Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Prioriteiten

Het schrijven van een beschouwing vind ik al bijna even moeilijk als het schrijven van een column, zeker als je op dit tabblad met even veel belangstelling gelezen wilt worden als onze veelzijdige Joanan Goddess Namaste. Om zijn aanpak te evenaren moet men zijn feilloos geheugen, zijn geduld bij het research naar de feiten over zijn onderwerpen én zijn talent bezitten. Daarnaast weeft hij tussen de exacte feiten ook nog eens bijna op een speelse manier zijn eigen gevolgtrekkingen, die naadloos aansluiten op zijn gekozen onderwerp, meestal een van een autobiografische strekking Wat dat betreft moet ik eigenlijk hier al afhaken want ik weet dat ik in alles tekort schiet.

Dan moet het maar op mijn eigen manier: uit het blote hoofd en het hart en het op een geordende manier trachtend mijn overpeinzingen te verwoorden. – Sedert mijn pubertijdsjaren kon voor mij de tijd niet snel genoeg verstrijken. Ik wilde volwassen worden en ik had, aan verkering en trouwen denkend, alleen maar een vage erotische voorstelling van een bed en een raamgordijn. Op weg naar volwassenheid doorliep ik vele stadia van leerprocessen maar ook van teleurstellende tegenvallers, hetgeen toch ook weer tot het rijpingsproces behoort. Op mij 21ste levensjaar dacht ik alle hobbels te hebben genomen, volwassen te zijn en respect te kunnen oogsten.

Vergeet het maar. Ik kwam tot de wederom leerzame conclusie, dat het respect geen aan een bepaalde leeftijd gekoppeld privilege is, maar dat men zich het respect door zijn houding jegens anderen in de loop der jaren kan verdienen. Toen ik, 24 jaar oud, in het huwelijk trad was mijn prioriteit van snel ouder worden vervangen door onze kinderwens. Mijn altijd ondoordachte tijdsbeleving kreeg nu gestalte in de geest van: stel dat ik niet oud mag worden, zullen vrouw en kinderen zich bij een plotselinge calamiteit kunnen redden? Er nestelde zich voorwaar een gevoel in mij dat men verantwoording nemen pleegt te noemen. Het verschijnsel ‘hypochondrie’ lag op de loer.

In de daarop volgende jaren lag de prioriteit bij de opvoeding en het begeleiden naar volwassenheid van de kinderen en voor je het goed en wel wist waren ze het huis uit en dreven zij op eigen wieken, hadden verkering, trouwden en zorgden voor gezinsuitbreiding. Er werden kleinkinderen geboren en onze prioriteiten waren op deze situaties gefocust. In een tijdbestek van ongeveer 40 jaren verliep in mijn beleving de tijd zo snel, dat je er met gemak een aantal metaforen op los zou kunnen laten. Had je toen nog een heel leven voor de boeg, op dit moment praat je over een verwachting van enkele jaren, die gelukkig tergend langzaam verlopen.

Mijn prioriteit is nu vervat in de verwachtingsvolle wens om de 90 jaar te mogen halen, liefst samen met mijn echtgenote. Genietend van onze drie achterkleinkinderen lijken zes nog te leven jaren comfortabel lang, ondanks alle gebreken en slijtage waarmee wij ons tevreden moeten stellen. De angst voor de man met de zeis is er nauwelijks en latent, zij het, dat je er nog steeds van uitgaat dat ook jouw partner blijft leven. Van het hiernamaals kunnen wij ons amper een voorstelling maken. Het afwezig zijn van welke geloofsovertuiging dan ook is niet de meest ideale oplossing, maar het draagt er toe bij, dat de prioriteit van ons laatste traject gevoelsmatig nog niet aan een deadline is verbonden.

Over de laatste zin staat de definitieve status nog in de sterren geschreven en zijn speculaties dienaangaande prematuur. Gelukkig is de mens met de hem toebedeelde wijsheid niet alwetend en ach, wie weet. . . . .

Schrijver: Günter Schulz, 14 maart 2019


Geplaatst in de categorie: tijd

4.0 met 1 stemmen 168



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
16 maart 2019
Dankjewel, waarde schrijfcollega Günter, voor jouw complimenteuze woordenstroom, werkelijk heel scherpzinnig gezien, mijn complimenten! En jeetjemina zeg, ga je echt al naar de 90? Dat is alleen voor de allersterksten weggelegd! In zes jaar kun je mooi nog veel geloofsrichtingen gaan onderzoeken! Wat denk je van samen met je vrouw naar een lezing van Elisa gaan?...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)