Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Hoe liefde dodelijk kan uitpakken

(voor Willem Marcel De Craene (1950 - 1990))

Je bent geboren op 30 juli 1950 in Gent. Je ouders hadden zeven kinderen en je bent rooms-katholiek opgevoed. Je wilde verpleger worden, maar het werd theateracteur, maar je paste niet zo in dat wereldje, dus kocht je van wat geld, verdiend als biertapper in een homobar en als schoorsteenveger, een gitaar en je werd folkzanger.
Je bent ontdekt door de zanger Miel Cools, de nestor van de Vlaamse kleinkunst.

Op je achttiende ging je naar Amsterdam om bij je mentor Ramses Shaffy te kunnen zijn. Je mocht van Ramses optreden in het café chantant ''t Cloppertjen'.
Na je Amsterdamse avontuur keerde je zonder geld terug naar België. Op je drieëntwintigste verscheen je debuutalbum. Op je vierentwintigste noemde je je zoon Ramses.
Een jaar later had je veel succes met het lied 'Tim' van het album 'Alles Is Nog Bij Het Oude', dat je schreef voor Ramses.
'Rozane' was een succesnummer van je album 'Brussel'. De tekst is pure poëzie en je zingt het perfect en diep ontroerend.
Je zong een duet met Della Bosiers, 'Mensen van achttien', dat ook veel roem oogstte.
Je liet je inspireren door mensen die je kende en veel titels zijn voornamen. Je schreef je teksten o.a. in café 'Het Veer' in Schellebelle, vaak op bierviltjes. 'Rozane' schreef je voor je ex-geliefde Chris Thys, een actrice, die veel speelde in de Koninklijke Vlaamse Schouwburg in Brussel.
Je schreef de musical 'Help, ik win een miljoen!'.
Je organiseerde in Wetteren een promotieconcert voor je album 'Wim de Craene is ook nooit weg', waar maar zeventig mensen naartoe kwamen.

Je succes schrompelde ineen en je probeerde andere genres; rock, pop, klassiek en disco. Zo had je nog succes met 'Breek Uit Jezelf', maar je albums verkochten nauwelijks. Op je album 'Perte Totale' mixte je rock, ballads en electronische muziek. Later ging je over tot New Wave.
Wat je ook probeerde, echt florissant was het niet, al waren er enkele uitschieters. Je voelde je zeer miskend.
Op je eenendertigste ben je van je vrouw gescheiden.

Je deed twee keer mee met de selectie voor het Eurovisie-songfestival, je zong samen met de groep 'Perte Totale' het lied 'Compagnie verliefd' en later in je eentje het toplied 'Kristien', waarmee je derde werd en Pas de Deux won met 'Rendez-vous'.
Je schreef een tweede musical 'Jan de Lichte', ook bekend geworden door de roman van Louis Paul Boon. Je hebt niet dat schreeuwerige en keiharde van Brel, je leek meer op Robert Long. Je was een voortdurende zwerver en in de kroegen zocht je naar de ideale vrouw voor jou. Zo zong je 'Recht naar de kroegen en de wijven', een citaat van François Villon, dichter, drankzuchtige vrouwengek en bandiet.
Je was vaak platzak en je kreeg veel emotionele dreunen te verwerken, zoals het fatale ongeluk van één van je muzikanten, dat je hebt zien gebeuren. Dat kon je niet goed verwerken, waardoor je een tijd niet kon werken.
Je coverde 'Ik kan geen kikker van de kant afduwen' van Peter Koelewijn en je laatste album heet 'Via Dolorosa'.

Na een relatiebreuk met Cathy werd je gemeen depressief en slikte je anti-depressiva. Vele andere, Vlaamse muzikanten kregen ineens bakken vol geld, terwijl jij gek genoeg niets kreeg. Nou drukt geld niet echt erkenning uit, maar het had je sombere bestaan wel wat kleur kunnen geven. Volgens de tekstschrijver Jan de Vuyst had je 'pieken van blijdschap, maar op andere momenten was je niet aanspreekbaar door je gruwelijke eenzaamheid'. Dat riekt naar manische depressie.
Je was een mens met een zeer moeilijke gebruiksaanwijzing, zeker voor jezelf. In 'Levenslang' zong je al 'Eenzaamheid, dat beest, maakt mij zo bang!'.

Op 14 september 1990 pleegde je zelfdoding met een overdosis anti-depressiva en alcohol. Je was zwaar in de war vanwege je verbroken liefdesrelatie met Cathy. Een psychose bracht je in contact met je oertrauma. Ik denk aan 'Love will tear us apart again' van Joy Division. Je manager vond je in je Gentse flat aan de Frère Orbanlaan.

Je werd veertig jaar en je bent begraven bij de dorpskerk van Melle. Willem Vermandere hield een toespraak en je vriend Dimitri van Toren had een eerbetoon geschreven.
Na je overlijden steeg de erkenning voor jou tot grote hoogten. Sommigen denken dat je bent vermoord, zelfs je zoon had dat gevoel, maar ik kan me niet voorstellen dat iemand daartoe in staat was of een gestoorde dronkenlap misschien? Die nog een Duveltje van je tegoed had? In een vlaag van verstandsverbijstering?...


Zie ook: http://www.youtube.com/wa...M4OqDgXXardCbfv1YsIE0xnMPYC1tn

Schrijver: Joanan Rutgers, 30 maart 2013


Geplaatst in de categorie: idool

5.0 met 1 stemmen 500



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)