Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Een kuuroord vol cocaïne was beter geweest

(voor Pepi Lederer (1910 - 1935))

Je bent geboren als Josephine Rose op 18 maart 1910 in Chicago.
Je moeder Reine Douras was een knappe toneelspeelster; ze was de oudste zus van de actrice Marion Cecilia, de minnares van de rijkaard William Randolph Hearst.
Je vader was de joodse regisseur van muzikale komedies George Lederer en je broer was de schrijver/regisseur Charles.
Op je tweede zijn je ouders gescheiden en werd je met Charles door je tante Marion verzorgd en opgevoed.

Je woonde grotendeels in Hearst Castle, nabij San Simeon, met luxe zwembaden in Griekse stijl, tennisbanen, een bioscoop, een vliegveld en een immense dierentuin. De ambities van Charles werden flink gestimuleerd, terwijl jij werd afgescheept met een kleine rol in 'The Cardboard Lover'. Je filmcarrière kwam niet op gang en je werd alleen gewaardeerd als je jezelf aanpaste aan de extreem dure wereld van de Hearst familie.

Je moeder hertrouwde met de acteur George Regas en je zag haar nauwelijks. Ze kwam een keer dronken langs, waarbij ze Marion een 'sluwe teef' noemde en ze beschuldigde haar van het afpakken van haar kinderen. Dit veroorzaakte schuldcomplexen bij jou. Marion was alcoholiste en jij deed niet voor haar onder. Je wist jezelf vrije toegang tot de wijnkelders te verschaffen door de secretaresse te versieren. Je was zeer levenslustig en je at graag dure exclusiviteiten en je begon cocaïne te gebruiken.

Je boezemvriendin Louise Brooks had op jouw verzoek de drankkast afgesloten, wat je kennelijk maar kort kon volhouden, want je pakte een bijl, waarmee je de deur verbrijzelde. Daarna ging je onder zeil met je geliefde whiskyflessen.
Je was lesbisch en dat bracht je graag tot uitdrukking.
Je kreeg een kleine rol in de komedie 'The Fair Coed', maar je aandeel werd weggesneden. Je droom om actrice te worden viel in duigen.
Op een dag vond buurvrouw Ethel jou in bed met Nina Mae en werd je door Marion voor straf naar New York gestuurd. In Harlem scoorde je de nodige cocaïne. Door die drug wist je overeind te blijven.

Na het oudejaarsfeest in 1929 was je stomdronken en ben je door een gestoorde kerel thuisgebracht. Deze laffe eikel heeft je verkracht, wat hij wel vaker deed met dronken vrouwen.
Eind maart 1930 had je een abortus. Daarna reisde je met Marion en William naar Engeland, waar je een baan bij een Engels tijdschrift wist te krijgen. Je was daar gelukkig met je partner Monica Morris, die met jou in een Londense flat woonde. Volgens een vriend van haar was Monica één van de meest roofzuchtigen. Jullie deelden de cocaïneverslaving en op 15 april 1935 keerde je met haar terug naar Amerika. Je gebruikte veel cocaïne, waardoor je sterk vermagerde.

Je had een seksuele relatie met Greta Garbo, net als je goede vriendin, de actrice Mary Louise Brooks, met wie jij ook een intieme relatie had.

Je verhuisde naar Californië en Monica verveelde zich tussen jouw familieleden, die geen feestbeesten waren. Marion en William lieten je verplicht opnemen op de psychiatrische afdeling van het Good Samaritan Hospital, zodat je medicijnen zou krijgen en om af te kicken. Maar om een sterke verslaafde als jij te dwingen af te kicken was levensgevaarlijk. De plotselinge aanraking met je verdrongen depressie was overweldigend en destructief.

Op 11 juni 1935 vroeg je een verpleegster om wat eten te halen. Zodra ze de deur uit was, ben je van zes hoog door een raam gesprongen.

Je werd vijfentwintig jaar. Je bent in een bronzen kist in een crypte van Marion's privé-mausoleum in Holywood Cemetery geplaatst.
Monica kreeg bezoek van enkele handlangers van William, die een stapel brieven van jou aan haar afpakten, de ring van haar vinger trokken en haar met duizend dollars op een stoomschip richting Southampton gezet hebben. Bang voor chantage.
Je stiefouders hadden het recht niet om je gedwongen te laten opnemen, vooral niet omdat je meerderjarig was. Ze vonden je een nutteloze lastpost en ze waren bang via jou door het slijk te worden gehaald, want je wist veel teveel over hun duistere kanten. Ze hebben je in de suïcidale hoek gedreven.

Schrijver: Joanan Rutgers, 17 juni 2013


Geplaatst in de categorie: idool

3.3 met 3 stemmen 63



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Petra Hermans
Datum:
17 juni 2013
Email:
worldpoet546live.nl
Een goed stuk, Joanan.
Psychologische diepgang.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)