Patricia De Martelaere: Paardebloem

Paardebloem

Het is eerder gebeurd, ook
dat ik zei: nooit eerder.
Dat het geel van de paardebloem
nooit geler geweest is
eerder nooit eerder geweest.
Dat hij zei: liever niet, en mij
niet kuste - of bijna niet.

Het zal ook eerder voorbij zijn gegaan.
Al was het nooit eerder hier
en op dit uur, en mij en met hem,
en zo, en zo donker.
Dat hij niet van mij hield - of bijna
niet, en toen ademloos wel, en altijd,
en nooit eerder - en al bijna niet meer.


Patricia De Martelaere is geboren in 1957 te Zottegem.
Ze ging naar de middelbare school in Stokkel. Ze volgde de lessen van maar liefst vier muziekinstrumenten; piana, viool, gitaar en harp.
In 1973 won ze de eerste prijs Notenleer aan het Conservatorium van Brussel. Ze was amper veertien toen ze debuteereerde met 'Koning van de wildernis', een jeugdroman.
Ze studeerde wijsbegeerte en Germaanse filologie aan de K.U. Leuven.
In 1980 trouwde zij met de legerofficier Rudi Smets. Een sterke man om met haar op te trekken.
In 1984 promoveerde zij op een proefschrift over het scepticisme van de Schotse David Hume.
Ze schreef o.a. over: Freud, Schopenhauer, Nietzsche, Wittgenstein en Derrida.

In 1988 verscheen haar prozadebuut 'Nachtboek van een slapeloze', een novelle, waarvoor zij de Prijs voor het Beste Debuut kreeg.
In 1989 verscheen 'De schilder en zijn model', over de passie en het niet te bevatten doolhof van de liefde.
Ze werd datzelfde jaar redactielid van Dietsche, Warande & Belfort.
In 1992 was ze mede-oprichtster en medewerker van 'Filosofie Magazine'. Naast dichteres was ze dus ook filosofe, essayiste en romancier.

Ze won de J. Gresshofprijs en in 2001 debuteerde ze glansrijk in De Gids. In 2002 verscheen haar dichtdebuut en helaas enige bundel 'Niets dat zegt' bij uitgeverij Meulenhoff.
Ze probeert het onzegbare en ongekende te benoemen op een ingetogen, superbe manier. De gedichtenbundel bestrijkt zo'n twintig jaren dichtzweten.

Ze won de Staatsprijs voor Literatuur en ze was drie keer genomineerd voor de AKO Literatuurprijs; ook won ze de Publieksprijs Gouden Uil.

Ze deed aan tai-chi en ze studeerde Chinees.
Aanvaard wat er plaats vindt, is de kern van haar studie over Taoïsme.

Haar man verdween spoorloos in Het Kanaal en haar laatste geliefde heette Tom en was tien jaar jonger.
In 2009 stierf zij door de gevolgen van kanker in haar woonplaats Wezemaal.



Roodkapje en de (boze) wolf

Waarom mijn lippen zo rood en mijn ogen diepzeeblauw?
Om je beter te kunnen zien, om je beter te kussen - en
mijn handen zo zacht, mijn tanden zo hard, mijn borsten zo blank - en mijn warme buik? Om je beter te eten, te nemen, aan te raken, uit te roepen. En mijn hoofd zo windstilleeg -je beter te kunnen vergeten.

Patricia De Martelae Paardebloem Roodkapje en de (boz

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 298