Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Geld kun je niet eten

Ik hecht niet aan materie, vind materialisten kortzichtig en oppervlakkig, brave slaven van het kapitalistische valkuilenbeleid.
Ik heb Jezus goed begrepen, de liefde blijft altijd het hoogste, ook zonder Jezus een waarheid als een koe, ook roem is een valse bedrieger, waar zelfs kinderen al de dupe van zijn, alle magie kan mij gestolen worden, al ben ik één van de grootste magiërs aller tijden, en macht, beste borstbehaarde mannen, is een tijdelijk omhulsel, waar velen voor jullie zijn ingetrapt en op afgeknapt, overigens ook de manwijven, de topafgunstigen.
Ik zweer bij onbaatzuchtige offervaardigheid, zoals de Meester mij voordeed, ik ben hoogstwaarschijnlijk net zo gek en roekeloos als Hij, maar ik ken mijn broeders, mijn zusters (hmm, ik glip zo graag onder hun zedige rokken!), het komt wel goed met ons, het is okidoki.
Natuurlijk ben ik een loser in de ogen van deze wereld, een kansloze brokkenpiloot, een niemandal, een nul, die eigenlijks z'n brutale bek moet houden, omdat hij... en omdat hij... maar ik hou mijn bek niet, want voor God is iedereen evenveel waard, want de mensen zien wat voor ogen is, maar God ziet het hart aan, weet ik nog van de bijbel, die ik weggesmeten heb. Ik ben een kreupel en onzichtbaar paard, uitgekotst door de maatschappij, tot paria en kluizenaar verworden, geestelijk ouder dan Methusalem, een wijze niemandal, gooi hem onder de guillotine? nee, hooghartigen, welgestelden, gedweeën, oogklepdragers, fascisten, ik ben het aardse overstegen, ik ben net als Boeddha, bevrijd van aardse wetten, leer nog wat van mij.
Laat hemel en aarde bevriend blijven. Er zijn ook mannen zoals ik die buiten ieders bereik blijven, die hun tedere geheimen niet prijsgeven aan een hebzuchtige wereld, geen parels voor die zwijnenstal!, die hun vermoeide lichamen beschermen tegen vrouwelijke lusten en listen, er schoon genoeg van hebben, die aarzelende, maar o zo doorzichtige sekspelletjes over en weer, zich verwerend als psychische leeuwen.
Ik ben een van hen, maar niet de beste, dat zie ik ook wel, ik ben waarlijk geridderd door de enige Koning die ik eeuwig dien, die ik heb gezien met mijn aardse ogen! God is Diepgaande Euforie en Hooggespannen Terneergeslagenheid ineen en juist daarboven, het gaat niet om de ware middelen, maar om de integere bereidheid.
Vreemde wegen, vreemde wegen moeten wij bereid zijn op te gaan. In een verdorven tabakszaak, Bilderdijk waarschuwde al tegen dat heilloze gif!, zie ik boven op het plafond in vier hoeken bloeiende tabaksplanten geschilderd, de zoete geuren dringen als weelde van beneveling in mijn opengesperde neusgaten. Welke emotie zullen we nu weer eens wegroken? Emotieschuwe nepcultuur! De shag en sigaren liggen keurig op hun plaats, ouderwets gedegen, zo gemoedelijk misleidend, Hollandse verkooptrucs, evenals de traditionele handelaren, die hun natuurlijke drugs elegant verpatsen, het antieke pand heet 'De Eenhoorn', zinnebeeld van Christus, wat zeer markant en geniaal is, daar dit fabeldier zijn hoorn inderdaad wellicht als een Goudse pijp rokend in zijn derde oog gestopt heeft.
Van mijn hart heb ik ondanks de biologielessen van een zeer aantrekkelijke lerares, zij het een prototype uit een banaal pornoblaadje, geen greintje opgestoken. Ik zat niet te dromen, okay, ik keek meer naar de geheimzinnige bollingen onder de T-shirts van klasgenoten en vaker naar de kronkeltakken van de bomen buiten, dan naar dat saaie schoolbord, waar men met krijt tekens op kraste, waar ik geen betekenis aan hechtte.
Liever ging ik met mijn geest tussen de benen van een mooie klasgenote op verkenning, dan dat ik me liet frustreren door oersaaie kennis waar ik later toch niets aan had en dat is in mijn geval 100% gebleken, dus hadden mijn profetieën groot gelijk. Ik heb God altijd groter ingeschat dan de schoolsystemen, de leerstoffen, de banenmarkt, de menselijke werkzaamheden.
Maria ook met haar grote, vrijgevige melkborsten, de slinkse verzoekingen ver daar beneden. Zal ik eens echt eerlijk zijn? Voor mij bestaat de hemel pas echt, wanneer ik eeuwig mag zuigen aan de tepels van Moeder Maria! Als een kleine baby veilig en gevoed door de Moeder, die ik op aarde heb ontbeerd. Ik verlang naar die Hemelse Moeder! Die ideale Moeder! Feilloos, geen verdriet berokkenend, enkel vreugde.
Maar wraakzuchtige ogen bespieden mijn argeloze stappen, een onbewuste misstap wordt bedolven onder hete tonnen pek, zweepslagen van dikke, misvormde, lelijke 'vrouwen' en speersteken van jaloerse, statusnajagende, afgestompte, eitjes van 'mannen'.
Ik heb alle wijsheden doorkruist en ik ben alles weer vergeten, dus leegte rest, of het zal als een gezonken schip vol ontelbare schatten in mijn onbewuste bodem liggen, als schitterende, onontdekte koraalriffen. Ratio is immers rampspoed, de goden gebruiken andere sporen. Het wrakhout dat nog hier en daar opduikt, getuigt van zinloze droefenis, brokstukken, roemloze waanzin. Van al mijn zoektochten in het geestelijk heelal resteert die ene vondst, kind-zijn, niets acht ik hoger, dat er zoveel lange en eenzame wegen naar die ene waarheid leiden, dat moet een bizarre pesterij zijn of een geniaal plan, vermoedelijk het laatste, want zo, uit vrije wil, wenst de Levengever Zijn goddelijke kinderen te omarmen.

Blijkbaar ben ik te simpel, te aangetast, voor geschreven raadsels geworden, onnozel wellicht, maar dat is nu net waar ik altijd naar streefde, zonder dat werkelijk te beseffen, onbevangen door God gevangen. Pantheïst!

Schrijver: Joanan Rutgers, 22 juni 2010


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 6 stemmen 555



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)