Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Zwaarder geestesziek gemaakt

(voor Lee Eun-ju (1980 - 2005))

Je bent geboren op 16 november 1980 in Gunsan.
Je studeerde piano en na je middelbare school verhuisde je naar Seoul.
Op je zestiende deed je modelwerk voor schooluniformen.
Je speelde diverse rollen in televisie-drama's als 'Start' en 'KAIST'.
Op je achttiende speelde je in de drama-serie 'White Nights 3,98', gebaseerd op de roman van Han Tae-hoon.

Op je achttiende debuteerde je in de speelfilm 'Christmase nuni naerimyeon' van Dong-hong-won.
Je speelde in het tv-drama 'Look Back In Anger'.

Op je twintigste speelde je in het melodrama 'Virgin Stripped Bare By Her Bachelors' van Hong Sang-soo.
In de thriller 'Bloody Beach' speelde je naast de kleurrijke Lee Seung-chae en de introverte schoonheid Kim Gyoo-ri-I!
Je3 speelde in het drama 'Bungee Jumping Of Them', in het romantische melodrama 'Lover's Concerto', in de thriller 'Unborn But Forgotten', in 'Garden of Heaven', in de oorlogsfilm 'Brotherhood'en in je laatste film, de detective 'The Scarlet Letter'

In die laatste film speelde je zeer gevoelige en pikante seksscènes en een zeer schokkende kofferbakscène, de meest erge en intense scène uit de Koreaanse filmhistorie. Dit verergerde je persoonlijke problemen en je depressiviteit. Je had problemen met je familie, o.a. over deze erotische vrij-scènes, geldzorgen en carrière-moeilijkheden. Je kreeg veel last van slapeloosheid, omdat je wakker lag van de naaktscènes in je laatste film, die je liever niet had gespeeld. Toch is het allemaal zeer esthetisch in beeld gebracht. Je kon maar moeilijk loskomen van die rol als erotisch opgewonden jazz-zangeres. De slotscène was zo ingrijpend, dat het was alsof je echt stierf.
Dat was een extra reden voor jou om uit jezelf ten onder te gaan. Je wist je tragische rol niet te scheiden van je eigen ik, wat schizoïde trekken vertoonde. Voor jou was acteren levensgevaarlijk. In die voor jou doemfilm zong je verbazingwekkend mooi 'Only When I Sleep' van The Corrs.

Op een afspraak met een test over je slapeloosheid kwam je niet opdagen, want je had definitieve plannen met alles wat je tergde. Je bezocht nog wel een psycholoog, maar helaas eenmalig. In Zuid-Korea is geestelijke hulpverlening slecht ingeburgerd en je wordt als hulpzoekende al gauw door je omgeving gestigmatiseerd.

In de nacht van 22 februari 2005 heb je zelfdoding gepleegd in je appartement te Seongnam. Dit was enkele dagen na je afstuderen aan de Dankook University. Je hebt je polsen doorgesneden en je hebt jezelf met een stropdas in je kleedkamer opgehangen.
In een plas bloed schreef je 'Mam, het spijt me en ik hou van je!'. Op een papier stond 'Ik wilde teveel doen. Hoewel ik leef, ik ben niet echt in leven. Ik wil niemand teleurstellen!'.

Je werd vierentwintig jaar. Je bent gevonden door je oudere broer, bezorgd, omdat hij je telefonisch niet kon bereiken.

Je bent gecremeerd en bijgezet in een crypte in Goyang. Honderden collega-acteurs waren bij je begrafenis-plechtigheid aanwezig en Choi Sung-hee zong 'You Were Born'. Zeer tragisch dat je de strijd tegen je geestesziekte niet bent aangegaan en dat je bij voorbaat voor de eeuwige capitulatie koos.
Doet me denken aan het boek 'They shoot horses, don't they?'. Iemand had je voor moeten zijn, maar die iemand was er niet en jij was het al helemaal niet meer.


Zie ook: http://www.youtube.com/watch?v=KQM4uQV5r7w

Schrijver: Joanan Rutgers, 3 juni 2013


Geplaatst in de categorie: idool

4.3 met 3 stemmen 325



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
4 juni 2013
Dank je wel, Petra, je hebt mijn diepere intentie begrepen.
Naam:
Petra Hermans
Datum:
3 juni 2013
Email:
worldpoet546live.nl
Mooi geschreven, mijnheer Rutgers.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)