Als protest tegen Hitler's kornuiten?

(voor Penelope Delta (1874 - 1941))

Je bent geboren in Alexandrië.
Je moeder heette Virginia Choremi en je vader heette Emmanuel Benakis, een rijke katoen-handelaar, politicus, magnaat en burgemeester van Athene.
Je was de derde van zes kinderen. Je oudere broer was Antonis Benakis, een kunstverzamelaar en stichter van het Benaki Museum in Athene.

Op je achtste verhuisde voor een tijd naar Athene, maar je groeide voornamelijk op in Alexandrië. Je moeder heeft je zeer streng opgevoed, waardoor je erg kwetsbaar werd, omdat je al zo fijngevoelig was. Door die botte vermorzelingen van je hooggevoeligheid heb je vele zelfmoordpogingen ondernomen.

Op je eenentwintigste trouwde je met de zakenman Stephanos Delta, wat je intellectueel en literair gezien ook goed deed. De teugels gingen losser. Jullie kregen drie dochters: Sophia Mavrogordatos, Virginia Zannas en Alexandra Papadopoulos. Je hebt hen zorgzaam en adequaat opgevoed. Stephanos was een neef van de wiskundige Constantin Caratheodory.
In 1905 verhuisde je naar Alexandrië en ontmoette je de charmante Ion Dragoumis, een diplomaat, schrijver en revolutionair. Je begon een liefdesrelatie met Ion, maar dat stopte omwille van je huwelijk en je dochters, al bleef je wel tot 1912 vurige liefdesbrieven naar hem schrijven. Net als hij schreef je over de Macedonische strijd.
In die smachtende, gekmakende, eenzame periode deed je twee zelfdodingspogingen.
Deze relatie-op-afstand eindigde toen Ion een liefdesrelatie met de gevierde actrice Marika Kotopouli kreeg. Ion werd later vermoord door een vijand van zijn vader, die premier was. Die vijand had eigenlijk Eleftherios Venizelos willen vermoorden, een revolutionair en meerdere keren premier van Griekenland. Uit wraak en frustratie werd het toen Ion. Ion werd eenenveertig jaar. Je was diep bedroefd over zijn einde en tot je eigen overlijden droeg je om hem altijd zwarte rouwkleren.

In 1906 verhuisde je naar Frankfurt, waar Stephanos zijn katoenhandel uitbreidde in deftige kantoren en filialen.
Je was kinderboekenschrijfster. In 1909 verscheen je debuutroman 'Omwille van het Vaderland'. Het verhaal vindt plaats in de Byzantijnse tijd, waarbij je hulp kreeg van de markante historicus Gustave Schlumberger. Hij was gespecialiseerd in het Byzantijnse rijk en je correspondeerde met hem. Marcel Proust vond hem een dikhuidige, onbegrijpelijke poseur. Toch was Gustave bevriend met Edith Wharton, een Amerikaanse schrijfster, die als eerste vrouw de Pulitzer Prize voor Literatury ontving.

Je tweede roman was 'In de jaren van de Bulgaarse Moordenaar'.
De Goudi Staatsgreep inspireerde je tot je derde roman 'Een verhaal zonder een naam'.
In 1913 woonde je weer in Alexandrië. In 1916 bleef je permanent in Athene wonen, waar je vader inmiddels burgemeester was. Je werd een goede vriendin van Eleftherios Venizelos, die jou vaak bezocht in jouw riante herenhuis in de voorstad Kifisia. Je woonde de langste tijd van je leven in dit statige, witgeschilderde, kasteelachtige, neoklassieke paleisje. Door je lange correspondentie met bisschop Chrysanthos ontstond je boek 'Het leven van Christus'.
Je kreeg polio.
Je schreef de trilogie 'Jonge, Griekse meisjes', met autobiografische gegevens. De delen heten: 'De ontwaking', 'De hitte' en 'De mist'.
Je vader werd bijna vermoord door de Royalisten, die hem een verrader vonden.
'Gekke Anthony' verscheen, over je ondeugende, oudere broer Antonis en zijn avonturen als kind.
'Mangas' gaat over de avonturen van een familie fox terriër. 'De geheimen van het moeras' gaat over Giannitsa Lake. Je secretaris Antigone Bellou Threpsiadi verzamelde ook ware verhalen over de Griekse strijd in Macedonië.
Je raakte verlamd. En je schreef nog duizend pagina's commentaar op het werk van je ex-geliefde Ion Dragoumis.

Op 27 april 1941 heb je met vergif een einde aan je leven gemaakt. Het was de zwarte dag, dat de soldaten van de Wehrmacht Athene binnen marcheerden. Onder die geestverstikkende, kortzichtige, gevoelloze, moorddadige Duitsers wilde je niet leven. Het deed je denken aan de dominante strengheid van je moeder. Je herinnerde je de eerdere pogingen om uit het leven te stappen. Dat was ook omdat je gevoelsleven de harde buitenwereld niet meer kon verkroppen. De roofdierachtige robotten rukten op. Ze zouden je vast vermoorden, net zoals 'ze' ooit Ion hebben vermoord.

Je was ze voor en op 2 mei 1941 overleed je door de gifinname. Je werd zesenzestig jaar. Je bent op eigen verzoek begraven in de achtertuin van je geliefde herenhuis in Kifissa. Chrysanthos, inmiddels aartsbisschop, was bij je begrafenis aanwezig. Op je grafsteen staat 'stilte'.

Je dochters erfden je huis en in 1989 werd het bewoond door het Historisch Archief van het Benaki Museum.

Penelope Delta Als p Als protest tegen Hi

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.2 met 5 stemmen 130