Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Verplettererende uitvergroting van liefdesgebrek

(voor Ève Geneviève Aline Vallois (1963 - 2000))

Je bent geboren op 9 februari 1963 in Clermont-Ferrand, in het gebied Puy-de-Dôme, vernoemd naar de gelijknamige, slapende vulkaan in het midden van Frankrijk. Je bent opgegroeid in een probleemgezin, wonend in de eeuwenoude badplaats La Baule-Escoublac te zuid-Bretagne. Er zijn imposante villa's, casino's en luxe hotels. Het zandstrand is met twaalf kilometer het langste van Europa, met een prachtig uitzicht over de Atlantische oceaan. Je had een zeer ongelukkige kindertijd/jeugd met een altijd afwezige vader en een moeder, die een hekel aan jou had, die je psychisch afwees en mishandelde, die je plaagde en negatief vermorzelde, die je uiterlijk afkatte. De bron van je chronische depressie, inclusief het ultieme, zelfdestructieve dominosteneneffect, is door je ouders geslagen. Als tiener deed je modellenwerk en op je vijfentwintigste ben je getrouwd met Eric Vigne (1948), een voormalige drugsdealer en een vaderfiguur, die vijftien jaar ouder is. Hij was nog maar pas vrijgelaten uit de gevangenis en maker van erotische films. Je werkte als model, terwijl Eric je manager was. Omdat hij je ook liet hoereren, is hij als pooier gearresteerd. Hij moedigde je aan om je borsten te laten vergroten en op je zevenentwintigste vond de eerste plastische chirurgie plaats. Uiteindelijk onderging je 22 operaties met borstimplantaten van siliconen-gel. Je borstomvang was tenslotte 180 centimeter en daarmee de grootste van de wereld en van alle tijden. Iedere borst woog zo'n drie kilo en je BH's moesten speciaal gemaakt worden. Door de enorme omvang van je borsten kreeg je fysieke aandoeningen en gebruikte je drugs om op de been te blijven. Volgens specialisten leed je aan een stoornis in de lichaamsbeleving (dysmorphophobia/BDD), wat onder de geestelijke stoornissen valt. Dit kan ontstaan door emotionele verwaarlozing en fysieke mishandeling en het gaat gepaard met zwaardepressieve stoornissen, sociale fobie, angsten en sociaal isolement. Het veroorzaakt grote suïcidaliteitsgedachten en dissociatie. Het geeft een chronisch laag gevoel van eigenwaarde en alcohol- en drugsmisbruik als poging tot zelfmedicatie. Bovendien repetitief gedrag en waanvoorstellingen, obsessie met plastische chirurgie, meestal zonder tevredenheid over de resultaten, en automutilatie. Zelf zei je: 'Ik kan niet tegen het leven, ik was bang en ik schaamde me, ik wilde mijn lichaam veranderen om mijzelf te veranderen, ik wilde echt dood.'. Na de 22 borstvergrotingen nam je de artiestennaam 'Lolo', wat in het Frans 'borsten' betekent, en als achternaam koos je 'Ferrari', omdat je grootvader van je moederszijde ook zo heette. Door die achternaam kreeg je trouwens veel juridisch gedonder met de Italiaanse autofabrikant van Ferrari-sportwagens in Maranello, opgericht door Enzo Anselmo Ferrari (1898 - 1988). Piero Ferrari Lardi (1945, Modena) is zijn enige, levende zoon van zijn minnares Lina Lardi. Piero is 10% eigenaar en voorzitter. Zijn halfbroer Alfredo (1932 - 1956) overleed door de spierziekte van Duchenne. Omdat je Ferrari-ondergoed en een Ferrari-pop op de markt wilde brengen, kreeg je tegenwerking van hen. In 1995 ging je met Eric naar het filmfestival van Cannes om je verschijning te promoten. Je won 'natuurlijk' het 'Europese grote borsten kampioenschap'. Je brak internationaal door. Je speelde in de Belgische film 'Camping Cosmos' van Jan Bucquoy (1945, Harelbeke), waarin je campingbazin Miss Vandeputte was. In 1996 bracht deze film je weer naar Cannes. Je had een vaste rol in 'Eurotrash', een Engelse televisie-serie, waarin je als porno-ster sprak, want je speelde inderdaad in enkele pornofilms. Je trad op in Europese shows, je deed aan cabaret met een lied en een striptease-show. Je zong vier songs: 'Airbag Generation', 'Set Me Free', 'Dance Dance Dance' en 'Don't Leave Me This Way', een cover van Thelma Houston. Op 5 maart 2000 ben je overleden door een overdosis anti-depressiva en kalmeringsmiddelen en door verstikking. Eric vond je in je huis in Grasse, zuid-Frankrijk. Ook Édith Piaf is daar overleden. Je moeder beschuldigde Eric van moord, maar je had al vaker zelfdodingspogingen ondernomen en ze wilde haar eigen, zwaarstwegende aandeel ontzien. Toch werd Eric gearresteerd, ook omdat hij je overlijden niet had voorkomen, en zat hij een dik jaar in de gevangenis. Uiteindelijk is hij in 2007 vrijgesproken. Op je zevenendertigste heeft je chronische depressie je genekt, verstikt, geheel overschaduwd. Volgens Eric had je, vlak voor je definitieve afscheid, al een witte kist uitgezocht en wilde je er samen met je lievelings-teddybeer in. Symbolistisch wijzend op je doodgemaakte kindertijdpsyche.

Schrijver: Joanan Rutgers, 28 november 2012


Geplaatst in de categorie: idool

2.6 met 5 stemmen 1.080



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)