Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Tragisch afgegleden top-ballerina

(voor Olga Gerharda Alida de Haas (1944 - 1978))

Je bent geboren op 9 september 1944 in Amsterdam. Je vader was Albertus Jacobus de Haas, een bankbediende, en je moeder was Gerharda Hillegonda Lambers.
Vanaf je achtste ging je in Amsterdam-West naar balletles. Je woonde in de Rivierenbuurt en je ging naar de balletschool van Sonia Gaskell, in de Zomerdijkstraat.
Op je twaalfde ging je met Sonia mee naar het Haagse conservatorium.
Op je zestiende ging je naar het Nederlandse Ballet, opgericht door Sonia, later het Nationale Ballet in de Amsterdamse Stadsschouwburg. Je wilde soliste worden en daarom werkte je als een bezetene en begon je af te vallen om de ideale danspartner te zijn. Sonia vond je veel te dik en zij wilde dat je ging vermageren.

Je werd getraind door Natalja Orlovskaja en mede door haar was je op je negentiende de jongste soliste in de Nederlandse dansgeschiedenis. Je danste met Simon André 'Melodie' en de 'Moskovski-wals', wat een fantastische doorbraak was. Je danste drie voorstellingen per week en je was zeer populair.
Je wilde ooit een hondenkennel in Afrika beginnen.
Je vriend Ger Ploeger was barkeeper.
Je was zeer aantrekkelijk, bescheiden, vaak vrolijk en goedgebekt. Toen fans om een handtekening vroegen, wees je naar je vriendin en zei je 'Ik ben de kleedster!'.
Vanaf 1965 begon je de grote klassiekers te dansen, wat veel succes opleverde.

Het toppunt van je carrière was in 1969, toen je samen met Rudolf Nurejev danste. Je was zijn Giselle, terwijl je danste met een gescheurde pees in je rechtervoet. In de pauzes huilde je van de pijn. In datzelfde jaar danste je in Londen nog een keer met Rudolf.
In juni 1969 deed je mee aan een dansconcours in Moskou. Je won een aanmoedigingsprijs en Rudi van Dantzig, de opvolger van Sonia, was laaiend enthousiast.

Op 30 juli 1970 danste je in 'Balanchines Symfonie in C' in de Stadsschouwburg. Opeens begonnen al je bewegingen te verstijven. Het optreden werd gestopt en je werd naar het Wilhelmina-gasthuis gebracht, nabij je huis in de Kinkerbuurt. Je had chronisch kaliumgebrek. Je kon jezelf niet meer bewegen en je benen werden wit. Je had krampen in de borstkas, je kon nauwelijks ademen en niet praten. Na een half jaar kwam je uit het ziekenhuis.
Begin 1971 trad je weer op. Het publiek was razend enthousiast, maar je collega's waren voorzichtiger. Vanaf 1965 was je gaan drinken door je relatie met Ger, terwijl je daarvoor alleen maar trainde. In 1966 ging je op kamers wonen. André rook een alcoholwalm om je heen en hij wilde zo niet meer met je dansen. Je begon steeds vaker af te haken en moeilijke repetities te weigeren. 'Dat doe ik op het toneel wel!', zei je. Je liet je door niemand de les lezen.

Je slikte pillen tegen de spierkrampen. Je ware ik verstopte je in een afgesloten bunker. Je vocht in je eentje. De nachten voor een optreden sliep je niet, onzeker en bang te falen. De spanning werd je teveel. Je had ooit geelzucht gehad, waarna je geen alcohol meer mocht, maar je bleef rustig door drinken. De grote, klassieke rollen gingen naar anderen, zoals Alexandra Radius, en je had moeite met moderne dans. Jij was te onbetrouwbaar, terwijl Alexandra leefde als een strenge non. Je dansprestaties verflauwden en je kon enkel nog repeteren na koffie met cognac.
Na vijf jaar Ger en enkele anderen trouwde je in december 1973 met de voetballer Gerhard Schoonewille. Dit huwelijk duurde ruim een jaar. Je was diep ongelukkig.

In juli 1975 speelde je voor het laatst. Je speelde Julia. Het publiek huilde om je magische overgave. Critici noemden je 'uitgeblust'. Je had nog een affaire met een sportarts en je werd uitgeput opgenomen in een ziekenhuis in Breda. Je probeerde nog wat te dansen in Tilburg, maar je drankzucht was sterker. Je verbrak alle contacten met je collega's en begin 1978 ben je in het Wilhelmina-gasthuis opgenomen. Je broze lichaam kon niet verder en je leed aan levercirrose en anorexia nervosa. Na een inwendige bloeding ben je op 1 september 1978 overleden.

Je werd drieëndertig jaar en je bent in stilte gecremeerd.

Schrijver: Joanan Rutgers, 31 januari 2014


Geplaatst in de categorie: idool

3.5 met 4 stemmen 939



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)