Zondag 6 oktober 2024

"Georg Trakl (Salzburg, 3 februari 1887 - Krakau, 3 november 1914) was een Oostenrijkse apotheker en expressionistisch dichter. Het overheersende thema in zijn werk zijn: dood, overlijden, vergankelijkheid en de daarbij behorende metaforen van herfst en winter. Daarnaast vindt men het zoeken naar betekenis en een gespannen verhouding tot God." Bjarne herkende de sierlijke letters onmiddellijk. Het was het handschrift van Emma Petronella, de voormalige cultuurdiva met extra aandacht voor de internationale dichtkunst. Hij was de brief al die jaren vergeten, totdat de korte brief, ruim veertien jaar na het overlijden van zijn muze zomaar spontaan uit een boek viel. Ze had het waarschijnlijk uit een boek over geschreven en als extra informatie in een korte brief bij het aan Bjarne gegeven boek “Het zwijgen in de de steen van Georg Trakl" gedaan. Nu Bjarne op zoek was naar bijzondere gedichten kwam het boek weer tevoorschijn. Het ontroerde Bjarne dat een brief van Emma niet door de tijd verloren was gegaan.

Natuurlijk had Bjarne gehoopt dat hij het geld voor zijn schilderij al had gekregen. Hij had van Rosa Konijn begrepen dat er nog naar gevraagd moest worden. Het was niet anders. Hij kon het geld nu goed gebruiken.
Een schetsboek van de Action bracht wat verlichting tijdens de herfstdagen van oktober. Simpele schetsen voor zijn Facebookvriendinnen. Een rookgordijn want zijn werkelijke passie lag bij gedichten schrijven, sinds hij de verfkwasten aan de wilgen had gehangen. Hij had verschillende namen die hij kon gebruiken om zijn woorden te publiceren, zijn meest favoriete was nog altijd Hector Havermout, de autistische dichter die iedere ochtend opstond zodra het licht werd, om weer te gaan slapen zodra het donker was.

Zeker had hij nu de geestige lenigheid ontwikkeld om zijn verwachting aan te passen als de omstandigheden daarom vroegen. Yuriy had hem al dagenlang niet geschreven. Het was een stilte die hij niet zag aankomen. Geen idee hoe lang dit zou duren. Hij wilde hem nieuwe gedichten sturen. Het gedicht “De zon” van Georg Trakl.

Natuurlijk had Bjarne gehoopt dat hij wat geld over zou hebben om de volgende week zijn verjaardag te vieren. Hij hoefde niet te klagen. Er was eten en de kachel kon weer aan.
Astrid kwam zo nu en dan de boel inspecteren. Soms had ze een bakje met verse groentesoep bij zich. Dan was hij dankbaar voor deze jarenlange vriendschap.

De vrouwen van het Facebookcollectief waren enthousiast over een nieuwe schets. Bjarne vond het zelf vaag werk. Het werd steeds vroeger donker. Hij hield van een donkerblauwe viltstift.

Plotseling kwam er een bericht binnen van Yuriy. Hij had een probleem met de internetverbinding gehad. Op een locatie waar hij voor een cursus moest zijn. Hij was blij dat hij weer met Bjarne kon schrijven. Bjarne begon met het overtypen van het gedicht van Georg Trakl.

De zon

Dagelijks komt de gele zon over de heuvel.
Mooi is het bos, het donkere dier,
De mens: jager of herder.

Roodachtig stijgt in de groene vijver de vis.
Onder de ronde hemel
Vaart de visser zachtjes in de blauwe boot.

Langzaam rijpt de druif, het koren.
Als in zwijgen de dag vergaat
Is iets goeds en iets kwaads gedaan.

Als het nacht wordt
Slaat de zwerver stil de zware oogleden op;
Zon uit duistere kloof breekt.

Georg Trakl

bedankt boek brief

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.5 met 2 stemmen 56