Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Diepgeschonden kwetsbaarheid

(voor Angela Anaïs Juana Antolina Rosa Edelmira Nin y Culmell (1903 - 1977))

Je bent geboren op 21 februari 1903 in Neuilly-sur-Seine. Je vader Joaquin Nin (1879 - 1949) was een Spaans-Cubaanse zanger/pianist en componist van Spaanse volksmuziek. Hij was van Frans-Deense afkomst. Je moeder Rosa Culmell was een zangeres. Je broers waren Thorvald en Joaquin (1908 - 2004), ook een pianist/componist en hij was hoogleraar muziek aan de Universiteit van Californië. Je bent rooms opgevoed en je bent als kind bijna twee keer gestorven door aandoeningen aan inwendige organen. Je las de boeken van je vader. Je bent door je vader seksueel misbruikt en als incest-slachtoffer heeft dat je verdere leven sterk bepaald. Je moest er wel wat tegenover zetten en je latere leefwijze vol vrije liefde en erotiek was zo'n poging. Op je elfde zijn je ouders gescheiden en dat was opnieuw een traumatische ervaring in je jonge leven. Jij ging met je moeder en je broers naar Barcelona en toen begon je aan je wereldberoemde dagboekenreeks, met 'Linotte', een lange brief aan je afwezige vader. Je las al Byron en Blake en niet lang na Spanje verhuisde je naar New York City, waar je op je zestiende de schoolbanken verliet en je werd kunstenaarsmodel en danseres. Op je twintigste trouwde je met Hugh Parker Guiler (1898 - 1985), die aan de Columbia University literatuur en economie had gestudeerd. Hij werkte als bankier bij de National City Bank en hij was graveur/filmmaker. Jullie verhuisden naar Parijs, waar Hugh als bankier werkte en waar jij aan je literaire dagboeken schreef. Je leerde flamenco-dansen en je schreef een kritisch stuk over DH Lawrence, bekend van 'Lady Chatterley's Lover'. Je ging in psychoanalyse bij de Otto Rank (1884 - 1939), een naaste collega van Sigmund Freud. Hij gaf ook les aan de Sorbonne en hij heeft je geleerd om alles ongeremd tot in details te schrijven. Je wilde als vrouw en als kunstenaar opnieuw geboren worden en dat is je grotendeels gelukt, maar het gif van de incest bleef werkzaam. Vanaf je achtentwintigste leefde je als een losgeslagen bohemienne met je zielsverwante minnaar Henry Miller (1891 - 1980), een Amerikaanse schrijver en kunstschilder. Hugh was zo aardig om de nodige kosten voor uitspattingen en boekenuitgaven te betalen. Daarmee stimuleerde hij je sexavonturen met Henry. Ook omdat hij oordeelde dat dat heilzaam voor je was. Je publiceerde je eerste twee dagboeken, maar je mocht niet over Hugh schrijven, want hij bleef liever op de achtergrond. Je schreef weergaloos openhartig over de vrouwelijke erotiek, maar je kreeg pas in de Flowerpowerjaren de erkenning, die je verdiende. Henry en zijn vrouw June Edith Smith en jij hadden een driehoeksverhouding, waarover je schreef in 'Henry en June', wat in 1990 is verfilmd door Philip Kaufman. Jij wordt gespeeld door Maria de Medeiros (1965, Lissabon), June door Uma Thurman (1970, Boston) en Henry door Fred Ward (1942, San Diego). Je werd door sommigen beschouwd als biseksueel, maar hoewel je soms wel aangetrokken werd door vrouwelijk schoon, had je er geen sexuele verlangens bij. Als schrijfster ben je beïnvloed door Arthur Rimbaud, Marcel Proust, Jean Cocteau, Andre Gide, Paul Valery, DH Lawrence en Djuna Barnes (1892 - 1982). Op je eenendertigste had je een abortus en het kind was volgens jou van Henry. Op je zesendertigste keerde je terug naar New York, waar je erotische verhalen las en je begon net als Henry zelf erotische verhalen te schrijven, omdat zoiets aardig verdiende en dat kon je goed gebruiken. Je was tevens de minnares/vriendin van Antonin Artaud, Edmund Wilson, Gore Vidal, James Agee, James Leo Herlihy en Lawrence Durrell. Allemaal schrijvers op niveau. Voor minder deed je het blijkbaar niet. In je boek 'House of Incest' schrijf je over je incest-verleden, wat je innerlijke kind totaal kapotgemaakt heeft. Je wist er een vrij en uitzinnig leven bovenop te bouwen, maar de fundamenten bleven duistere kelders vol angstaanjagende achtervolgingsbeelden, wrede martelingen en vrijheidsberoving door in het vlees snijdende boeien. De oerpijn brak steeds weer door je mascara en maskerade heen. Je speelde in de film 'Ritueel in de verheerlijkte tijd' van Maya Deren (1917 - 1961), die ook bevriend was met Duchamp, Andre Breton en John Cage. Op je vierenveertigste werd je smoorverliefd op Rupert Pole (1919 - 2006) en je bent met hem getrouwd. Je huwelijk met Hugh hield je elf jaar verborgen voor hem en Hugh wist pas van Rupert na je overlijden. Je woonde in Californië en Hugh verbleef in New York. In 1966 liet je je huwelijk met Rupert officieel ontbinden, want dat was financieel beter, maar je bleef wel gewoon samenwonen met Rupert, in een huisje in Los Angeles 'Silver Lake. Je speelde in de film 'Bells of Atlantis', ook van Deren, en in de film 'Inauguration of the Pleasure Dome' van Kennet Anger (1927, Santa Monica), die surrealisme, homo-erotiek en het occulte samenvoegde in zijn experimentele undergroundmovies. Hij is beïnvloed door de occultist Aleister Crowley (1875 - 1947). Je stierf op 14 januari 1977 in Los Angeles, aan de gevolgen van kanker. Naarmate je leven eindigde, kwamen de spookbeelden over je incest-verleden alsmaar overheersender naar boven en je zag meer en meer dat eenzame, verdrietige, kapotgemaakte kind in jezelf. Je wist haar tenslotte stevig te omhelzen. Je as werd verspreid over Santa Monica Bay te Californië, net als later de as van Hugh.

Schrijver: Joanan Rutgers, 27 augustus 2012


Geplaatst in de categorie: literatuur

2.3 met 7 stemmen 3.734



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)