Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Wouter Godijn: De waarheid neemt de bus

De waarheid neemt de bus

De waardige schreeuw van de boom
is niet waar. Hij gebeurde niet echt
maar in een droom - die ik had terwijl ik wakker was.
Dat kan dus ook al niet. Hij overkwam
mij in de bus. (De krakende val die daarna kwam
is nauwelijks van belang.) Omringd door dames:

tassen vol baksteenharde meningen, hoog opgezette duivenborsten:

kom niet aan ons. Wij komen wel aan jou
als je te dichtbij komt. Bomen schreeuwen
niet laat staan waardig. Toch
kon ik niet laten me af te vragen of het kon:
doodgaan als de opkomende zon. En wat had je d'r dan aan?
Waarom? Ik las in duivenogen dat ik net als de dood
op moest houden. Zo meteen kreeg ik een pik.
Alleen wat in een tas past is waar.


Wouter Godijn is geboren in 1955 te Amsterdam.
Hij zat op het Haags Montessori-lyceum. Zijn vader was een ambtenaar met een hoge politieke positie. Hij is anti-christelijk opgegroeid.
Hij woont en werkt in Groningen. Hij kwam in Groningen terecht vanwege een oude vlam, die allang gedoofd is, maar hij is blijven hangen en van 1975 tot 1978 studeerde hij aan de Rijksuniversiteit van Groningen. Hij studeerde er sociologie, psychologie en geschiedenis, maar hij heeft zijn studies niet afgemaakt.
Hij wilde aanvankelijk prozaschrijver worden, dat is hij ook geworden, maar het dichterschap bleef ook aan hem knagen. Door het lezen van o.a. Martin Reints en Frank Koenegracht begon hij met poëzie schrijven, hij was toen al veertig en hij begon tegelijkertijd een gezin met zijn vriendin te stichten.
Hij publiceerde proza in 'Schrijver en Caravan' en in 1997 debuteerde hij met zijn roman 'Witte tongen', dat over drugs en drank gaat.
Hij schreef voor het Nieuwsblad van het Noorden literatuurkritieken en voor het Dagblad van het Noorden schrijft hij poëzierecensies.
Verder is hij leraar aan de Schrijversschool van Groningen, geeft hij proza- en poëzielessen en gaf hij les bij journalistiekopleidingen.

In 2000 verscheen zijn dichtbundeldebuut 'Alle kinderen zijn van glas', door Kees 't Hart de beste poëzie van 2000 genoemd.
Hij schrijft over uitersten, het meest lelijke en het allermooiste (Baudelaire), van humoristisch tot zwaar melancholisch.
In 2002 verscheen 'Langzame nederlaag', de eerste Poëzieclubkeuze van Gerrit Komrij en Neeltje Maria Min.
In 2003 verscheen 'De karpers en de krab', genomineerd voor de VSB-prijs.
Wouter publiceerde o.a. in: Awater, Dietsche Warande & Belfort, De Gids, Raster, Yang, Noach's kat en Bzzlletin.
In 2005 verscheen de bundel 'Kamermuziek of de weg naar onverschilligheid' (uitgeverij Contact).
In 2007 verscheen de roman 'De dood van een auteur', genomineerd voor de Libris Literatuurprijs.
In 2008 verscheen de bundel 'De zieken breken', over de hamvraag of God bestaat en over de spierziekte van Wouter.

Hij heeft een spierziekte, die grenst aan MS, maar ze zijn er nog niet over uit of hij die vorm wel heeft, maar een spierziekte is zeker.
Hij is bevriend met de schrijver Nanne Tepper; ze wilden beiden doorbreken zonder concessies te doen, dat lukte Nanne als eerste, later Wouter.
In 2010 verscheen zijn (digitale) bundel 'Wiegeliederen en blaaskikkermuziek'.

Zijn thema's zijn: dood en zijn en niet-zijn, met het verschil tussen het bijzondere en het gewone. Hij schrijft ook over het dichten zelf.

In 2010 verscheen ook zijn roman 'Mijn ontmoeting met God en andere avonturen', waarin de hoofdpersoon MS krijgt en depressief wordt. Het boek lijkt op het bijbelhoofdstuk Job. De schrijver springt uiteindelijk van een hoog dak of was dat in verbeelding? Hij ontmoet God in een bijna-dood-ervaring.
Hopelijk gaat Wouter ons nog vele verlichte meesterwerken bieden!

Schrijver: Joanan Rutgers, 1 juni 2011


Geplaatst in de categorie: literatuur

2.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 269

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)