gedachtes

Alleen op je kamer, met maar 1 klein lampje aan, omdat je eigenlijk moet gaan slapen, maar nog aan van alles zit te denken.
Je bedenkt wat je allemaal gedaan hebt vandaag, was het weer zo’n zelfde dag als al die andere dagen of gebeurde er vandaag misschien iets totaal onverwachts..

Ondertussen hoor je stemmen op de gang, ze klinken blij. Je probeert het gesprek te volgen, alleen dat lukt niet goed, het is niet tegen jou, want jij zit in je kamer, met 1 klein lampje aan, omdat je eigenlijk moet gaan slapen, maar dat eigenlijk niet wilt. De stemmen zijn afgelopen, het is nu helemaal stil, geen geluiden meer om je heen, maar niet in je hoofd, daar zweven allemaal gedachtes door elkaar.

Niet alleen ’s avonds zijn die gedachtes er, ook op school, op de fiets, in de stad en waar dan ook. Je praat wel met de mensen om je heen, maar in je hoofd voer je ondertussen ook nog allemaal andere gesprekken. Alsof je verschillende stemmetjes in je hoofd hebt. Vaak zijn ze het nog geeneens eens met elkaar, de één zegt dit en de andere dat. Over elk klein dingetje dat gebeurt, waar je mee bezig bent, over elk klein dingetje dat je hebt gedaan, of dat je nog gaat doen, spelen er in je hoofd weer allemaal gesprekken af.

Heel soms slaan ze op hol, je hebt er dan even genoeg van, je wilt even aan niks meer denken, maar nee dat gaat niet, gedachtes gaan nou eenmaal altijd door. Ook als je echt besluit niet meer over van alles na te denken, heb je na een tijdje jezelf weer betrapt, dat je er toch nog elke dag, elk uur aan hebt gedacht. Als je dan weer in je bed bent en je ligt te bedenken dat je dus helemaal niet zonder gedachtes kan, dat elk mens nadenkt, hoor je weer dezelfde stemmen op de gang.

Ze komen steeds iets dichterbij, steeds worden ze wat luider en dan gaat je kamerdeur open, een stem zegt dat je nu echt slapen moet, anders ben je morgen weer zo moe, je mompelt wat terug en je kamerdeur gaat weer dicht. Je hoort voetstappen en een paar seconden later ben je weer alleen.

Eigenlijk best raar, op de wereld waar zoveel mensen zijn, ben jij nu alleen, op een stukje waar even niemand je kan zien. Zo verdwalen je gedachten daar weer in, in een nieuw onderwerp, in hoe de wereld in elkaar zit. Totdat je uit die gedachte schiet en je je dan bedenkt dat je toch maar moet gaan slapen.

In je slaap begin je te dromen, eigenlijk ook gedachtes. Je droomt over je problemen en je keuzes die je moet maken, je lost ze in je slaap op, soms fout, en soms juist goed. De volgende morgen als je opstaat bedenk je je dat het een droom was, je hebt nog helemaal geen besluit genomen in het echt. Je denkt er weer eens over na, de hele dag, elk uur.., overal.

Totdat het weer avond is en je weer in je bed licht, met 1 lampje aan, en het zich allemaal weer helemaal herhaalt.
Het is eigenlijk een ander leven in je hoofd. Niemand die weet wat jij denkt, want met je gedachten ergens anders, ben je zelf altijd overal. Soms erg handig, soms ook totaal niet.

gedachtes leven avon leven avond

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.3 met 3 stemmen 626