Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

De zwijgplicht manmoedig doorbroken

Pierre Theodorus Valkering is in 1960 geboren. De datum houdt hij blijkbaar privé. Hij is de oudste van vijf kinderen. Als kind woonde hij in Santpoort. Deze dorpsnaam afgeleid van Sancta Porta (Heilige Poort), omdat daar in de middeleeuwen via het destijds moeizaam te doorkruisen merengebied pelgrims richting de bedevaartsoorden Beverwijk, Egmond, Heiloo, Alkmaar en Bergen gingen. Er bevindt zich ook de Ruïne van Brederode. Daarna woonde Pierre in Apeldoorn.
Hij wist al op jonge leeftijd dat hij priester wilde worden. Op zijn elfde ontdekte hij dat hij homoseksueel is, via een interview met Albert Mol in het damesblad Margriet.

Na de middelbare school studeerde hij theologie aan de Katholieke Theologische Hogeschool Amsterdam. Op 12 maart 1994 werd hij in de Nicolaaskerk in Amsterdam door bisschop Henricus Joseph Aloysius Bomers (1936 - 1998) tot priester gewijd. Tien jaar eerder heeft Bomers de priester Gerard Mathijsen tot abt van de Sint-Adelbertabdij gemaakt, op dezelfde dag, dat ik daar bij de benedictijnen was ingetreden.
In 1994 werd Pierre pastor van de Vredeskerk in Amsterdam, tussen de Pijnackerstraat en de Van Hilligaertstraat. De beschermheilige van deze kerk is Onze-Lieve-Vrouwe Koningin van de Vrede. De ontwerper was de architect Josephus Antonius Maria Bekkers, die op 21 januari 1945 in het concentratiekamp Langenstein Zwieberge is overleden. Hij werd 52 jaar.

Samen met zijn vader ontwierp Bekkers de psychiatrische instelling Sint-Bavo in Noordwijkerhout. Ik ben daar nog eens vanuit Heerenveen naartoe gereisd om te onderzoeken of het werken in de psychiatrie iets voor mij was. Ik zag daar toen iemand met een heel groot waterhoofd. En iemand, die zich openlijk aan het aftrekken was, terwijl een medewerkster mij rondleidde.
Pierre was van 2006 tot 2016 ook de pastoor van de Kerk van Onze-Lieve-vrouw van de Allerheiligste Rozenkrans in Amsterdam Oud-Zuid aan de Jacob Obrechtstraat, ontworpen door Josephus Cuypers en Johannes Stuyt.

In 2012 was Pierre de redacteur en inleider van het boek 'Dag jongen van licht: toespraken bij het afscheid van homoseksuele mannen' van pater Jan van Kilsdonk (1917 - 2008), die zegt: 'Homoseksualiteit is geen afwijking of stoornis, maar een vondst van de Schepper!'.

In april 2019 verscheen Pierre's autobiografie 'Ontkleed niet naakt te staan' bij uitgeverij U2pi BV te Den Haag. Hierin verhaalt hij o.a. enkele intieme details over zijn seksleven. Hij presenteerde het boek tijdens een eucharistieviering in de Vredeskerk. Hij overhandigde het boek aan de erudiete, aimabele schrijver/politicus en eveneens homoseksuele Boris Dittrich (1955, Utrecht), die met de glaskunstenaar Jehoshua Rozenman is getrouwd. Dit was tijdens een speciale viering vanwege Pierre's 25-jarig priesterschap. Hij droeg een treffend zachtroze kazuifel. Op deze manier kwam hij als priester openlijk uit de kast.
Vervolgens heeft bisschop Jozef Marianus Punt (1946, Alkmaar) hem op non-actief gesteld en iets later is hij als pastoor van de Vredeskerk ontslagen. Pater Gerard Noom heeft zijn plaats ingenomen en hij repte met geen woord over Pierre.

De gewiekste doofpottentechnieken en de bekrompen huichelarij van de roomse kerk gaan onverminderd door. Want zodra dat hypocriete masker valt, vervalt alle geloofwaardigheid, incluis die van de roomse leer en ritus, wat al eeuwenlang aan een zijden draadje hangt. Vele parochianen roemen de goudeerlijk coming-out van Pierre en ze malen niet om zijn seksuele uitspattingen. Daarmee is hij immers (ineens) meer één van hun geworden. Wel zo geruststellend en verademend. Dat hij van de herenliefde was, wisten de meesten allang. Je kunt het alleen al aan zijn stem horen, die net als die van Erwin Olaf klinkt. Een 81-jarige parochiaan zegt: 'Pierre is de ziel van deze kerk!'. Pierre openbaart hoe hij vijftien jaar geleden naar darkrooms, homosauna's en ontmoetingsplekken ging. Hij had veel wisselende contacten en hij was verslaafd aan pornofilms. Dat laatste duurde voort tot de publicatie van zijn boek, zegt hij.

De streng-ouderwetse bisschop Punt heeft hem met name ontslagen, omdat hij zijn celibaatsbelofte geschonden heeft en niet van plan is om dat te veranderen. Ik heb de baardige glimlachtuinkabouter Punt eens in een dienst in de roomse kerk te Haastrecht geobserveerd. Die is vrouwelijker, dan hij wil toegeven. Veel roomse kerkdienaren dienen de perverse schijnheiligheid en verhullen hun homoseksuele inborst. Ondanks dat iedereen hun spelletjes allang door heeft, doen ze nog steeds alsof hun neus bloedt en blijven ze poppenkast spelen. Hun roomse rituelen dienen als geslepen afleidingsmanoeuvres. Volgens de socioloog Frédéric Martel heeft 80% van de prelaten in het Vaticaan een homoseksueel dubbelleven. In het geniep.

Net als Jezus wil Pierre zichzelf totaal tonen zoals hij is. Volgens hem leidt het taboe op homoseksualiteit tot zelfhaat, verkramping en scheefgroei. Hij ziet zijn openbaring als een genezingsproces. Hij is voor absolute openheid.
Het was ook bisschop Punt, die hem in 2016 verbood om tijdens de Gay Pride op de Amsterdamse grachten mee te varen. Pierre bekritiseert de zwijgcultuur in de kerk rond homoseksualiteit. Hij vindt de kerk sektarisch en ineenschrompelend! Welnu, Christus Jezus kun je veel beter zonder kerkistische dwaalsystemen dienen en het lijkt me dan ook dat hij het besluit van bisschop Punt maar het beste met beide armen dankbaar omarmt en in zijn hart/ziel sluit. Terugkrabbelen heeft geen enkele zin. Van een zieke kerk (het zijn ook zijn woorden) kun je geen genezing verwachten.

De meest hardnekkige aanhangers van de roomse dwaalleer zullen het meest extreem in de afweer gaan. Die laatste paranoïde psychopaten en schizofrene neurotici zullen zichzelf het liefste, net als Simson, onder de door henzelf instortende kathedralen en kerken begraven. Zij wanen zichzelf heilige martelaren, maar ze zijn walgelijk destructieve psychotici zonder reddingsvesten. Ze zijn de absurde spoken, die in de roomse ruïnes nog wat op hun potten en pannen slaan. De kerkwierookverdoezelwolken werken niet meer. De verdonkeremaande beerputten hebben het collectieve bewustzijn overstroomd. Alleen de kerkratten durven zich nog te laten zien en weten hoe ze nog net niet kunnen verzuipen. Tot ook zij knettergek gierend van zielsverduisterend zelfbedrog ten onder gaan.

En als je een Pierre bent, dan moet je daar niet naar teruggaan, maar op een grote afstand van blijven.

Schrijver: Joanan Rutgers, 25 juli 2019


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.3 met 3 stemmen 166



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)