hebt gewoon niet goed gekeken. Je zat zeker weer te dromen”.

De enige persoon aan wie ik in die periode op school wat steun had, was mevrouw Wiekens, de lerares Engels. Af en toe komt ze wel eens bij me zitten en dan vraagt ze hoe het met me gaat en maakt ze een praatje over wat ik in mijn vrije tijd doe.
Ze zegt dat het haar verbaast dat ik op deze mavo zit. Ze vraagt zich af hoe dat zo gekomen is en of ik niet veel liever naar de havo wil. Ze doet erg haar best om contact met mij te krijgen, maar ik ben erg gesloten, wil mijn vader en moeder niet afvallen.

Ze heeft me zelfs een keer bij haar thuis uitgenodigd om te komen eten. Haar man was er ook, maar die bemoeide zich gelukkig niet met mij. Dat vond ik erg prettig. Mevrouw Wiekens en ik gingen samen in de keuken een witlofschotel maken. Bij haar heb ik mijn eerste glaasje (witte) wijn gedronken.
Ik vond het erg gezellig en waardeerde haar aandacht enorm, maar kon dat onmogelijk uiten.

Schrijver: Lone Wills, 20 mei 2015


Geplaatst in de categorie: school

3.4 met 5 stemmen 216



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
20 mei 2015
Door wat jij allemaal had meegemaakt, was het vertrouwen in de medemens verdwenen. Je was ver doorgeschoten met het in je schulp kruipen, wat overigens logisch is.
Die mevrouw Wiekens is een veerkrachtbeschermster voor jou en ze is vast slim genoeg om jouw dankbaarheid op te vangen.
Wees lief voor jezelf en heb geduld met jezelf, je kunt niet anders dan heel kleine stapjes naar de buitenwereld maken en misschien zelfs dat niet eens, geniet dan maar lekker volkomen inwendig van de liefdevolle aandacht van mensen als juf Wiekens!...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)