Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen over liefde

Lust en liefde

Ai, wat een onderwerp. Als je hier je vingers niet aan brandt, waar dan nog wel aan? Maar laat ik een poging wagen, aangedreven door de vraag in de discussie bij de dagcolumn van Gaffelbaard van 20 april 2018: “Weg met het lustobject”. In die column ging Gaffelbaard in op de recente besluiten om bij sportwedstrijden geen pitspoezen en rondemissen meer in te zetten. In de discussie die daarop volgde, kwam de verhouding tussen lust en liefde aan de orde en hoe een mens daarin een weg vindt.

Ik ben bang dat een stuk over dit onderwerp niet los kan staan van de levensbeschouwing van degene die het schrijft. En omdat ik dit schrijf, zal het hier dus gaan over hoe ik de wereld zie en hoe ik erin sta. Ik kan natuurlijk een cynische afslag nemen en de lachers op mijn hand proberen te krijgen, maar bij dit onderwerp in dit tijdsgewricht kies ik daar niet voor. Misschien vind je hetgeen hierna volgt lachwekkend en dan is dat doel toch bereikt.

Ik denk dat je mij traditioneel zou kunnen noemen, want ik hanteer het bekende kader: De mens bestaat uit lichaam, ziel en geest. Daarnaast ga ik er bij mijn interactie met de wereld om me heen van uit dat alles liefde is. Dat klinkt misschien extreem. Laat ik dan meteen maar verduidelijken wat ik onder liefde versta, te beginnen met de fysieke wereld waar ons lichaam deel van uitmaakt.

De krachten die ten grondslag liggen aan onze zichtbare omgeving alsook die omgeving zelf—van het heelal, het zonnestelsel en onze planeet tot aan flora en fauna toe—noem ik liefde. De kringloop van het leven—van gemeenschap, conceptie en geboorte tot sterven—noem ik liefde. Liefde is het grote, verenigde geheel, de totale pan met soep.

En wat doet de mens in dit plaatje? Als organisme maakt de mens onderdeel uit van dat geheel. Ons fysieke lichaam is onderdeel van de natuur en onderhevig aan natuurwetten. Omdat ik de natuur als liefde zie, zie ik ieder van ons als uitingen van liefde, in al onze driften en dromen. Het woord driften hoort bij de overleving van het fysieke organisme dat naarstig op zoek gaat naar voedsel voor persoonlijk overleven en naar een maatje voor het overleven van de soort. Liefde in uitvoering.

Het woord dromen in “driften en dromen” geeft aan dat een mens niet alleen maar een lichaam is. We zijn veel meer dan dat. Waar we met ons lichaam aansluiten bij de dierenwereld, bewonen we met onze geest een heel andere. We leven in een constellatie van redenaties, besluitvorming, gevoelens en emoties, van herinneringen, plannen, verwachtingen, angsten, dromen, enz. En vaak zien we onszelf in termen van het verhaal van wat we gedaan hebben, waar we nu mee bezig zijn en wat we van plan zijn te gaan doen. Ons zelfbeeld breidt zich uit en verschuift: Steeds meer ziet de mens zichzelf, denk ik, in elk geval de westerse mens, in termen van ratio en emotie, meer dan in termen van driften van het fysieke organisme dat streeft naar overleven. Ik noem het geheel aan brein- en hart-beweegredenen de mentale wereld van de mens. En ook in die wereld zie ik de mens als uiting van liefde of van de zoektocht naar liefde.

De mens ploetert immers en streeft: gezondheid, loopbaan, promotie, rondkomen, zorgen voor gezinsleden, plaats veroveren in de samenleving, enz. En tegelijk voelt de mens zich geen mens als zij/hij verstoken is van relatie. Zoals ik het zie is de mens steeds op zoek naar het ervaren van verbondenheid met een ander. Waar het organisme het gevoel van verbondenheid bij uitstek voelt bij de lichamelijke gemeenschap met een soortgenoot, en daarnaast bij lichamelijke nabijheid, is de mens die handelt vanuit haar/zijn mentale identiteit, op zoek naar verbondenheid op het mentale vlak. Die mentale verbondenheid zou zich in fysieke gemeenschap kunnen uiten en dat gebeurt vaak, maar ook in andere vormen van relateren komt die wens tot uitdrukking, zoals bijv. in niet-seksuele intimiteit, vriendschappen en allerhande samenwerkingsverbanden.

Ten slotte onderscheid ik naast de fysieke en mentale mens de spirituele mens. De spirituele mens ontplooit zich in de spirituele wereld, de wereld van de ziel. Ik zie de wereld van de ziel als een geheel van universele waarden, zoals vrede, vrijheid, schoonheid, vreugde, helderheid, etc., die allemaal facetten zijn van, ja daar heb je haar weer, de liefde. Ook in de spirituele wereld is de mens op zoek naar verbondenheid. Die zoektocht leidt tot introspectie en wederom tot een verschuiving in het zelfbeeld. In dat beeld uit zich verbondenheid in de bereidheid van de mens om zich geheel, inclusief het fysieke lichaam en mentale capaciteiten, als lege huls ten dienste te stellen van de universele waarden die door de zo ontstane menselijke portaal de materiële en mentale wereld instromen en inspireren.

Lang verhaal kort: 1) de mens bestaat uit lichaam, geest en ziel; 2) alles is liefde of zoektocht naar liefde, uitgedrukt op de drie vlakken.

En nu kom ik dan eindelijk aan bij “lust”, oftewel libido, drang, begeerte, trek. Waar past dat in het plaatje? Lust hoort mijns inziens bij het lichaam en bij het overleven in de fysieke omgeving. Het zorgt voor één-wording en nieuw leven. Het maakt onderdeel uit van het natuurplaatje en omdat de natuur in mijn visie een uiting is van liefde, is lust dat ook.

Op het mentale vlak spreken we niet van lust. Daar drukt verbondenheid zich uit in genot, welbehagen, voldoening, tevredenheid, in gelukkig samenzijn. Ten slotte uit verbondenheid zich bij de spirituele mens in extase, in verrukking of vervoering, in gelukzaligheid en dankbaarheid. Het is heel goed mogelijk, en misschien zelfs wenselijk, dat geslachtsgemeenschap uitdrukking geeft aan en leidt tot verbondenheid op alle drie de niveaus. Wie dat meemaakt, is een bofkont, denk ik.

Terugkomend op het verschijnsel pitspoezen en rondemissen: Je zou hun aanwezigheid als beloning voor mannen die zich fysiek van hun sterkste kant hebben laten zien, kunnen beschouwen als symbool voor de verbondenheid tussen mensen op lichamelijk niveau. Maar je zou het ook kunnen interpreteren als een teken dat men blijft hangen in het lichamelijke niveau en de zoektocht naar verbondenheid niet uitbreidt naar het mentale, en uiteindelijk het spirituele niveau. En ben je juist met dat laatste bezig, dan kan de aanwezigheid van een pitspoes irritatie opwekken. Want het zou kunnen dat het symbool waar haar aanwezigheid voor staat, een beeld in je wakker roept dat je juist in een breder licht wilde gaan zien.

Je zou kunnen aanvoeren dat de kwestie van pitspoezen en rondemissen vooral juist positieve aspecten heeft, dan wel vooral juist negatieve. En dat zou dan tot een hele discussie kunnen leiden waarbij mensen, haast als vanzelf, geneigd zijn zich steeds dieper in de eigen stellingname in te graven. Je zou ook kunnen zeggen dat een pitspoes is wat het is, en dat hoe je met het verschijnsel omgaat afhangt van je perspectief en de daaruit volgende interpretatie die je eraan geeft. Want eenieder wordt door het symbool op een andere wijze in haar/zijn menszijn aangesproken.

En dat voert me dan naar de betovering die het leven zoals we het ontvangen, in mijn ogen, is. Wat je van de dingen vindt is gebaseerd op je interpretatie, die op haar beurt werd ingegeven door je perspectief. En aan je perspectief ging een beslissing vooraf, namelijk het antwoord op de vraag: Wie ben ik? Wanneer je zelfbeeld verschuift, verschuift je perspectief en daarmee je interpretatie en dus wat je van de dingen vindt. Geweldig zo’n pitspoes, Boeien zo'n pitspoes*, of Onaanvaardbaar zo’n pitspoes.

Kortom, je ervaart wat bij je past. En die dynamiek, beste lezer, is een onderwerp dat zijn eigen stuk verdient.


*Met dank aan Bjarne (zie commentaar) voor deze toevoeging.


Zie ook: https://hannekevanalmelo.blogspot.be/

Schrijver: Hanneke van Almelo, 22 april 2018


Geplaatst in de categorie: liefde

4.2 met 5 stemmen 175



Er zijn 8 reacties op deze inzending:

Naam:
Ton Hettema
Datum:
24 april 2018
Ook bij nadere lezing vind ik deze beschouwing een mooi voorbeeld van de kunst een (controversieel) onderwerp op te tillen boven de arena van gegalvaniseerde opinies, door het te verbinden met en in de context te plaatsen van de geestelijke belevingswereld die de schrijver (-ster) zich heeft eigen gemaakt. Leerzaam voor de lezer. Verhelderend voor het onderwerp. Uitnodigend voor het delen van persoonlijke waarden en de fundamenten waarop die gebaseerd zijn.
Naam:
Bjarne
Datum:
24 april 2018
Gabriëla Mommers geeft al het antwoord.
Mensen zijn divers, en een ieder zal wel op zijn of haar eigen manier het "hogere"met het "lagere"verenigen. Ik heb je beschouwing met belangstelling gelezen en neem het mee in het vormen van mijn gedachten en reflectie op de wereld. Bedankt!
Naam:
Gaffelbaard
Datum:
24 april 2018
Hanneke: Mijn reactie is nogal uitgebreid dus heb ik het maar als beschouwing geplaatst.
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
24 april 2018
Ik buig diep en met sierlijke vederhoed voor deze hoogst diepzinnige, filosofische uiteenzetting van jou! Echt waar, ik ben diep onder de indruk! Je weet het Hogere op geniale wijze met het lagere te verenigen. Je doet me verbazen als vrouw, die ineens hoogst filosofische waarheden weet te deponeren. Ik zou graag willen, dat deze uiteenzetting van jou groots verspreid zal worden! Er zit namelijk zoveel diepzinnige waarheid in verborgen.
Naam:
Hanneke van Almelo
Datum:
23 april 2018
Bjarne schrijft:

"Ik word niet warm of koud van een spitspoes of een ronde juffrouw."

Dank je voor die toevoeging. Dan wordt het:

"Geweldig zo’n pitspoes, Boeien zo'n pitspoes, of Onaanvaardbaar zo’n pitspoes."

Verder schrijft Bjarne:

"Aantrekkingskracht tussen mensen is een veel subtielere ervaring dan het intellectuele volk hier doet vermoeden met dit soort alwetende theorieën."

Absoluut. Er is geen theorie of model dat de werkelijkheid ook maar kan benaderen. Ik bedoelde enkel een persoonlijk zaklamplichtje te werpen op de kwestie lust vs liefde. Een beschouwing is tenslotte geen stellingname, maar een presentatie van overwegingen. Persoonlijke, in dit geval. Dank voor het lezen.

Ton, dank voor je lof, nu de kritische noten!
Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
23 april 2018
Goede beschouwing, Hanneke, vanuit een eigen en duidelijk perspectief.

Vanuit mijn perspectief gaat het er niet zozeer erom of de pitspoezen gewenst of onaanvaardbaar zijn. Het is een oude traditie die in deze tijd een beetje een achterlijke indruk begint te maken. We leven immers in een periode waar vrouwen in de sport, ook de wielrennersport, met succes hun intrede hebben gemaakt, en wat moeten zij nou met een paar pitspoezen aan hun zij. Dat was ooit als leuk bedoeld voor de mannen op het podium.

We leven ook in een tijdperk waarin het hetero plaatje niet meer zaligmakend is. Dus wat moet een homoseksuele wielrenner die de tour wint nou met zo'n pitspoes. Het was ooit leuk. Het is nu achterhaald. Alleen nog leuk voor de hetero sport kijkende man die qua evolutie het barbiepoptijdperk nog steeds niet achter zich heeft gelaten.

Het zal ook wel even duren voordat alle pitspoezen en hun equivalenten van alle podia en reclames zijn verdwenen. Verandering heeft tijd nodig. En stuit ook altijd op de nodige weerstand. Waarvan op deze site meermalen blijk is gegeven. (Het was al de tweede dagcolumn over de pitspoezen, dus het ligt een aantal heren blijkbaar zwaar op de maag.)
Naam:
Bjarne
Datum:
23 april 2018
Ik word niet warm of koud van een spitspoes of een ronde juffrouw. Aantrekkingskracht tussen mensen is een veel subtielere ervaring dan het intellectuele volk hier doet vermoeden met dit soort alwetende theorieën.
Naam:
Ton Hettema
Datum:
23 april 2018
Bravo, brava, bravissimo, lief-talige Hanneke, da's een verhandeling, een essay, een beginselverklaring, een uiteenzetting en een geloofsbelijdenis ineen. Slechts 1x lezen doet geen recht aan deze beschouwing, dus voor dit moment even deze eerste reactie. Dank voor de elevatie.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)