Huisdieren
Ik moet eerlijk bekennen dat ik niets heb met huisdieren; niet dat ik een hekel heb aan dieren, integendeel, maar met een gezin met vier kinderen is het al druk zat.
Ironisch genoeg ben ik met een vrouw getrouwd die dol is op huisdieren en zo ook mijn dochter.
Tegen een dergelijk sterk bolwerk is niets te doen met als resultaat dat menig huisdier bij ons al zijn intrede heeft gedaan.
Na de poes, en de hamster was het nu de beurt aan de cavia.
Nu staat bij mij in de huisdieren-top-100 de cavia op 100.
Een huisdier waar ik in het geheel niets in zie of plezier aan kan beleven maar mij vrouw en dochter toonden erg veel enthousiasme.
Iedere avond werd hij dan ook uit zijn kooi gehaald en verwend met een vers stukje sla, werkelijk grote lol.
Nu had ik het geluk dat een cavia meestal niet ouder wordt dan drie jaar en deze al na enkele maanden tekenen vertoonde van een ernstige ziekte.
De dierenarts constateerde een niet te genezen aandoening, het was beter hem zo snel mogelijk uit zijn lijden te verlossen.
Dit verdriet was voor mijn vrouw en dochter te groot en zij bleken niet in staat hem hiervoor opnieuw naar de dierenarts te brengen.
Met betraande ogen keken zij in mijn richting.
Daar zat ik dan met een doodzieke cavia.
“Heeft u al afscheid genomen van de cavia” vroeg de dierenarts mij op een zachte toon.
“Betaalt u contant of wilt u pinnen” voegde hij hier aan toe.
Hoogst ongemakkelijk antwoordde ik “pinnen graag”.
Eerst zullen wij hem een prikje geven zodat hij wat slaperig wordt, na een kwartiertje krijgt hij dan een spuitje dat zijn hart doet stilstaan.
Toen ik de dierenarts de eerste injectie zag toedienen hoorde ik de cavia hevig piepen, een geluid waarvan ik dacht dat hij hier niet toe in staat was.
“Zo nu laat ik u even alleen en kom over een kwartiertje weer terug”.
Een doodse stilte overviel mij, ik kon bijna niet geloven waar ik in terecht was gekomen.
Na een kwartier, wat wel uren leek te duren, kwam de dierenarts terug.
“Even kijken of hij al slaapt” terwijl hij wat in zijn buik begon te porren. Weer een hevig gepiep.
“Zo die slaapt wel, ik ga hem nu uit zijn lijden verlossen”.
Opnieuw hoorde ik een angstaanjagend gepiep wat duidde op heel veel pijn, toen was het stil.
Eenmaal buiten voelde ik mij volledig leeg en met een barstende hoofdpijn ging ik op huis aan.
Thuis werd ik zeer enthousiast ontvangen door mijn vrouw en dochter.
“Kijk eens, kijk eens, vind je hem niet mooi”?
Voor mij stond een grote kartonnen doos met daarin een weerzinwekkende grote witte rat.
hccnet.nlGeplaatst in de categorie: humor
Huisdieren
461
Geef je reactie op deze inzending: