Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Een idyllisch prentenkabinet van de Zweedse historie

(voor Pehr Hilleström (1732 - 1816))

Je bent geboren op 18 november 1732 in Väddö, waar je in armoede bent opgegroeid. Je woonde in de pastorie van je oom, die pastoor was. Je vader was een militaire kapitein en jij was de oudste van twaalf kinderen. Je vader zat in Russische gevangenschap en in 1723 wist hij naar Zweden terug te keren, naar zijn broer in Väddö. Op je tiende verhuisde je naar Stockholm. Je werd de leerling van de landschapsschilder Johan Philip Korn en later drie jaar van de Duitse schilder Christian Fehmer. Daarnaast studeerde je aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten, waar je leermeesters Guillaume Taraval en Jean Eric Rehn.

Op advies van de architect/baron Carl Harleman ging je bij Pierre Louis Duru in de leer. Duru maakte wandtapijten voor het Koninklijk Paleis. In 1753 overleed Duru en nam jij zijn werk over en in 1756 kreeg je net zoveel salaris als Duru. Je maakte een geweven portret van Harleman en je versierde de koninklijke audiëntiezaal. Je was net zo goed als Duru. In 1757 ging je voor een jaar in het buitenland studeren. Je reisde naar Nederland, België en Parijs, waar je de technieken van het tapijt maken extra leerde.

In Parijs ging je in de leer bij de schilder/graveur François Boucher, die enkele portretten van Madame de Pompadour had gemaakt. Je kreeg ook les van Jean-Baptiste-Simeon Chardin, een meester van stillevens en genrestukken, die jou het meeste heeft beïnvloed. Manet en Courbet zijn ook door Chardin beïnvloed. Terug in Stockholm bleef je voor het geld behang, tapijten en stoelhoezen maken, al bleef je ook schilderen.

In 1759 trouwde je met Ulrica Lode. Ulrica was de dochter van een dominee in Harmanger en Jättendal in Hälsingland. Haar slanke figuur staat op veel schilderijen van interieurs. Ulrica en jij woonden op Pelikansgränd 5 in Stockholm, waar je weeflessen gaf. In 1760 werd jullie zoon Carl Petter Hilleström geboren. Carl werd tapijtwever en landschapsschilder. Hij was tekenleraar aan de Militaire School in Karlberg. In 1773 reorganiseerde koning Gustav de Derde de Kunstacademie en werd jij lid van het grote weversgilde. Je was toen ook zeer actief als schilder en de koning kocht talloze schilderijen van jou en de upper-class kunstliefhebbers volgden hem na. Je was zeer populair en je kon je genrestukken maar nauwelijks aanslepen. In 1779 overleed Ulrica. Ze werd 42 jaar.

In 1794 werd je een tekenprofessor aan de Schilderacademie. Je hebt veel studenten het schildervak geleerd. In 1805 werd je rector van de Academie en in 1810 volgde je Louis Masreliez op en werd je directeur. Masreliez was op 19 maart 1810 overleden. Hij was vijf jaar de directeur geweest. Hij werd 61 of 62 jaar. Jij was te oud om iets belangrijks voor de Kunstacademie te doen. Je schilderde zo'n dertig portretten, waarvan het portret van de Zweedse dichter Carl Michael Bellman het bekendste is.

Carl Petter overleed in 1812 in Stockholm. Jij overleed op 13 augustus 1816 in Stockholm. Je werd 83 jaar. Je hebt 1065 schilderijen gemaakt. Ik noem met grote bewondering o.a. 'Studie bij kaarslicht', 'Kinderen die een vinger verbinden', 'De smeden', 'Wagenmaker', 'Gebroken borden', 'Interieur van een smid', 'Een vrouw die de vis schoon maakt' en 'Wasnacht'. Je werkte heel mooi met lichteffecten en schaduwen.

Schrijver: Joanan Rutgers, 25 november 2016


Geplaatst in de categorie: idool

5.0 met 2 stemmen 86



Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
16 december 2016
O, hogepriester der magie, spiritueel uiterst ontwikkelde Ton, wat sla je de spijker keihard op zijn kop! Het zijn zelfs de zielen van de desbetreffende artiesten, die mij op paranormale wijze naderen en inspireren. Als helderziend medium sta ik daar immers uiterst open voor. Jij bent één van de weinigen, die daar werkelijk oog voor heeft, waarvoor mijn zeer oprechte dankbetuiging. Ik beschouw je daarom als mijn gelijke inzake spirituele werkelijkheden. Ik denk overigens dat de gemeenteraad van Gouda nog lang niet zover is en dat zij een standbeeld van mij het liefste in de prullenbak gooien. Geeft niet jóh, al die burgerlijke poespas heeft immers in wezen geen enkele waarde. Als ik naar de woontorens in naam van Leo Vroman en Tineke Sanders kijk, dan schud ik ook onzalig mijn bovenaardse hoofd. Jouw waardering is mij veel meer waard.
Naam:
Ton Hettema
Datum:
28 november 2016
Beste Joanan, het zou inderdaad best kunnen zijn dat je levensbeschouwingen gesouffleerd worden vanuit andere, fijnere, extranormale sferen, waar liefhebbende en sympathische entiteiten je influisteren welke waardige ziel onttrokken dient te worden aan de vervagende kracht van de vergetelheid. En dat jij daar een speciaal zintuig voor hebt om dat signaal op je antennes te ontvangen. Dat standbeeld zal ik nog even door de gemeenteraad van Gouda moeten zien te lobbyen..
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
27 november 2016
Zeergewaardeerde Ton, mooi dat je me ziet. Ik sta zelfs verbaasd van mijzelf, mag je weten. De drijfveer is waarschijnlijk paranormaal bepaald en kan ik niet helemaal zuiver duiden. Een tipje van de sluier is het feit dat ik werkelijk van alle mensen houdt, hoe onmogelijk dat ook mag lijken. Ik ben de vooroordelen en antipathieën ver voorbij. Jezus hield/houdt ook van zijn tegenstanders en vijanden. Zo werkt dat. Ik voel liefde voor alle mensen, die ooit geleefd hebben en die nu en later leven. Hatelijke verdeeldheden berusten op illusionaire en hoogst primitieve tegenstrijdigheden. Overigens heb ik geen enkel bezwaar tegen een standbeeld van mij, liefst nabij de vijver achter mijn schrijfpaleis. In Frankrijk zijn ze scheutiger met standbeelden, dan in ons zuinige, kille, bekrompen waterland.
Naam:
Ton Hettema
Datum:
26 november 2016
Hoe doe je dat toch, beste Joanan? Elke dag weer een levensbeschrijving. Jarenlang. Als je niet uitkijkt gaat een of ander malloot nog een standbeeld voor je oprichten. En dat wil je toch zeker niet. Maar altijd zijn je artikelen weer lezenswaardig en vind ik er voeder in voor het contempleren over de hoogst merkwaardige levenslopen van mensen zoals wijzelf. Dank dank.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)