De maagd van Orléans: fanaticus, medium of instrument van God? Deel 2

DE GEESTELIJKE LEIDING VAN VOLKEREN

Ik ga ervan uit dat elk land en elk volk geestelijke leiding krijgt. In veel spirituele werken - o.a. de boeken van Jozef Rulof, Rudolf Steiner en Jakob Lorber - wordt van dit principe uitgegaan. Nu kan een volk pas een echte rol van betekenis vervullen als het ook over zijn eigen grondgebied kan beschikken. Anders kan het zich immers niet ontplooien. Bij een militaire bezetting door een andere mogendheid, zoals ook t.t.v. Jeanne d'Arc het geval was, lijkt het me dan ook niet meer dan logisch dat men probeert de soevereiniteit over het eigen grondgebied te herstellen. Als dat niet met diplomatieke middelen lukt, kan dat in het uiterste geval met militair geweld worden afgedwongen. De militaire bezetting van Nederland en België tijdens de Tweede Wereldoorlog werd ook met militaire middelen opgeheven, en er is niemand die daar moeite mee heeft, omdat die bezetting immers onrechtmatig was. Men bad in die tijd dan ook om van het Duitse juk te worden bevrijd.

HAAR MISSIE: HET HERSTEL VAN DE FRANSE SOEVEREINITEIT
De opheffing van de Engelse bezetting van Frankrijk lijkt me dan ook een logische stap, die nodig was om het Franse volk zijn eigen rol in de geschiedenis te laten vervullen. Naar mijn stellige overtuiging heeft Jeanne d'Arc, die vanwege haar eerste grote verovering ook wel ‘de maagd van Orléans’ wordt genoemd, in die periode een beslissende rol gespeeld in het herstel van de Franse soevereiniteit over het eigen grondgebied. Dat daarbij ook vanuit de spirituele wereld op mensen wordt ingewerkt, lijkt me niet zo vreemd. Ook tijdens de Eerste Wereldoorlog werden door veel omstanders engelenlegers gezien. Deze 'engelenlegers' vochten mee aan de kant van de Engelsen en Fransen. Het heeft er dus alle schijn van dat de spirituele wereld af en toe wel degelijk inwerkt op de aardse, fysieke werkelijkheid om scheve machtsverhoudingen en buitensporigheden tussen volkeren weer ongedaan te maken.

Ik acht het dan ook niet uitgesloten dat Jeanne d'Arc als instrument is gebruikt om de Franse soeverneiteit - die noodzakelijk was i.v.m. de rol die Frankrijk in de geschiedenis moest vervullen - te herstellen en dat er daarom wel degelijke sprake kan zijn van authentieke doorgevingen. Wellicht heeft zij haar hand daarbij overspeeld en is ze te roekeloos geworden. Als je kijkt hoe ze is geëindigd, lijkt me dat heel aannemelijk.

EEN LEGENDE DIE ZICHZELF OVERLEEFDE
In principe wil ik haar dus niet elke authenticiteit ontzeggen. Wel heb ik er wat kanttekeningen bij. Ik denk nl. dat ze na een jaar had moeten stoppen met haar acties. Uit documenten die ons zijn overgeleverd blijkt dat ze ook inderdaad na één jaar overwoog om haar militaire operaties te beëindigen. Tegen beter weten in heeft ze zich echter laten overhalen om door te gaan, ook al was dat militair gezien heel onverstandig, getuige o.a. haar mislukte pogingen om Parijs in te nemen.

Voor die laatste veronderstelling bestaan in haar biografieën verschillende aanwijzingen. Sommigen beweren zelfs dat ze na één jaar, toen de politieke landkaart al drastisch in het voordeel van de Franse troon was veranderd, werd gedwongen om te blijven doorvechten. Dat punt is echter omstreden. Het is waarschijnlijker dat ze zelf ook een ambivalente houding aannam. Daardoor werd haar eigen roekeloosheid haar noodlottig toen de rol, die haar aanvankelijk was toebedeeld, in feite al was uitgespeeld. De Franse koning Karel VII, die dankzij de militaire successen van Jeanne d'Arc in Reims tot koning was gekroond, had al lang besloten dat doorvechten geen zin meer had. Liever wilde hij haar successen uitspelen in een mistig en slepend diplomatiek spel met de Engelsen en de Bourgondiërs, in de hoop de Bourgondiërs langzaam maar zeker uit de Engelse invloedssfeer los te kunnen weken.

Toen zij 19 jaar oud was, stierf zij op de brandstapel. Door de Bourgondiërs was zij voor baar geld uitgeleverd aan de Engelsen en door de laffe Karel VII was zij verrraden. En zo werd zij, die haar missie op aansporing van bekende christelijke heiligen begon, uiteindelijk als heks op de markt verbrand.
Sommigen hebben haar wel eens de incarnatie van de ziel van Frankrijk genoemd. Persoonlijk hecht ik niet zo veel aan de reïncarnatiegedachte, maar dat haar ingrijpen op een cruciaal moment in de Franse geschiedenis van doorslaggevend belang is geweest, staat voor mij wel vast. Net als andere grote helden uit de geschiedenis is zij het nationale niveau allang ontstegen en stelt men haar – terecht – op één lijn met andere legendarische figuren die hun vaderland in een beslissend stadium hebben geholpen om te overleven door het besef van de eigen identiteit nieuw leven in te blazen. De doorgevingen die zij jarenlang ontving hebben daarbij een doorslaggevende rol gespeeld, hoe men daar verder ook over mag oordelen.