Een noodsprong zonder ontfermende armen
(voor Charmaine Dragun (1978 - 2007))
Je bent geboren als Charmaine Margaret Dragun op 21 maart 1978 in Perth, West-Australië. De Aboriginals en Torres Strait Islanders woonden daar al minstens 38.000 jaar. Het was de Nederlandse zeekapitein Willem de Vlamingh, die op 10 januari 1697 de regio voor het eerst documenteerde. Samen met zijn bemanning waren zij de eerste Europeanen, die zwarte zwanen zagen. De exemplaren, die zij naar Nederland meenamen, overleefden de zeereis niet.
Jouw ouders waren Estelle en Michael Dragun. Je was perfectionistisch en je studeerde aan de Western Australian Academy of Performing Arts in Perth, opgericht in 1980. De actrices Lucy Durack, Viva Bianca, Georgina Haig, Kate Jenkinson, Hélène Joy, Tammy Macintosh en Lisa McCune studeerden hier ook. Tijdens jouw studietijd kreeg je anorexia nervosa. Op jouw achttiende kreeg je hulp van een psychiater. Je bleek een depressie te hebben en je kreeg meerdere jaren antidepressiva, Selectieve serotonine - heropname remmers, SSRI's. Je was verloofd met Simon Struthers, een forensisch onderzoeker, de basgitarist van de band Adam Said Galore en een fotograaf. Jij kende Simon vanaf jouw zestiende jaar. Op jouw dertigste verjaardag zou je met hem gaan trouwen.
Je begon als radio-journaliste en nieuwslezeres bij de radiostations 6PR en 96fm te werken. Je won twee radioprijzen en je ging bij de televisie werken, bij Network Ten. Je deed verslag van entertainment nieuws, nationaal nieuws en rechtbankprocessen. Vanaf 4 juli 2005 was je de vaste nieuwspresentatrice in de Ten Sydney Studio in Pyrmont, een dichtbevolkte buitenwijk. Je was erg professioneel en accuraat. In 2004, acht maanden voordat je naar Sydney ging, vertelde je aan jouw moeder, dat je jezelf een nul voelde vanwege jouw antidepressiva-gebruik. Je bezocht een psychiater, die het prima vond, dat jij met de antidepressiva stopte. Na zes weken zonder medicatie ging het bergafwaarts met jou. Je verhuisde terug naar jouw ouders en je stopte voor een onbepaalde tijd met jouw relatie met Simon. Je was ervan overtuigd dat je hem niet gelukkig kon maken, want je was immers zelf niet gelukkig.
Via jouw huisarts begon je opnieuw antidepressiva te slikken en deze keer Serotonine - Noradrenaline heropname remmers, SNRI's. Je bleef deze pilletjes tot 2007 gebruiken. Je had een hereniging met Simon en later in 2005 verhuisde je weer naar Sydney. Na enkele maanden kwam Simon bij jou wonen. Je kon maar moeilijk aan Sydney wennen en je miste jouw familie en vrienden. Je had gesprekken met een klinisch psycholoog, met wie je een goede band kreeg. Rond augustus/september 2007 verslechterden jouw symptomen en stuurde jouw psycholoog jou naar een psychiater om de medicatie te laten aanpassen. In oktober 2007 gaf jouw psychiater jou een ander merk van de SSRI's, inplaats van de SNRI's. Zo'n medicatieverandering duurt ongeveer zes weken.
Aanvankelijk was je blij met jouw nieuwe medicatie, maar na een kleine drie weken had je telefonisch contact met jouw moeder en zei je tegen haar dat je suïcidegedachten had en dat je jezelf waardeloos voelde. Op 2 november 2007 pleegde jij zelfdoding nabij The Gap in de oostelijke buitenwijken van Sydney. Je zat ongeveer twee uur bij het ravijn, iets wat je vaker had gedaan in de laatste weken van jouw leven. Je stuurde Simon een afscheidsbericht: 'You are my hero, I love you with all of my heart'. Een vrouwelijke getuige belde de politie, maar die kwam te laat. Je was al gesprongen. Je werd 29 jaar en de begrafenisdienst was in de All Saints Church in Greenwood. Je bent in het Pinnaroo Valley Memorial Park begraven.
De plek waar jij zelfdoding pleegde, was een bekende plek voor mensen, die zelfdoding pleegden. Er was kritiek op het feit, dat deze plek te gemakkelijk bereikbaar was. Jouw diagnose was te oppervlakkig en er werd maar al te gemakzuchtig met pilletjes gestrooid. Van een psychiater mag je toch een degelijke aanpak verwachten en een wijze psycho-analyse. Depressie (ook chronische) is een symptoom. Symptoombestrijding lost de onderliggende trauma's en/of (psychiatrische) persoonlijkheidsstoornis niet op. Een grondige diagnose had aan een zoveel mogelijk werkzaam genezingshulpplan gekoppeld moeten worden. Er is door jouw hulpverleners gefaald door jouw faalangst niet op te lossen. Het lijkt er zelfs op dat je wat die antidepressiva betreft als een proefkonijn bent gebruikt. Toch is het moeilijk te duiden of jouw medicatie heeft bijgedragen aan jouw zelfdoding. Het heeft je er in ieder geval niet van weerhouden. Verder was jouw huwelijk in voorbereiding en zag je daar mogelijk als een berg tegen op. Jouw faalangst en nul-gevoel kwamen weer in alle hevigheid opzetten. En op jouw werk liep je continu op jouw tenen, omdat je bang was, dat je als nieuwslezeres vervangen zou worden. Je had zelfs openlijke, hysterische aanvallen daarover. Men heeft jou verschrikkelijk helaas te lang in jouw eentje laten bungelen. Het zwarte drijfzand onder jouw schijnbaar succesvolle theaterrol is niet voldoende herkend.
Geplaatst in de categorie: idool
Charmaine Dragun Simon Struthers antidepressiva
41
Geef je reactie op deze inzending: