Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Ondanks keihard werken toch in bittere armoede

(voor Auguste Villiers de L'Isle-Adam (1838 - 1889))

Je bent geboren als Jean Marie Mathias Philippe Auguste Graaf van Villiers de L'Isle-Adam op 7 november 1838 in Saint-Brieuc, Bretagne. Je stamt uit een oud, Bretons adelgeslacht. Jouw vader markies Joseph-Toussaint verkwistte grotendeels het familiefortuin door o.a. naar de schatten in oude scheepswrakken te zoeken, met name de verloren schat van de Ridders van Malta. Je groeide grotendeels op bij een oom en tante en je studeerde in Rennes. Jouw moeder was Marie-Francoise, geboren in Le Nepvou de Carfort. Jouw voorouder Philippe Villiers de L'Isle-Adam (1464 - 1534) was een Grootmeester in de Orde van Sint-Jan, later bekend als de Maltese Ridders.

Je was als kind al een artistiek genie en je creëerde poëzie en muziek. Als kind was je verliefd op een meisje, die jong overleed, wat jouw literaire verbeelding diep heeft beïnvloed. Je voorzag in jouw onderhoud door journalistiek werk. Op jonge leeftijd publiceerde je al gedichten, zoals in 1859 de dichtbundel 'Premières poésies', geschreven door een ontgoochelende liefdeservaring en weinig indruk makend.
In 1862 verscheen jouw bundel 'Isis', vol filosofische verhalen. Daarna werd je een toneelschrijver. In 1866 verscheen jouw proza-drama 'Morgane'. Je kreeg vooral bekendheid door jouw verhalenbundel 'Contes cruels' uit 1883, die grotendeels in kranten en tijdschriften verschenen.

Aan het einde van de jaren vijftig reisde je vele malen naar Parijs, waar je het artistieke en theatrale leven omarmde. Rond 1859 kreeg je een liefdesrelatie met Louise Dyonnet. In 1860 kreeg je van jouw tante Mademoiselle de Kerinou voldoende geld om voorgoed in Parijs te kunnen blijven wonen. Jouw op alcohol gebaseerde monologen hadden jou al een reputatie bezorgd. In de Brasserie des Martyrs ontmoette je jouw idool Charles Baudelaire, die jou aanmoedigde om het werk van Edgar Allan Poe te gaan lezen en die jouw vriend was. Baudelaire en Poe waren jouw grootste invloeden. In 1864 verbrak je jouw relatie met Louise en jouw familie dwong jou om jezelf in de benedictijnse abdij van Solesmes terug te trekken. Deze abdij is in 1010 door Geoffrey, Lord of Sable, gesticht.

Je was de rest van jouw leven een vrome, maar hoogst onorthodoxe rooms-katholiek. Je probeerde nog met vele vrouwen een langdurige relatie aan te gaan, maar dat mislukte volkomen. In 1867 vroeg je de terecht wereldberoemde artiest Théophile Gautier om met zijn dochter Estelle te mogen trouwen, maar Théophile wees dat af, evenals jouw eigen familie. Théophile was allang geen bohemien meer en hij vond jou een schrijver zonder een succesvol perspectief. Hij heeft zich echter danig vergist. In 1869 ontmoette je in Triebschen de Duitse componist Richard Wagner, die jou volop beïnvloed heeft en die jou een 'ware dichter' noemde. In 1871 overleed jouw tante De Kerinou en stopte jouw financiële steun. Jouw goede vriend Stéphane Mallarmé was een grote bewonderaar van jou.

Je wilde graag met de Engelse erfgename Anna Eyre Powell trouwen, maar ook dat ging niet door. Daarna kreeg je een liefdesrelatie met Marie Dantine, de ongeletterde weduwe van een Belgische koetsier. In 1881 kregen jullie samen de zoon Victor. Om jouw gezin te kunnen onderhouden, gaf je bokslessen, werkte je in een uitvaartcentrum en was je de assistent van een bootsman. Volgens jouw vriend, de schrijver/dichter Léon Bloy, was je zo arm, dat je jouw roman 'L'Ève future' op kale vloerplanken hebt moeten schrijven, omdat gerechtsdeurwaarders al jouw meubels hadden meegenomen. In de belangrijkste roman van Joris-Karl Huysmans 'À rebours' wordt jouw literaire werk geprezen. Huysmans was eveneens een goede vriend van jou.

Op 19 augustus 1889 overleed je in grote armoede door maagkanker in een ziekenhuis in Parijs. Je werd 50 jaar.

Schrijver: Joanan Rutgers, 2 april 2018


Geplaatst in de categorie: idool

3.5 met 2 stemmen 310



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Ton Hettema
Datum:
14 april 2018
Een van mijn favoriete liederen (mélodies) van Gabriel Fauré is het mysterieuze, in kerktoonaard gezette gedichtje van deze hypergevoelige rasromanticus: Les Présents uit de Contes Cruels.
Ik zal het hier even voor je zingen; het is van een bedwelmende schoonheid en mystiek..
Si tu demandes quelque soir
Le secret de mon coeur malade
Je te dirai pour t'émouvoir
Une très ancienne ballade..

schitterend!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)