Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Hoe het licht uitging

(voor Mary Ruth Quilter (1945 - 1979))

Je bent geboren op 30 november 1945 in Kenton, in Engeland. Je was een buitenechtelijk kind van je moeder Joan Quilter en je vader Johannes Klein. Was het een Hollander of heette hij feitelijk John Short? In ieder geval ben jij zonder zijn aanwezigheid opgegroeid.
Je werd als kind op school gepest, omdat je ongelijkmatig geboren was. Daar is je gevoeligheid voor depressie begonnen. Je leed aan een minderwaardigheidscomplex. Je woonde even buiten Dorking in Surrey.

Op je achttiende trouwde je met Robert Maxted. Je had een losbandig, open huwelijk zonder seksuele remmingen. Er verschenen naaktfoto's van jou in 'Knave', 'Fiesta', 'Parade' en 'Men Only'.

Door je ontmoeting met de beroemde pornograaf John Jesnor (1939) belandde je vanzelf in illegale seksfilms, zoals bijvoorbeeld in 'Miss Bohrloch' (1970), waarvoor je in Amsterdam de Gouden Fallus Award ontving.
Je had een opleiding tot dierenarts-assistente gevolgd, maar daar deed je niets mee. Je hebt meer dan tien jaar je terminaal zieke moeder verpleegd en door je porno-carrière betaalde je haar zorgkosten. Robert speelde ook in de pornofilms van Lindsay.
Je speelde ook in soft-pornografische films, bijvoorbeeld in 'Response' (1974) van Russell Gay en in 'Sex is My Business' (1974) en in de sex-komedie 'Come Play With Me' (1977) van Harrison Marks. In die laatste, uiterst succesvolle film speelde je o.a. naast Sue Longhurst (1943), Suzy Mandel (1953), Rita Webb (1904 - 1981), Queenie Watts (1926 - 1980) en Susie Silvey (1956).

De pornoster Maureen O'Malley bracht je in contact met David Sullivan (1949), o.a. een uitgever in pornografie. Hij gaf je de hoofdrollen in 'Confessions of the David Galaxy Affair' (1979) en in 'Queen of the Blues' (1979). Je werd zijn minnares, ook al was je met Robert getrouwd.
David verzon je artiestennaam Mary Millington. Je verscheen in zijn seksbladen 'Whitehouse' en 'Privé'. Je werd al gauw het populairste model.

In 1978 speelde je in 'Playbirds' van Willy Roe. Je werkte ook in de seksshop 'The Whitehouse Shop' in Norbury. En je bleef werkzaam als een escort-prostituee, wat je al deed sinds je eerste werkzaamheden als naaktmodel.
Je verscheen in 'What's Up Superdoc' (1978) van Derek Ford en voor het laatst in 'The Great Rock 'n' Roll Swindle' (1980) van Julien Temple.

Het is je ooit gelukt om top-less te worden gefotografeerd op Downing Street 10. Mister Richardson nam snel de foto en een agent wilde het fotorolletje in beslag nemen, maar dat is hem niet gelukt.

'Come Play With Me' speelde vier jaren in de Moulin Cinema aan West End, Londen. In het tweede jaar van de looptijd verscheen je met Suzy Mandel in pikante lingerie in deze bioscoop. Een zwoele reclamestunt. Jongere modellen verdreven jou uit de erotische tijdschriften van Sullivan.

In 1976 overleed je moeder, wat een grote tegenslag voor je was. Je gedrag werd onvoorspelbaar en roekeloos, waardoor Sullivan het contact met jou verbrak. Je werkte meer en meer in je eigen seksshop, waar je ook illegale spullen verkocht, waardoor de politie vaak een inval deed. Je werd vaak door de politie bedreigd.
Je zou in een pornofilm van Gerard Damiano (1928 - 2008) verschijnen, de maker van de klassieker 'Deep Throat' (1972), maar de film is er nooit gekomen. Je leed aan neurosen en depressies, wat alsmaar erger werd door je cocaïne-verslaving. Al die plotselinge invallen van de treiterende politie verergerden je depressie en je drugsgebruik. Je kon die agressieve politiedruk niet handelen. Het ging alsmaar slechter met je. Je kreeg ook nog eens een forse belastingaanslag, die je niet kon betalen.
Het laatste jaar van je leven leed je aan kleptomanie en in juni 1979 ben je gearresteerd voor winkeldiefstal. De dag voor je overlijden was je weer gearresteerd, omdat je een ketting had gestolen.

Op 19 augustus 1979 vond Robert je levenloze lichaam in je bed. Je had zelfdoding gepleegd met een overdosis paracetamol, voor jou de definitieve pijnstiller. Dat was in je woning in Walton-on-the-Hill. Je schreef dat je was bang gemaakt door de politie, die je gevangenisstraf voorschotelde, en je was nu ook van die nazi-achtige belastingman verlost.

Je werd drieëndertig jaar. Je bent begraven bij de Anglicaanse St. Mary Magdalene Church in South Holmwood, in het graf van je moeder.

In het voorjaar van 2013 verschijnt de documentaire 'Respectable - The Mary Millington Story', gebaseerd op de biografie van Simon Sheridan.

Schrijver: Joanan Rutgers, 7 februari 2013


Geplaatst in de categorie: idool

1.6 met 10 stemmen 389



Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:
Evertje
Datum:
9 februari 2013
Beste Redactie,
Eerst wil ik u vragen of u de discussie over Joanan Rutgers, die ik en nog diverse anderen graag met u willen aangaan, wilt aangaan. Niemand heeft mij gevraagd om het voortouw te nemen, als u het mij kwalijk neemt, dat ik hier toch wat over wil zeggen, ben ik alleen daar verantwoordelijk voor.

Ik heb dit al eens te sprake gebracht, toen was er een moment dat er een andere directie moest komen. Toen werd Joanan (of wie het ook mag zijn) naar voren geschoven om de vervanger te worden. Hij schrijft misschien netter en heeft een goede zinsbouw.

Maar daar ben je nog geen goede schrijver mee. Het is zeer droge kost en bijna niet vol te houden om te lezen.
Natuurlijk kloppen zijn beschouwingen, het is ook maar een visie op iets wat hij leest die hij direct opstuurt vanuit een bibliotheek. Hoe kan je anders drie tot vier verhalen op een dag komen. Je kan het nog net geen plagiaat noemen.

Vermoedelijk heeft deze Meneer hier zijn hobby in gevonden, toen Joanan met deze nonsens begon. Anders kan ik het niet noemen.
Is deze site, die zeer goed bekend staat omdat een ieder zijn verhaal er in kwijt kon, hiervoor bedoeld? Juist omdat de geschreven verhalen uit het daadwerkelijke leven komen.

Dat was de grote kracht achter Nederlands.nl. Niet alleen aankomende schrijvers of schrijfsters, maar ook lezers konden aan hun trekken komen. Voor ieder wat wils. Blijkbaar is dit niet meer zo. Het is makkelijk genoeg om er verandering in te brengen. Op mijn privé mail, kwam vandaag een e-mail binnen. Over dit beladen onderwerp, maar men kwam ook met een oplossing.

Er zijn acht mogelijkheden om iets te plaatsen. Een gemiddelde persoon schrijft niet meer, als één verhaal op een dag. Geef iedereen een kans om iets te plaatsen.( Een verhaal op een dag, telt voor iedereen.) Dat moet toch mogelijk zijn. Of er is iets onderhands afgesproken, 1756 geschreven stukken is niet meer normaal te noemen.
Naam:
Ivan Grud
Datum:
8 februari 2013
Email:
grud-ivanhotmail.ph
en HIJ sprak:
hij die zonder zonden is
werpe de eerste steen,

Wederom even natrappen mijnheer Rutgers, kikken voor u.
Naam:
Irmlinda
Datum:
8 februari 2013
Ik sluit mij geheel aan bij Joke en Evertje...
Naam:
Evertje
Datum:
7 februari 2013
Anderhalf jaar lang heb ik geen woord meer op papier gezet. Omdat elke inzending, nooit meer werd gezien. Door de heer Joanan Rutgers. Toen heb ik zelf al eens gevraagd of déze meneer ook eens wat ruimte kon overlaten voor een ander. Het doet mij zeer, dat er nog steeds niets veranderd is. Dit is zeker géén compliment voor de directie. Spijtig genoeg heb ik net iets ingezonden. Goed gedaan Rutgers dat je in je eentje een hele side heb overgenomen. En dit al +/- zo twee jaar. Bedankt.
Naam:
J.de Groot
Datum:
7 februari 2013
Email:
joke190411hotmail.com
Joanan vraagje, zou je misschien eens een dagje kunnen wachten met je inzending(en), zodat andere schrijvers ook eens in beeld komen.
Is dat mogelijk?

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)