Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Met uitvergrotingen aan de leiding

(voor John Currin en Rachel Feinstein)

John, je bent in 1962 geboren te Boulder, Colorado, maar je bent opgegroeid in Connecticut, waar je privé-lessen kreeg van Lev Meshberg, een kunstschilder uit Odessa. Op je achttiende ging je naar de Carnegie Mellon University in Pittsburg, waar je vier jaar later je Bachelor of Fine Arts behaalde en weer twee jaar later behaalde je aan de Yale University je Master of Fine Arts. Op je zevenentwintigste exposeerde je in New York City voor het eerst met een serie nageschilderde, jonge meisjes, nageschilderd uit een schoolboek met foto's. Je maakt van alledaagse onderwerpen kunst, waarbij je de erotiek zeker niet schuwt, integendeel, je toont dat juist expliciet en het liefst extra confronterend. Zo schilderde je zonder enig schaamtegevoel overdreven grote borsten, waarbij de dames bij elkaar de omvang aan het meten zijn, alsof ze nog niet groot genoeg zouden zijn. Met deze ballonborsten, die dreigen te knappen, houd je Amerika de spiegel voor, want het is natuurlijk van de zotte hoe in jouw land het volume van de borsten wordt opgehemeld, volkomen doorgeschoten anti-estheticisme, wanstaltige vernedering van de vrouw. Inmiddels zie je bepaalde vrouwen wereldwijd meedoen aan die opgefokte gekte, al zijn er ook die borstverkleiningen laten uitvoeren, dat - pffff! - weer wel. Als inspiratiebronnen gebruikte je de Playboy en Cosmopolitan, waarin de vrouw sowieso vertekend in de spotlights staat. Besnorde mannen moesten de vunzigheid opvoeren en je liet vrouwen met elkaar vrijen, volop uitgelicht, zonder gêne, zoals je inderdaad in pornobladen terug kunt vinden. Je werd vijandig verguisd om je seksistische weergaven, maar voor een groot deel waren dat hypocriete critici, die 's nachts bij zaklamplicht onder hun kussen graaiden naar hun vulgaire boekjes. Daarna ging je dames van middelbare leeftijd portretteren en natuurlijk het liefste naakt. Je schilderde 'Bea Arthur', een zeer deftige dame met een verouderd gelaat en hele grote, hangende borsten met grote tepelhoven en kleine speentjes. Werkelijk een unieke tegenstelling en zeer bekwaam realistisch geschilderd.

Op je tweeëndertigste ontmoette je Rachel Feinstein tijdens een expositie van haar in de Sonnabend Gallery, waar ze een huis van peperkoek had gebouwd, waar ze daadwerkelijk zelf als Doornroosje in sliep. Je kuste haar maar wat graag wakker.

Rachel, je bent geboren in 1971 te Fort De fiance in Arizona, maar je bent opgegroeid in Miami, een grote stad, die we vooral kennen door de televisieserie 'Miami Vice' met superheld Don Johnson. Je kreeg als kind al schilderlessen van je oma en privé-lessen bij een oude rot in het vak. Op je tweeëntwintigste behaalde je je Bachelor of Arts aan de Columbia University en je studeerde schilder- en beeldhouwkunst in Maine.
Op de Universiteit van Yale werd je Master of Fine Arts afgewezen, omdat je een volkomen doorzichtig minirokje van wit plastic droeg, wat de hoogleraren een denigrerende provocatie vonden, een schaamteloosheid, die ze voorzeker afstraften, want hun echtgenotes zouden er alleen al schande van spreken en hen wellicht van ontrouw betichten.
Je werkte samen met de feministische, Duitse kunstenares Kiki Smith en je werd beïnvloed door Bernini, Canova en Pascali, beeldhouwers, omdat je zelf vooral beeldhouwster was. Nadat je John tijdens je expositie in de Sonnabend Gallery had ontmoet, ben je bij hem blijven slapen en dat niet alleen, want qua erotische klik zat alles meer dan snor. Je kreeg met hem twee zonen en één dochter en je was vaak zijn meest geliefde model. Je creëert als vrouw en moeder warme sferen en je vitaliteit werkt aanstekelijk.

John, je gaf de bekrompen critici als antwoord je volgende pornografische schilderijen, met nog meer openlijke, erotische taferelen en een historisch verantwoorde sneer via 'Na Courbet', die beroemd is geworden vanwege zijn afbeelding van een zwart behaarde vagina, jij maakte geheel volgens de mode van jouw tijd een afbeelding van een niet lang geleden geschoren vagina. En niet eens om te provoceren, maar gewoon omdat je van die meest intieme vrouwelijkheid houdt. Dat wil je niet heimelijk, angstig of door collectieve verboden verbergen.
Rachel, je woont met je man en kinderen in New York City, terwijl je als lievelingsmodel vaak model staat voor John, John, die kijkt als een onderkoelde revolverheld, terwijl jij hem doet smelten met je grote, dromerige ogen, je scherpe neus en je lange, blonde haren. In je stijlvolle appartement ergens ten zuiden van Houston Street leid je een heerlijk bestaan, te meer omdat John nog steeds van wanten weet, weet je wel?

John en Rachel, vreemde vogels, rare kunstenaars, liefdevolle mensen, taboedoorbrekende helden, het schijnt dat jullie als kunstzinnig echtpaar momenteel de meeste macht bezitten in de Amerikaanse kunstwereld, vooral omdat jullie aanzien door vele kunstkenners wordt erkend. Natuurlijk spelen daarin de financiële successen mee, hoe oneerlijk dat feit ook is, jullie zullen er niet wakker van liggen, daarbij, afgezien daarvan, zijn jullie samen ook werkelijk een artistieke succesformule en hebben jullie de kunstwereld op zijn kop gezet, voor schut gezet en bovenal een nieuwe energie-injectie met moderne, vooruitstrevende, grofeerlijke, schaamte-overstijgende, schijnopheffende, sleurontwrichtende, erotiekbevrijdende, angstloze, tot in de kern humane, zondeloze ingrediënten gegeven.

Schrijver: Joanan Rutgers, 12 februari 2012


Geplaatst in de categorie: kunst

5.0 met 1 stemmen 148



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)