Na jouw dood hield iedereen van jou en jouw romans

(voor Bryan Stanley Johnson (1933 - 1973))

Je bent geboren op 5 februari 1933 in Londen, in een arbeidersgezin. Jouw vader was een winkelier en een barkeeper. In de Tweede Wereldoorlog werd je twee keer uit Londen geëvacueerd. Je ging naar een middelbare, moderne school in High Wycombe, Buckinghamshire. Dat was de Royal Grammar School, opgericht in 1548 en kostenloos voor iedere leerling. De zangers Ian Dury en Howard Jones zaten ook op deze school en T.S. Eliot was er een leraar. Het lukte jou om naar de Kingston Day Commercial School en de Hinchley Wood School in Surrey te gaan, waar je steno-typen en boekhouding leerde, wat je nuttig vond. Op jouw zestiende verliet je deze school en ging je als boekhouder werken.

Je werkte in een bank en als klerk bij Standard Oil Co. Inc., in 1870 opgericht door John Davison Rockefeller sr. en Henry Morrison Flagler. In de avonduren leerde jij jezelf Latijn. Je deed een jaar een pre-universitaire cursus aan het Birkbeck College in Bloomsbury, Londen, waardoor je naar het King's College Londen kon. Na jouw afstuderen schreef je alsmaar meer experimentele en direct persoonlijke romans, wat nu visueel schrijven heet. Met jouw grote vriend en mede-auteur Zulfikar Ghose werkte je aan diverse projecten. Jullie verhalenbundel 'Statement Against Corpses' verscheen.

De schrijver/dichter/essayist Zulfikar Ghose is geboren op 13 maart 1935 in Sialkot, Pakistan. In de Tweede Wereldoorlog verhuisde hij naar Bombay. Hij emigreerde naar Amerika en in 1959 is hij aan de Keele University afgestudeerd. Hij was ook goed bevriend met de schrijver Anthony Charles Hockley Smith (1935, Kew). Hij ontmoette Ted Hughes, Sylvia Plath en de schrijfster Janet Burroway (1936, Tucson). Hij was leraar aan de Ealing Mead School in Londen en in 1964 trouwde hij met de Braziliaanse kunstenares Helena de la Fontaine. In 1969 werd hij leraar aan de University of Texas in Austin. In 1962 won jij de Eric Gregory Award, een literaire prijs voor dichters onder de dertig jaar, opgericht door de uitgever Eric Graven Gregory (1888 - 1959).

In 1963 verscheen jouw debuutroman 'Travelling People' en in 1964 verscheen jouw tweede roman 'Albert Angelo' bij Constable & Robinson, in 1795 opgericht door de Schotse uitgever/boekhandelaar Archibald David Constable. In jouw romans wordt de seksualiteit altijd openlijk en supereerlijk beschreven. In 1966 verscheen 'Trawl' en in 1969 verscheen 'The Unfortunates' bij Panther Books op 108 Brompton Road, Londen. Het werd gepubliceerd in een doos en zonder gebonden te zijn. De lezers konden het boek samenstellen zoals zij dat zelf wilden, alleen de hoofdstukken 'First' en 'Last' stonden aangegeven. In 1971 verscheen de roman 'House Mother Normal' bij Collins, in 1819 opgericht door de Schotse uitgever/schoolmeester William Collins in Glasgow. William begon als een molenarbeider en op zijn 30-ste begon hij een drukkerij/uitgeverij. In het begin publiceerde hij pamfletten, preken, hymneboeken, gebedsboeken en kantoorartikelen. 'House Mother Normal' gaat over een aantal bejaarden in een verpleeghuis. Hun gedachten, herinneringen en meningen over elkaar worden blootgelegd en geanalyseerd, terwijl ze met elkaar activiteiten ondernemen. De Huismoeder (directrice) komt ook onder de loep te liggen.

Jij had o.a. contact met de schrijver Alan Burns, de schrijfsters Ann Quin en Eva Figes, de schrijver/dichter John Rayner Heppenstall, een vriend van George Orwell, de Poolse dichter/romancier Stefan Themerson en de Guyanese schrijver Sir Theodore Wilson Harris. In 1973 verscheen jouw roman 'Christie Mairy's Own Double-Entry', die in 2000 door Paul Tickell is verfilmd, met Nick Moran in de hoofdrol. Jij maakte ook talrijke experimentele films, zoals 'You're Human Like the Rest of Them', 'The Unfortunates', 'Paradigm', 'Unfair!' en 'Fat Man On A Beach'. Je publiceerde gedichten en je schreef korte verhalen en toneelspelen. En je maakte bloemlezingen.

Je was chronisch depressief, wat verergerd werd, doordat je zelf vond dat jij faalde, omdat je niet commercieel doorbrak en zegevierde. Door jouw depressie waren jouw voelsprieten voor erkenning en waardering afgebroken. En mocht je al iets van een positieve reactie signaleren, dan kon je het niet naar binnen laten, laat staan het te omarmen. Verder was je diep bedroefd om het overlijden van jouw moeder. En je worstelde met de scheiding van jouw vrouw Virginia Ann Kimpton, met wie jij twee kinderen had gekregen. Bovendien had je last van gezondheidsproblemen, zoals obesitas.

Op 13 november 1973 pleegde jij zelfdoding door jouw polsen door te snijden, zoals de suïcidale Romeinen dat meestal deden. Je werd 40 jaar en je bent in de Islington and St Pancras Cemetery in East Finchley, London Borough of Barnet, begraven. Op het moment van jouw overlijden was jij nauwelijks bekend. In 1975 verscheen postuum jouw zevende roman 'See the Old Lady Decently' en jouw boek 'You Always Remember the First Time'.