Voetafdruk
Mijn Nieuwe Ik op zoek naar jou, terwijl ik in stilte huil. Ween om het weten, het bewust zijn dat het nooit meer kan worden zoals het was. Terwijl juist die behoefte groter is dan het grootste inpak- en kunstwerk.
Als heelal heb ik jou ooit geobserveerd. Langdurig bekeken. Tegenwoordig sla ik jou gade in fragmenten. Een hele poos aaneengesloten is niet meer aan te raden. Jouw bewoners hebben nog steeds onvoldoende besef. Zijn egoïstisch zonder voldoende stil te staan bij de door henzelf veroorzaakte aftakeling. Een door henzelf ingeleid verval.
Ik zou wel eens een tijdje willen wonen op de maan
't Schijnt niet zo moeilijk meer te zijn om daar te komen
Een paar jaar meer dan honderdduizend kilometer hier vandaan
'k Maakte de reis al zo vaak in mijn dromen
't Lijkt mij daar zo heerlijk rustig
geen televisie, geen verkeer
en ik zou me geen moment vervelen, ik bouw d'r luchtkastelen
heel ver weg van deze atmosfeer
De mensheid verwaarloost zichzelf. Door een gebrek aan eerbied. Respect dat het vaak niet meer van afschuw kan winnen; het afgrijzen, de gruwel heerst. Het vertrouwen in de medemens is niet (meer) vanzelfsprekend en is dat waarschijnlijk ook nooit geweest. De wortel van alle ellende ligt verscholen in IETS ongrijpbaars, dus eigenlijk in NIETS! Iets dat uiteindelijk niets (meer) blijkt te zijn, is natuurlijk geenszins te vatten...!
Soms is de aarde zo'n mooie planeet
Al is het niet eens zo'n grote
maar er wonen wel mensen, daar zit 'm de kneep
en die helpen de boel naar de klote
Ondanks de inzet van vele, zijn er waarschijnlijk meer die het geen barst kan schelen
Ik zou de aarde wel eens willen zien vanaf de maan
Zou er dan nog iets van overblijven
Zou je het noordpoolijs kunnen zien smelten vanaf daar
Zou je de olie op de oceanen zien drijven?
Vanaf de maan zie je waarschijnlijk geen smeltend noordpoolijs en geen op oceanen drijvende olie, terwijl wij weten dat van beide sprake is...
Zie je een blauw met groene wereld
of is dat beeld inmiddels fout?
En zie je vanaf daar
de tranen van de aarde
Zie je de laatste stukjes regenwoud
Soms is de aarde zo'n mooie planeet
Al is het niet eens zo'n grote
maar er wonen wel mensen, daar zit 'm de kneep
en die helpen de boel naar de klote
Ik zie mezelf al dansen op de maan
Aan de rand van een krater
Ik zie niets en ik hoor niets
Dus misschien wordt het wel tijd om terug te gaan
Dag schone maan
Soms is de aarde zo'n mooie planeet
Al is het niet eens zo'n grote
maar er wonen wel mensen, daar zit 'm de kneep
En die helpen de boel naar de ...
Zijn wij inderdaad verkloters, dit is zeer waarschijnlijk geen van Dale-woord, mensen die deze verwoesting aanschouwen en een georganiseerde groep die elke vorm van verspilling wil stoppen of in elk geval drastisch wil reduceren...? Onze voetafdruk, die van ons gezamenlijk, is véél te groot. Wij zullen elkaar moeten corrigeren, daar anders eeuwen eerder dan gepland, zo er al sprake van programmering kan zijn, het doek voor onze globe geheid valt. Dit willen wij naar mijn mening natuurlijk geen van allen. Toch lijkt soms het tegendeel waar; onze ichnogrammen lopen, nee rijden is gepaster, maar daarentegen niet gewenster, de spuigaten uit.
Een geluk bij een ongeluk is dat de wetenschap (in techniek) ook niet stil zit. Dat mogen (en willen) geleerden ook niet daar zij zich als geen ander realiseren dat stilstand achteruitgang is. Een leeggeroofde, dus failliete aarde is ten allen tijde een globe die het welzijn van haar bewoners op een gegeven moment, onverwachts misschien, dus plotseling geenszins meer kan waarborgen...!
P.S. De liedteksten uit mijn beschouwing 'Voetafdruk' vormen samen het nummer MOOIE PLANEET van Lichterlaaie, afkomstig van hun CD ZOENEN MET DE KONINGIN uit 2001.
Geplaatst in de categorie: welzijn