Albertina Soepboer: De zeevrouw
De zeevrouw
Ik ken je niet, ik ben je vrouw
De stad vormt zich naar de hand van de zon
In gezichten zie ik licht weerkaatst
Dit is het gebied van de diepzeeduikers
Gewapend met bril en speer trekken ze de stad in
Misschien hang je wel tegen hun bar aan.
Ik ken je niet, ik ben je vrouw
(...)
Had ik jou gevonden, ik had je heupen schoongekust.
Ik had je lange haren eindeloos gestreeld.
Ik had je bezongen onder de zeeblauwe hemel.
Ik zou je dichter zijn geweest.
Ik ken je niet, ik ben je vrouw.
Albertina Soepboer is geboren in 1969 te Holwerd, waar de boten vol toeristen naar Ameland varen, waar zij verslaafd is geraakt aan de wijdsheid en het avontuur.
Ze zat op het VWO in Dokkum en vertrok naar Groningen om aan de Rijksacademie te studeren. Van 1988 tot 1994 studeerde ze Romaanse Talen en Culturen, met als hoofdvak Spaans. Ze studeerde er ook Friese taal plus cultuur, dat was in 2001, enkele jaren later. Ze was schoonmaakster en boekenverkoper.
Ze week in 1993 uit naar Den Haag, maar ze was het jaar daarop alweer terug in Groningen, dé poëziestad bij uitstek voor haar.
Ze is dol op bergschoenen en reizen door de Schotse bergen met een tentje en zo.
Ze schreef teksten voor de Friese fadozangeres Nynke Laverman, met wie ze samen naar Mexico-City is gereisd, het gevaar niet schuwende, bravourachtig.
In 1995 verscheen haar Friese debuutbundel 'Gearslach'. Daarna volgden er negen andere bundels.
Ze is tweetalig dichteres en haar thema is het landschap, met name het wad en haar passie voor reizen. Ze wordt beïnvloed door muziek en haar eigen schilderijen/tekeningen. Ze heeft een eigen atelier in Groningen, maar ze woont in Harlingen. Daar kun je heel mooi over de zee uitkijken, iets verder dan het Chinese restaurant. De huisjes zijn er klein, behalve dan aan de Noorderhaven, maar zo rijk zal ze niet zijn, vermoed ik, al verdient ze daar meer een riante woning dan menigeen. De Harlingers mogen wel reuzetrots op hun bijzondere plaatsgenote zijn, die het beeld van Anton Wachter nog gaat evenaren, let maar op.
Ze werkte samen met het beroemde Rubens Kwartet en ze kreeg maar liefst vier keer de Rely Jorritsma-prijs.
Ze trad o.a. op in Rotterdam, Nijmegen, Antwerpen, Dornbirn, Macedonië en Bali.
In 1997 verscheen haar Nederlandse debuutbundel 'De hengstenvrouw' bij uitgeverij Prometheus.
Ze werkt als docente creatief schrijven aan de Schrijversschool in Groningen en ze geeft cursussen poëzie. Artiesten moeten ook zien te overleven.
In 2001 verscheen 'De dieptering' bij uitgeverij Passage en in 2005 verscheen 'Zone' met veel gedichten over haar ervaringen tijdens een lang verblijf in Rome.
Het moderne leven vraagt ook veel van dichteressen, daarom, geduld, Albertina-fans, er komen vast nog wel enkele bundels bij!
Ze is ook kunstschilderes, dat vraagt ook haar aandacht en is net zo belangrijk als haar woordkunst, daarom, wees geduldig!
Geplaatst in de categorie: literatuur
Albertina Soepboer
147
Geef je reactie op deze inzending:
Heel Nederland moet haar koesteren!