Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Het uur van het ware gevoel

Gregor Keuschnig droomt dat hij een moord pleegt. Als hij wakker wordt, blijft de droom hem achtervolgen met het karakter van een werkelijkheid en de angst bekruipt hem te worden ontmaskerd als de moordenaar. Er zit voor hem dan ook maar één ding op: heel bewust vooral normaal blijven doen.

En dat valt nog behoorlijk tegen. Om zich normaal te gedragen en geen argwaan te wekken moet hij nu heel bewust op het leven van alledag gaan letten. Daarbij komt zijn vertrouwde wereld hem ineens voor als bijzonder en niet langer als eigen en vanzelfsprekend. Zelfs zijn eigen ik wordt hij gewaar als van een afstand en het thema van het boek is ook dat van de “Kafkaïaanse vervreemding”, waarbij de betrokkene zichzelf uiteindelijk ervaart als in de derde persoon. Geen hond die dit overigens lang volhoudt en binnen twee dagen heeft hij al zijn vanzelfsprekendheden naar de filistijnen geholpen.

De aanleiding is lachwekkend, maar het resultaat is verre van dat. Een dergelijke zelfvervreemding kan een ieder overkomen, zij het doorgaans na een ingrijpende gebeurtenis. Bij Keuschnig gaat het slechts om een droom met aanvankelijk die toch reële angst te worden ontdekt als de moordenaar.

De vervreemding krijgt dan snel de overhand, maar misschien had hij onbewust ook al vraagtekens bij zijn huisje-boompje-beestje geluk. Althans, hij geeft zijn huwelijk en gezin toch wel erg gemakkelijk op. Het boek dateert uit 1975 en draagt ook een beetje die sfeer, waarin alles met de geur van conventies ineens ter discussie kon staan, maar dat terzijde.

Zelf had ik het nooit zo op perikelen van de geest, in die zin dat ik nooit zo snel vat kon krijgen op zieleroerselen. Niettemin is het toch altijd weer fascinerend om te zien hoe iemand van ’t pad af kan raken en de oostenrijker Peter Handke (1942) beschrijft dat proces ook magnifiek. En hij bevestigt mijn conclusie van weleer, na een coassistentschap van zes weken op een gesloten psychiatrische afdeling: "de echte gekken lopen buiten de hekken".

Dus als je ooit iemand ineens zijn uiterste best ziet doen om zich normaal te gedragen, dan weet je meteen hoe laat het is.

Schrijver: Max R. Hubeek, 21 september 2010


Geplaatst in de categorie: literatuur

4.0 met 5 stemmen 252



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)