Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Prosper van Langendonck: Uit Westerloo

Uit Westerloo

Hoe lief dat huisje met zijn strooien daken,
omringd van houtmijt, schadde- en korentas,
rondom beschut voor wind of zonneblaken
door struik- en boomgewas.
Om groene luiken rankt de frissche wingerd,
waar tros op tros zich loswindt uit het loof,
dat in festoenen langs de gevels slingert
en hangt uit spleet en kloof.
De speelschgezinde zon richt door de blaren
heur straal langs muur op ruit en mullig pad:
zacht komt, bij poozen een geruisch gevaren,
dat gaat van blad tot blad, -
en op dit ruischen komt de geur gevaren
van hars en heikruid en lupineblom
dien 't koeltje voert op struik en wingerdblaren
de stille woning om...
Hoog uit de lucht daalt, in een tonenregen,
klaar paarlend kerkgezang en, 't eener stond,
schiet hel een meisjesstem den vogel tegen
en klinkt de velden rond.


Prosper van Langendonck is geboren in 1862 te Brussel.
Zijn ouders kwamen uit de Brabantse Kempen. Hij is in het Frans opgevoed. Zijn zusje heette Eugenie.
Hij studeerde wijsbegeerte en letteren aan de Leuvense universiteit.
Hij stopte vroegtijdig vanwege nare familiebeslommeringen.
Van 1888 tot 1898 was hij beambte bij het ministerie van Justitie.
In 1893 was hij mede-oprichter van het luxe blad 'Van nu en straks'. Anderen waren: A. Vermeylen, C. Buysse, E. de Bom, G. Schamelhout en A. Hegenscheidt. Zij werkten ook samen met de kunstschilders James Ensor, Henry van de Velde en Jan Toorop. Zij waren net als de Tachtigers anti-burgerlijk. Ze waren veelal anarchistisch-socialistisch.
Volgens Prosper is een dichter een volledig en veelzijdig mens, iemand die de synthese tussen leven en maatschappij weet te bewerkstelligen.

In 1894 verscheen zijn essay 'De herleving van de Vlaamse poëzie', wat als een manifest voor de literaire vernieuwing werd beschouwd.
Zijn werk is beïnvloed door het katholicisme, de natuur en zijn eigen Weltschmerz, als gevolg van de geestesziekte schizofrenie, waar hij erfelijk mee belast was. Vanaf 1890 doemden de akelige symptomen daarvan op. Hij leed onder zielsverduisterende depressies en een onstuitbare zwerfdrang met paranoïde waanbeelden. Hij liep soms van Amsterdam naar Antwerpen zonder te beseffen waar hij was.
Zijn rijke dichterschap is mede te danken aan zijn schizofrenie, uit noodzaak, om zodoende zijn geestelijke verwarringen te ordenen.
Volgens sommigen was hij sexueel impotent, maar dat is wel heel erg kort door de bocht.
Maurice Gilliams noemde hem 'onze eerste grote zielsvermoeide'.
Feit is wel dat hij de eerste Belgische poète maudit was, wat heel wat beter klinkt.
Hij was took medewerker van het tijdschrift 'Vlaanderen'.
Hij publiceerde, afgezien van zijn natuurgedichten, zwaarmoedige gedichten in o.a. 'Dietsche Warande en Belfort'. De natuur bood hem harmonie en tegenwicht om zichzelf staande te houden.
Priester Daens raadde hem aan om te gaan trouwen. In 1899 trouwde hij met Adèle Wouters, een twee jaar oudere Brusselse lerares. Na een paar jaar verliet ze hem...

Ook al had hij een zwaar minderwaardigheidscomplex, dat belette hem niet om literair flink aan de weg te timmeren en maatschappelijk behoorlijk mee te draaien. Hij leerde bij een literaire vereniging V. de la Montagne kennen en zo kreeg hij zijn baan als vertaler bij de kamer van Volksvertegenwoordigers. Dat heeft hij bijna twintig jaar volgehouden, van 1899 tot 1918, toen hij zijn ontslag kreeg vanwege zijn oplaaiende geestesziekte.
In 1920 stierf hij in een hospitaal te Brussel.
Evenals zijn zus Eugenie stierf hij aan de gevolgen van de persoonlijkheid totaal verwoestende schizofrenie.
Dat iemand met zo'n loodzwaar psychisch juk zo'n indrukwekkend oeuvre heeft weten op te bouwen, is dubbel magnifiek.

Schrijver: Joanan Rutgers, 26 december 2010


Geplaatst in de categorie: literatuur

2.7 met 3 stemmen 141



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)