Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Mali

Haar bruine ogen leken op de halkast van mijn oma, toen ze nog leefde, zo glad gepoetst, zo mooi glanzend. In haar armen lag het kind, zij streelde het in volle overgave. Even leek de wereld een vruchtbaar paradijs, een stilleven van Renoir. Onder zijn grauwe tropenhoed leken zijn hersens weg te smelten, ik voelde een zuivere leegte bij het staren in deze woestijn, waar een vrouw haar kind de borst gaf, in slow-motion, het juiste gebaar, het enige wat ik mij herinner in het land waar de poëzie onnodig is.

Schrijver: Joanan Rutgers, 22 oktober 2009


Geplaatst in de categorie: wereld

4.0 met 4 stemmen 282



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)