Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Net uit de kast, dodelijk getroffen

(voor Tyler Clementi (1991 - 2010))

Je bent geboren op 19 december 1991 in Ridgewood.
Je vader heet Joseph en je moeder heet Jane. Je broers zijn James en Brian.
Je was intelligent, getalenteerd, creatief, hartelijk en helder van geest. Tijdens het eenwieleren leerde je viool spelen. Je fietste graag en je behaalde vele, muzikale onderscheidingen.
Je was afgestudeerd op de Ridgewood High School en je speelde voortreffelijk viool bij het Ridgewood Symphony Orchestra. Bij het Bergen jeugdorkest was je de concertmeester. Je studeerde aan de Rutgers University in Piscataway.

Je vertelde je ouders dat je homoseksueel was, waarop je vader je steunde, maar in eerste instantie werd je door je moeder afgewezen. Ze kon het nog niet goed verwerken en ze wenste dat je het haar eerder had verteld.
De protestantse kerk had haar geleerd, dat homoseksualiteit zondig is en dus durfde ze er eerst niet openlijk voor uit te komen, dat haar zoon homofiel was. Ze besprak het met jou, waarna jullie elkaar omarmden en jullie zeiden van elkaar te houden. Je moeder belde je vaak en je was blij, dat je uit de kast was gekomen. Je vierde dit met gelijkgeaarde vrienden in New York City, waar je de gaybars bezocht en lekker uit je dak kon gaan.

Je nieuwe kamergenoot werd Dharun Ravi en zijn vriend was Molly Wei. Dharun ontdekte via de website Just Us Boys, dat jij homoseksueel was en daarmee wilde hij jou pesten.
Op 19 september 2010 wilde je graag een avond alleen zijn met een homo-vriend, maar Dharun wist jou met de geactiveerde webcam te filmen, waardoor hij zag, dat je je vriend kuste. Volgens hem wilde hij alleen maar bewijzen, dat je homofiel was, maar dat had hij je ook beleefd kunnen vragen. De volgende avond zag hij op de computer van Molly, dat je met een vriend de liefde bedreef. Jij ontdekte zijn valse spionage en je vroeg om een eenpersoonskamer. Intussen verklapte Dharun aan zijn Twitter-volgelingen hoe ze via iChat konden zien hoe jij het met mannen deed, maar op 21 september rook je onraad en trok je het snoer van de verdachte webcam eruit.
Je diende een klacht in wegens cyberpesten, terwijl je getergd, vermoeid en onzeker gemaakt was. Je wilde een andere kamer en een gepaste straf voor Dharun en zijn handlanger Molly. Je vond dat je privacy was geschonden en je voelde je zeer ongemakkelijk om met iemand, die je zo ongemanierd behandelde, een kamer te moeten delen.

Na de krankzinnige beschuldigingen van de kerkmensen, doken er nu ineens andere, benauwde, homofobe pestkoppen op, die deden denken aan de afluistermethoden van de Stasi. Onwetende, laffe bevooroordeelden, die makkelijke prooien uitzochten, prooien, die uit zichzelf al vaak op instorten stonden.
Je onderstreepte je tegenmaatregelen op Just Us Boys en Yahoo! en je ontdekte dat Dharun zijn Twitter-volgelingen had opgeroepen om jou bij een tweede homo-erotische ontmoeting te begluren. Er knapte iets in je en het leek wel alsof je als homofiel op allerlei manieren werd tegengewerkt en dat je om je andere geaardheid niet echt welkom was bij de meeste, vaak brutaalste aardbewoners. Je begon nog maar net te bloeien, toen ze pek over je heen gooiden. In het nauw gedreven en publiekelijk vernederd, niet omdat je je schaamde over je aard, maar wel over de nare manier die jouw intiemste wezenskenmerk bespotte. Het was bedoeld om je te stangen en uit leedvermaak. Het gebeurde uit een gevaarlijk lage tot geen kennis over de menselijke psyche en seksualiteit.
Ze hadden je helaas te pakken, je beet in hun aas, hun criminele speeltje. Ze konden je gevoeligheidsgraad niet indenken en ze wisten al helemaal niet hoezeer je al jaren had geworsteld met je seksuele geaardheid. Hoe je eindelijk naar lucht kon happen.

Op 22 september 2010 ging je met je auto richting de George Washington Bridge. Je e-mailde nog dat je ging springen. Je liet je laptop en mobiel in de auto en je liep de brug op. Op de plek waar je besloot te gaan springen, liet je je beurs op het wandelpad achter, want in het hiernamaals was geld overbodig en je wilde toch iets van een spoor achterlaten. Verbitterd en ten diepste gekwetst sprong je in de diepte, in de Hudson River. Je was niet bang voor de tijdelijke pijn, want de lange pijn, die je al zolang onderging, zou eindelijk voorbij zijn.

Eeuwig jammer dat je die energie niet tegen je belagers hebt gebruikt, maar je kon niet op hun lage niveau terugslaan. Dat soort grofheid zat niet in je. Je verdronk en een week later heeft de politie je lichaam met verwondingen aan je bovenlichaam gevonden. Je werd achttien jaar. Diezelfde maand pleegden vier andere, Amerikaanse jongeren ook zelfdoding, omdat ze gepest werden vanwege hun homoseksualiteit.
Op de Rutgers University zijn de omstandigheden voor holebi-studenten inmiddels sterk verbeterd.

Je ouders stichtten de Tyler Clementi Foundation ter bevordering van de acceptatie van holebi-jongeren en andere door de maatschappij aan de kant geduwden, het verzorgen van onderwijs tegen alle manieren van pesten naast cyberpesten via het internet en het stimuleren van onderzoek naar de oorzaken en het voorkomen van zelfdoding bij jongeren.
Barack Obama, Hillary Clinton en Arne Duncan (minister van Onderwijs) spraken openlijk hun afschuw en verdriet uit tegen elke vorm van pesten. De stand-up comedian Ellen DeGeneres verzoekt om een radicale omslag in de epidemische, wereldwijde pesterij.
Madonna eerde je door een foto van jou te tonen tijdens haar lied 'Nobody Knows Me' in haar MDNA-tournee.

Dharun kreeg een maand gevangenisstraf en drie jaar voorwaardelijk. Na twintig dagen werd hij vrijgelaten. Verder kreeg hij 300 uur dienstverlening aan de gemeenschap, 10000 dollars boete en verplicht onderricht in de tragische gevolgen van cyberpesten en het veroordelen van alternatieve leefstijlen.

Schrijver: Joanan Rutgers, 18 maart 2013


Geplaatst in de categorie: idool

3.8 met 4 stemmen 69



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)