Deze keer de eer aan mijzelf
Een lange tijd geleden waagde ik mij ook op een andere schrijfsite, waar ik binnen de kortste keren iedere oudgediende op mijn dak kreeg, met als eindresultaat dat de redactie het noodzakelijk vond om mij te verwijderen. Ik ben de naam van die site inmiddels allang vergeten.
Deze keer waagde ik het om door de tempeldeuren van Lettertempel naar binnen te glippen. Dat ging in het begin best goed, totdat ik ging reageren op het werk van de anderen, omdat dat daar een vereiste is. Gezien mijn scherpe tong had ik het al gauw aan de stok met de haantje-de-voorsten daar, die meteen in de tegenaanval gingen en mijn werk met pure grofheid de grond in boorden. Door mijn recht-door-zee directheid schudde ik heel wat opgekropt gif wakker, waarna ze mij massaal wilden wegpesten en dat is ze inderdaad gelukt, want hun werkelijk walgelijke reacties op mijn duidelijk onbegrepen, veelal komisch bedoelde, onvervalst moedige en baanbrekende beeltenissen maakten ze als een dolle meute aasgieren en jakhalzen zo zwart als maar kan. De rancuneusheid van middelmatige schrijvers is werkelijk niet voor te stellen, zo bloeddorstig en gefrustreerd.
De redactie stelde mij eerst al even als een opzetje voor of ik niet liever ergens anders wilde spelen. Door een aantal positieve reacties dacht ik dat de rust wel zou weerkeren, maar ik vergistte me, want men aasde gewoon op een zogenaamd grote misstap van mij. Op zich zit die site best knap in elkaar, maar de huidige bewoners van die Letterafvalbak maken er een pornografische site van en bekken iedereen weg, die hun stijlloze niemandalletjes durven te ontmaskeren. De mensonwaardige reacties op mijn verhaal over Griekenland, dat daar in ongekuiste versie is geplaatst, heeft me meteen doen besluiten om zelf de tempel uit te rennen. Ik moest denken aan Jezus die de marktkramen in een tempel omver wierp. Ik schreef nog een waardig afscheidswoord, maar ze hadden voor mij de stekker er al uitgedaan. Blijkbaar geniet die redactie wel van de ontstane ophef, want ze laten mijn werk gewoon staan, ondanks dat ik hen verzocht om al mijn geplaatste bijdragen en reacties te wissen.
Nu weet ik weer hoe het voelt om als een heks vervolgd te worden, maar Rambo is terug. De diepere waarheden achter mijn schijnbaar moedwillig neergeschreven, bravourachtige anekdote over het koningspaar en hun Griekse vakantiebuurman werd massaal afgewezen als zijnde beledigend en strafbaar. Aan de ene kant krijg je daar alle vrijheid om te schrijven wat je wilt en aan de andere kant staan de betweterige, streng oordelende, zwaar kritische, hoogst benepen, LuckyTV-hatende royalisten klaar om je werk totaal af te branden. Als republikeinse vrijbuiter en overtuigd democratisch vrijschrijver word je daar niet geduld. Hoe scherper mijn pen detaillistisch te werk gaat, hoe huiverachtiger deze burgerlijke braven en aangepasten worden. 'Dit durf je zo niet op Nederlands.nl te plaatsen' stelt iemand en daagt mij daarmee uit. Ik durf dat best en sterker nog, deze redactie heeft mijn koninklijke anekdote zelf weggelaten, waar ik dan geen enkele moeite mee heb, maar als schrijver probeer ik altijd wel graag mijn grenzen te verleggen en te spelen met de ware vrijheidszin van de collectieve mens.
Ik geloof in geen enkel taboe, omdat je daarmee de waarheid altijd geweld aan doet. Bovendien heb ik zoveel gelezen, dat ik weet, dat werkelijk niets te gek is. Maar dat niet iedereen daar rijp voor is, snap ik weer eens. Iemand zegt mij een bloemetje te brengen, zodra ik opgenomen ben. Die kent mijn verleden dus absoluut niet en snapt niet, dat ik bij zo'n opmerking mijn schouders ophaal.
Enfin, ik deel dit voorval graag even met de lezers en schrijvers op deze site, die eventueel in mijn perikelen bij de collega-schrijfsite Lettertempel geïnteresseerd is of die mijn voorbeeld durven te volgen, maar schrijf dan niet te kritisch eerlijk over de bijdragen van de huidige tempeltuinkabouters, want dan springen ze als een roede wolven op jou persoonlijk. Ik heb ze daar gewezen op deze site, dus wie weet kunnen we binnenkort wat meer muiters van dat Letterdrijfhout verwachten, dat zou mooi zijn, levert mijn gepiel daar toch nog wat op, al moet het Letterkleuterschooltje dan wel betere eindresultaten opleveren.
Ken je die film met Mel Gibson als een Schotse vrijheidsstrijder, waarin hij aan het einde vreselijk gemarteld en vermoord wordt en tenslotte nog hartverscheurend 'Freedom!' schreeuwt?...
Geplaatst in de categorie: vrijheid
'erg smakeloze stukje over de koningin'?, pardon zeg, sta jij soms op koningsdag met een plastic rood-wit-blauw vlaggetje langs de kant van de weg? Ben jij inderdaad één van die watjes en kneusjes, die ons volk tot aangepaste ziellozen maakt?
Fantastisch, hoe Gabriëla voor me in de bres springt en het wel duidelijk gezien heeft! Die kritiek van de Lettertempelbende stelt niets voor, omdat ze bevooroordeeld en kortzichtig zijn. Brave, aangepaste burgers, bang voor heilige huisjes, wat nu juist niet de ziel van de ware, vrije schrijver typeert. Psychedelische zienswijzen gaan dieper dan de brave notities van pulp producerende klerken.
Bovendien, de inhalige rooflust van de Oranje's is vele malen erger dan mijn zogenaamde te ver gaande symboliek, die geniaal en uiterst subtiel gekozen is. Ik zou er een literaire prijs voor moeten krijgen, maar zoals Gabriëla al zei, dat ziet de trage massa pas veel later. Dat ik en passant die vreselijk despoot Poetin te grazen neem, schijnt in het kamp van de Lettertempeliers ook niet echt door te dringen, wat meteen aangeeft, hoe het met hun meelijwekkende IQ is gesteld!...
Wanneer je wat langer schrijft daar, krijg je de zogenaamde groene kaart en mag je zelf plaatsen. Een paar honderd gedichten had ik daar staan. Er waren toen veel meer dichters/schrijvers. Mede door ingrijpen van de redactie zijn daar een heel aantal van verdwenen.
Een kritische reactie werd gezien als een daad van hoogmoed en betweterigheid door de schrijvertjes die steen en been klaagden. Schelden mag niet, op de persoon spelen mag niet, maar werd volop toegelaten wanneer het bepaalde personen betrof. Mij is door de redactie de groene kaart afgepakt en ik mag pas weer plaatsen wanneer de redactie mijn werk gekeurd heeft (geen denken aan).
Ik kan nog wel inloggen en commentaar geven maar dat doe ik mondjesmaat.
Hier kan ik al jaren zelf plaatsen op netgedichten en heb nooit een probleem gehad, ook niet wanneer ik een gefundeerde maar pittige/kritische reactie geef.
Jij hebt het over een pornografische site, dat is nou precies waar ik bonje om had. Een werkelijk te schunnig gedicht voor woorden werd geplaatst en een sonnet waarmee ik een collega-dichter een hart onder de riem wilde steken werd verwijderd. Stond geen onvertogen woord in. Hierop plaatste ik een tegenhanger van het vunzig vod dat wel werd toegelaten. Tja, ik kon op mijn oerdegelijke gele klompen nagaan dat ik dat niet mocht. Ik kon mijn pij inleveren en dat was dat. Al mijn gedichten heb ik zelf verwijderd zodat men die niet meer onder kon kotsen wanneer ze in de random voorbijkwamen.
Nu is er weer een dichter terug, die altijd terug komt wanneer hij half denkt dat ie lekker mee kan doen met zuigen en emmeren. Dit figuur gaat altijd weg wanneer een paar leden worden afgeserveerd door de redactie. Dan zit zijn werk erop. Nu dacht hij waarschijnlijk, hé het is weer zover, ik kan weer meedoen met wegtreiteren. Nu jij zelf vertrokken bent zal deze wandelende wikipedia wel weer snel verdwijnen.
Verder, Joop, merci beaucoup voor je ondersteunende reactie, want dat is je openbaring zeker. Waren ze toen al zo eenkennig en van wat de boer niet kent...!
Gewoon hier blijven schrijven. Alles wat je schrijft, wordt twintig jaar later pas gewaardeerd. Je schrijft je tijd vooruit. Het koningshuis beledigen uit het wetboek van strafrecht, dat is een actueel onderwerp van discussie. Straks doet iedereen het. Hé wacht even, cabaretiers doen het al. Columnisten ook. Dat clitoris verhaal was symbolisch gezien geniaal. Maar mensen begrepen je aanklacht tegen het patriarchale gebrul van Poetin niet. Pareltjes voor varkentjes. Goed dat je deze keer zelf weggegaan bent. Gewoon hier blijven, Joan-an. De brandstapels hebben lang genoeg gebrand.