Een wonderkind met onheelbare, geestelijke wonden
(voor Nika Turbina (1974 - 2002))
Je bent geboren als Nika Georgievna Turbina op 17 december 1974 in Jalta, een badplaats aan de zuidkust van het schiereiland de Krim. In de 12de eeuw was Jalta een Byzantijnse havenplaats met vissers. In 1783 veroverden de Russen Jalta op de Turken. Leo Tolstoj verbleef er in de zomers en Anton Tsjechov woonde er van 1898 tot 1902 in zijn huis Witte Dacha, wat nu een schrijversmuseum is. Anton schreef er zijn toneelstukken 'Drie zusters' en 'De kersenboomgaard'. Hij schreef er ook zijn korte verhaal 'De dame met de hond'. Op 25 mei 1901 trouwde hij in de Church of the Exaltation of the Cross met de actrice Olga Knipper. Hij woonde grotendeels in Jalta en zij in Moskou, waar zij werkte.
Jouw vader heeft jouw moeder en jou verlaten. De grootste wond in jouw leven. Je groeide op bij jouw oma Lyudmila Karpova, een tolk bij een toerismebureau, en jouw opa Anatoli Ignatievich Nikanorin, een bekende dichter, die veel produceerde. Jij leed aan astma en angsten door gevoelens van verstikking. Je schrok geregeld midden in de nacht wakker, waarna je poëtische zinnen sprak, waarvan jij de betekenis niet begreep, maar jouw oma was zo alert om die spontane, door de Kosmos ingegeven poëzie op te schrijven. Het was jouw oma, die jouw gedichten aan Yulian Semyonov liet lezen. Op jouw vierde jaar schreef jij zelf jouw eerste, volledige gedicht.
Op jouw zesde jaar werd jij door Yulian Semyonov ontdekt. Hij woonde een deel van het jaar in Jalta en jouw oma wist hem te vinden. Yulian Semyonov (1931 - 1993) was een schrijver van spionage- en detectiveromans. Hij was ook een dichter en een scenarist. Hij interviewde de nazi's Otto Skorzeny, Albert Speer en Karl Wolff. Hij overleed op 15 september 1993, vergiftigd door de KGB, die zijn publicatie over de patriarch Alexy II van Moskou en andere orthodoxe kerkratten wilde tegenhouden. Zijn naaste medewerker, de priester Alexander Men, werd door een bijl vermoord.
Jij studeerde het bespelen van de piano en jouw lievelingsvak was wiskunde. Je vond dat wiskunde aan de poëzie verwant is. Jouw gedichten verschenen eerst in de Komsomolskaya pravda en daarna werd je door de Moskouse Schrijversclub uitgenodigd om te komen voordragen. In Venetië ontving jij de Gouden Leeuw Prijs voor Poëzie, net als Anna Achmatova voor jou. Op jouw tiende jaar verscheen jouw dichtbundeldebuut 'Aantekenboek'. Van deze bundel werden er ruim 30.000 in Rusland verkocht. In 1988 ging jij naar Amerika om voor te lezen en je ontmoette Joseph Brodsky, die net de Nobelprijs voor de Literatuur had gewonnen. In 1988 verscheen jouw tweede dichtbundel 'Eerste ontwerp', met een inleiding van de dichter/schrijver/uitgever Jevgeni Jevtushenko (1933 - 2017). Jevgeni's eerste vrouw was de dichteres Izabella Akhmadulina, die ooit door Joseph Brodsky 'de beste levende dichter in de Russische taal' werd genoemd. 'Eerste ontwerp' werd in het Engels, Frans en Italiaans vertaald.
In 1989 speelde je mee in de film 'Het gebeurde op de Zee', naast Nina Ruslanova. In 1991 verscheen jouw derde dichtbundel 'Stappen omhoog, stappen omlaag'. In de nacht van 13 en 14 mei 1997 deed jij jouw eerste poging tot zelfdoding door van jouw huisbalkon op de vijfde verdieping te springen. Jouw val werd door een boom afgeremd, maar desalniettemin had je ernstige verwondingen aan jouw wervelkolom en talrijke fracturen. Je onderging diverse operaties en er volgde een lange herstelperiode. Je hield permanente rugproblemen en loopmoeilijkheden. Je leefde in de anonimiteit. Je studeerde, je hield van de radio en je bleef dichten en publiceren. Op 11 mei 2002 heb jij in Moskou zelfdoding gepleegd door vanuit een raam in jouw woning op de vijfde verdieping te springen. Deze keer was er geen reddende boom. Je werd 27 jaar en je bent in het Vagankovo kerkhof in de wijk Presnya begraven. Postuum verschenen 'Niet te vergeten' (2004), 'Mijn lijnen zijn belastingen' (2008) en 'Nika Turbina' (2018).
"Ik ben als een gebroken pop,
op de plek van mijn hart zijn ze
vergeten er een hart in te steken.
En ik zit in het donker, in een hoek,
nutteloos, verlaten. En als een gebroken
pop luisterde ik in de ochtend naar het
gefluister van een droom: 'Slaap,
lieveling, slaap en de jaren zullen
voorbij gaan en als je wakker wordt
zullen ze jou opnieuw voor de lol
oppakken en zal jouw hart haar hartslag
vinden.'. Het is gewoon verschrikkelijk
afwachten."
"Ik hou van de nacht om de eenzaamheid,
wanneer ik met hem alleen ben, spreek ik
over mijn levenswensen en wat er niet van
uitkomt. Ik denk misschien aan het onmogelijke,
dat er geen einde aan de nacht komt en ik in
gelukkige dagen kan geloven en ik eindeloos
kan huilen. Het is niet nodig om naar een
verwijtend woord te luisteren, om met onrustige
ogen te staren, om je te verbergen achter een
hand, wanneer het donker wordt."
"Ik wil zoveel vriendelijkheid voor iedereen
en zelfs voor hen die lelijk tegen mij doen."
"Een vroege vogel. Heb genade met mij, laat mij gaan.
Verbind mijn gewonde vleugels niet. Ik vlieg niet meer.
Mijn stem is gebroken door de pijn. Mijn stem is
veranderd in een wond. Ik roep niet meer. Help me, wacht!
Herfst. Vogels vliegen naar het zuiden. Alleen mijn hart
werd met angst uitgewrongen, eenzaamheid -
een vriend van de dood."
Nika Turbina
Geplaatst in de categorie: idool
Nika Turbina
36
Geef je reactie op deze inzending: