Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Liever eindeloos slapen

(voor Christina Maria Sybille Schmitz (1909 - 1955))

Je bent geboren op 2 december 1909 in Düren. Je groeide op in Keulen, waar je op je veertiende naar de ambachtsschool ging en daarna nam je acteerlessen, samen met Louise Dumont.

Op je achttiende ging je naar Berlijn, waar je kleine rollen in het Deutsches Theater van Max Reinhardt speelde. Op je negentiende debuteerde je in de speelfilm 'Freie Fahrt'. In 'Tagebuch einer Verlorenen' speelde je een huishoudster, die zichzelf verdrinkt. In de horror-film 'Vampyr' ben je in de ban van een vampier, die steeds meer levenskracht van je afpakt. In 'Abschiedswalzer' speelde je George Sand.

Je speelde een o.a. een hoofdrol in 'Ein idealer Gatte' van Oscar Wilde, in 'Fährmann Maria', in 'Die Leuchter des Kaisers', naar een roman van barones Emmuska Orczy, in 'Die Unbekannte', naar een roman van Reinhold Conrad Muschler, waarin jij een tragisch verdronken vrouw speelde, in 'Signal in der Nacht', naar een roman van Hensel-Haedrich, in 'Der Tanz auf dem Vulkan', in 'Hotel Sacher', in 'Clarissa' en niet te vergeten in 'Titanic' van Herbert Selpin.

Je woonde een paar jaar samen met de regisseur Frank Wysbar, die een zware alcoholist was en jij nam die gewoonte over.

Op je dertigste trouwde je met de Duits-Zweedse scenario-schrijver Harald G. Petersson. Je was zijn tweede vrouw. Vijf jaar later zijn jullie gescheiden, hoewel hij daarna nog wel een tijd met jou samenwoonde, maar dat trok hij niet, vanwege je zware alcoholisme.

Je woonde een tijd in Krimml met zijn schitterende watervallen, omdat het Berlijnse huis van Harald was gebombadeerd. De nazi's konden je werk niet waarderen en na de oorlog bleek die weerstand door te gaan, waardoor je nauwelijks een rol kreeg toebedeeld, wat je depressieve gevoelens vergrootte en ook je vlucht in alcohol en drugs.
Je speelde nog een rol in 'The Lie', naar een roman van Martha Maria Gehrke.

Je begon in kleine theaters te spelen, o.a. in het theater van Beate von Molo. Je begon een liefdesrelatie met Beate, die ook een zware alcoholiste was.

In 1953 werd je erg ziek en werd je behandeld door de lesbisch-gefrustreerde dr. Ursula Morith en je huishoudster Klara Schweikhardt. Deze twee zogenaamde reddende engelen bepaalden je kwetsbare leven en je gebruikte meer en meer alcohol en drugs. Je verkocht je waardevolle spullen om het uitzuigende tweespan van geld te voorzien. Olga Tschechowa wilde je graag pro deo behandelen, maar dat weigerde jij, omdat je jezelf als verloren beschouwde.
In je laatste film pleegde jouw personage zelfdoding. Je deed diverse pogingen tot zelfdoding en je bent een tijd in een psychiatrische inrichting opgenomen.

Op 3 april 1955 pleegde je zelfdoding via een overdosis slaaptabletten. Je overleed enkele dagen later in een ziekenhuis in München.
Harald was niet op je begrafenis.
Ursula werd tijdelijk uit haar ambt gezet, maar ondanks haar duistere rol inzake jouw overlijden, werd ze vrijgesproken. Ze verkocht je morfine tegen exuberante prijzen en volgens jouw familie dreef ze jou tot suïcide en verschafte zij de middelen. Ze gaf je onjuiste medicijnen.

Je werd vijfenveertig jaar en je bent begraven op de Ostfriedhof in München. Rainer Werner Fassbinder maakte 'Die Sehnsucht der Veronica Voss', geïnspireerd door jouw laatste levensfase.

Schrijver: Joanan Rutgers, 23 juli 2013


Geplaatst in de categorie: idool

4.0 met 2 stemmen 93



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)