Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Maakt pesten weerbaar of weerloos?

Mijn hart bloedt, mijn buik doet pijn en borrelt van woede, mijn hoofd vertelt me rustig te blijven. Wie van de drie wint dit gevecht?
Onze zoon zit voor me, boos en ontdaan, het gevouwen A4-tje met de tekst ’Weer lekker in je vel’ voor zich op de tafel. Een cursus voor jongeren die gepest worden of anderzins leed over zich heen krijgen. Daar gaan we weer.

Pesten, een groot probleem dat dagelijks vele slachtoffers maakt en waar al veel papier en woorden aan verspild zijn.
Onze zoon is klein van stuk, dus dat is al op zich een makkelijke prooi. Hij hapt graag op alles wat ze hem voor houden, ook dit is voer voor die gasten. Daarbij is hij geen kuddedier of meeloper, tja en dan ben je het ‘bokkie’.

Oeverloze, vruchteloze gesprekken met ouders van de pesters hebben we erop zitten. Desinteresse, gepaard gaande met weinig tekst en veel decibellen waren meestal het resultaat van deze ‘overleggen’. De appel valt niet ver van de boom. Het onderwijzend personeel deed zijn best, maar liet zich volkomen intimideren door het gedrag van die ouders en kozen eieren voor hun geld. Het was nu de beurt aan psychologen en andere therapeuten om ons probleem op te lossen vond de schoolleiding.

Er volgde een rondreis door ‘slachtofferland’. We gingen via de psychomotorische therapeut, naar een kinder-psychologe en bezochten en passant ook nog een homeopaat en orthopedagoog. Een assertiviteitstraining als toetje.

Gevolg: onze zoon was er inmiddels van overtuigd dat er iets heel erg mis met hem moest zijn!!
Conclusie deskundigen: niks mis met ons kind!
Terug bij af!

Ik kijk weer naar het foldertje dat voor mij op de tafel ligt. Nu ben ik aan de beurt om tegenstand te gaan bieden. Ik pak de telefoon en bel de mentor van mijn zoon. Ik voel dat mijn buik de overhand krijgt. De vriendelijke stem van de leraar tempert mijn vulkanische uitbarsting. Ik vertel hem dat ik het zeer waardeer dat hij zich zorgen om mijn zoon maakt. Dat wij absoluut niet geïnteresseerd zijn in een cursus. En ik vraag hem met een cynische ondertoon of hij de pestkoppen ook heeft geattendeerd met een foldertje op een cursus bij het GGZ?
Het blijft stil aan de andere kant van de lijn.

Schrijver: Lian van Heezen, 7 november 2006


Geplaatst in de categorie: pesten

3.9 met 18 stemmen 2.210



Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
boudewijn Vandermeulen
Datum:
4 mei 2013
Email:
boudewijn.vandermeulenhotmail.be
Een speciale vorm van pesten is het roddelen. Mensen willen daardoor anderen vernederen om zichzelf belangrijker te maken.
Roddelen is per definitie: met genoegen negatief spreken over mensen, scholen, organisaties enz.
Ik kan nog vijftig bladzijden daarover schrijven maar het staat allemaal te lezen op www.antiroddelactie.telenet.be of via antiroddelactie@hotmail.com
Naam:
Els Hendrikse
Datum:
12 januari 2007
Email:
els.hendriksehccnet.nl

Zeer herkenbaar voor mij. Veel scholen zijn niet consequent naar de pester(s) toe. Vaak bang dat ze na worden gewezen door ouders van pesters. Maar wat ze vergeten is dat het slachtoffer van pesters een trauma kunnen oplopen voor het leven. Beter zou zijn om de pester(s) aan te pakken ipv het probleem neer te leggen bij jw zoon en je gezin. Als jij je zoon van school zou halen of de school zou dit adviseren, wat ik niet adviseer, doe je namelijk mee om de pester(s) te belonen.

Stel de school aansprakelijk voor de schade die ze jouw zoon aan doen. Immers de school is verantwoordelijk voor de veiligheid van ieder kind en dus ook voor jouw zoon.


Naam:
Rina van Dijk
Datum:
8 november 2006
Je maag draait om als je dit leest.
Pesten, op welk niveau dan ook, is het ergste dat er is. Niet alleen het slachtoffer zelf, maar ook zijn/haar (groot)ouders lijden eronder. Het is gewoon de plicht van onderwijzend personeel dit te voorkomen. Dat dat mogelijk is heb ik, in het verleden, zelf mogen ondervinden.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)