Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Depressieve zanglijster

(voor Amy Jade Winehouse (1983 - 2011))

Je bent geboren in de wijk Southgate te Noord-Londen en je familie is van Joodse komaf en van moederszijde deels van Russische komaf.
Je vader Mitchell was een taxichauffeur en je moeder Janis Seaton was een apotheker.
Je oma Cynthia was ook een zangeres en Mitch was je vier jaar oudere broer. Hij zong Sinatra-liedjes als 'Strangers in the night' voor jou.
Je was niet te hanteren op de scholen en je moeder liet je naar jazz luisteren, wat direct bij je aansloeg, want je voelde de melancholische diepgang van deze muzieksoort.
Je vader heeft je als eerste leren zingen. En op je negende zijn je ouders gescheiden, wat natuurlijk insloeg als een bom en wat je tere kinderziel veel traumatische schade heeft berokkend.
De eerste tekenen van je depressieve aard werden zichtbaar, maar bleven onopgemerkt of men wist niet wat men ermee moest. Via je oma kwam je op de Susi Earnshaw Theatre School terecht, waar je vier jaar verbleef.
Met je vriendin Juliette Ashby vormde je de rapband Sweet 'n' Sour.
Op de Sylvia Young Theatre School ben je weggestuurd vanwege je slechte resultaten en een neuspiercing.

Vanaf je dertiende speelde je gitaar en maakte je al muziek.
Na je vijftiende ging je naar nog eens vier scholen.
Je zong in de Bolska Band en op je zeventiende was je zangeres van het Nationaal Jeugd Jazz Orkest, sterk beïnvloed door Sarah Vaughan en Dina Washington, die op haar negenendertigste een overdosis barbituraten nam.

Je kende je vriend, de soulzanger Tyler James, al vanaf je twaalfde, vanaf de Sylvia School, en hij bleef je altijd trouw. Hij overwon veel later zijn alcoholisme en hij wilde ook jou graag daar vanaf helpen. Hij stuurde een demo van jou naar Island/Universal en al had je al voor enkele songs bij EMI getekend, je producer Salaam Remi was net zo blij als jij, toen je later bij Island werd ontdekt.

Op je twintigste verscheen dan ook je jazz-achtige debuutalbum 'Frank' bij Island. Je werd vergeleken met Sarah Vaughan en Macy Gray, wat je maar wat te gek vond. Het album werd platina en je won de Ivor Novello Award en de Mercury Music Prize.
Na 'Frank' kon je anderhalf jaar geen songs schrijven en was je behoorlijk van slag en down. Gelukkig werd je weer gestimuleerd door de producer Mark Ronson, waardoor je in een half jaar je tweede album 'Back To Black' wist te schrijven, toen je drieëntwintig was.
Dat je niet een tragédienne was, werd steeds duidelijker, je zielsverduisterende depressies gingen zeer diep en de verdovingsmiddelen bleken bittere noodzaak. Daarnaast had je te kampen met zelfdestructie en eetstoornissen.
'Back To Black' bevatte de hits 'You Know I'm No Good', 'Rehab' en de titelsong met intrigerende videoclip. In 'Rehab' zing je over het feit dat iedereen wil dat je stopt met drinken, maar zelf wil je dat absoluut niet.

Je trad op met de Dap-Kings, de begeleidingsband van Sharon Jones. Je was bij het North Sea Jazzfestival, in Paradiso en de Heineken Music Hall. Je verscheen steeds meer dronken op de podiums. En op je vierentwintigste trouwde je in Miami Beach met de vijf jaar jongere Blake Fielder-Civil, een ex-videoproducent. Tijdens dronkenschappen vlogen jullie elkaar in de haren en ging het er ruig aantoe. Via hem kwam je in aanraking met crack, cocaïne en heroïne.

Al in je huwelijksjaar nam je een overdosis heroïne, cocaïne, ecstasy, ketamine en alcohol, waardoor je in een ziekenhuis verpleegd moest worden. Je wist dat je manisch-depressief was, maar je bent daar niet adequaat bij geholpen, dus zocht je een uitweg in allerlei roesmiddelen en uppers, terwijl je gezien je salaris de duurste psychiater van Engeland had kunnen raadplegen, al is het de vraag of je genoegen zou nemen met een opwekkend pilletje en tijdrovende diepte-analyse. De misleidende, hardnekkige verslavingsduiveltjes weerden dat ook af.
Blake zat in de gevangenis, omdat hij in een pub de eigenaar-landheer een gebroken kaak had bezorgd.
Je moest worden opgenomen, omdat je 36 uur lang wiet had gerookt, wat zeer beschadigend was. Je begreep maar niet dat diepgewortelde trauma's niet werkelijk verdoofd kunnen worden, zonder dat je er schade mee aanricht.

Mede door zijn slechte invloed ben je na twee jaar huwelijk van hem gescheiden en kreeg je een frisse affaire met Josh Bowman. Je dvd 'I Told You I Was Trouble: Live in London' kwam uit en je tophit 'Valerie' kreeg de tweede plaats in Amerika.

Op 23 juli 2011 ben je door je lijfwacht gevonden. Hij zag je liggen in je slaapkamer te Camden en hij belde meteen een ambulance, maar het was al te laat, een teveel aan sterke drank had je hart stilgezet. Men noemt drank wel eens een langzame zelfdoding, maar gezien het feit wat je eerder al allemaal tot je had genomen, was je lichaam zozeer verzwakt, dat het niet meer kon verdragen. Je bent meer depressief, dan manisch geweest, en de weegschaal sloeg door in het negatieve.

Postuum ontving je nog een Grammy voor je single 'Body and Soul', die je samen maakte met de jazz-zanger Tony Bennett.
In 2011 verscheen je cd 'Lioness: Hidden Treasures' en in julie 2012 verschijnt de biografie over jou, geschreven door je vader. De opbrengst gaat naar The Amy Winehouse Foundation, die hulp wil schenken aan jonge drugsverslaafden. Bye, Lady Love!

Schrijver: Joanan Rutgers, 16 mei 2012


Geplaatst in de categorie: muziek

2.6 met 5 stemmen 209



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)