Afgedwaald, maar niet verloren geraakt

(voor Olivier Larronde (1927 - 1965))

Je bent geboren op 2 augustus 1927 in La Ciotat, 31 kilometer ten oosten van Marseille. De eerste nederzetting stamt uit de 5de eeuw voor Christus. In de middeleeuwen woonden er zo'n 400 mensen, die van het buurdorp Ceyreste afhankelijk waren. Het grondgebied was in handen van de monniken. Er kwamen Italianen uit Genua wonen, ze wisten de pest af te weren en er kwamen scheepswerven. De dichter Émile Ripert is er ook geboren, net als de schilders Jean-Pierre Alaux, wiens dochter Sophie schilderes/hooglerares beeldende kunst is, Gilbert Ganteaume en Marius Rech. In La Ciotat staat L'Eden Théâtre, de oudste bioscoop van de wereld, geopend op 16 juni 1889 en verbonden aan de broers Lumière, die er op 14 oktober 1895 een eerste film vertoonden.

Jouw ouders waren Charlotte Fourcine en Carlos Larronde. Je stamde af van wijnhandelaren uit Bordeaux. Jouw oudtante was de dichteres/schrijfster Blanche Sahuqué (1860 - 1912), afkomstig uit Antwerpen en in 1883 getrouwd met de schilder/koopman Georges Sahuqué uit Bordeaux. In 1908 verscheen haar debuutroman 'Le chemin solitaire' en in 1910 'L'amour découronné' bij uitgeverij Sansot. Jouw vader overleed en jouw jongere zus, met wie je nauw verbonden was, overleed. Vanaf jouw vijftiende ging jij naar het collège Notre Dame de Bury, waar je van de Pères maristes les kreeg, een orde, die in 1822 door Jean-Claude Colin is opgericht. Je stopte met jouw studies en je werd een bohemien. In 1943 ging je naar Parijs om Jean Cocteau te ontmoeten. Dat gebeurde vrij snel en je ontmoette ook de dichter/schrijver Jean Genet, die zijn uitgever Marc Barbezat ervan overtuigde om jouw eerste dichtbundel uit te geven.

In 1946 verscheen jouw dichtbundeldebuut 'Les barricades mystèrieuses' bij uitgeverij Gallimard. De schrijvers Raymond Queneau (1903 - 1976) en Michel Leiris (1901 - 1990) waren enthousiast en je werd bekend. Raymond was lector en vertaler Engels bij Gallimard. Je was dik bevriend met Jean-Pierre Lacloche (1925 - 2006), een redacteur en een rebel. Jean-Pierre was ook jouw muze en met hem zat je in de chique salons van Marie-Louise Bousquet, Marie-Laurede Noailles en Louise de Vilmorin. Je reisde met hem naar Egypte en andere Noord-Afrikaanse landen. Jullie woonden op een eiland in de Seine en op de Bassin d'Arcachon, vergezeld door de met elkaar getrouwde dansers Jean Babilée en Nathalie Phillippart. Je kreeg echter steeds meer last van epilepsie-aanvallen. Met Jean-Pierre bewoonde je in Parijs een verduisterd appartement met exotische meubels en een Chinees bed. Jullie kregen bezoek van André Malraux en Emmanuel d'Astier de la Vigerie. Er mochten alleen echte vrienden komen en Jean-Pierre verdiepte zich in de magiër John Dee.

Met de smoes om epileptische aanvallen te voorkomen, zocht je jouw heil in opium en alcohol. Je werd meer en meer een frequent bezoeker van de Parijse bars. Je werd vaak vergeleken met de dichter, die jaren geleden ook niets liever deed, Arthur Rimbaud. De filosoof/psycho-analyticus/uitgever Jean-Bertrand Lefèvre-Pontalis vond jou 'een laatste nakomeling van de illustere afstamming van de vervloekte dichters'. Het was Paul-Marie Verlaine, die in 1884 zijn boekwerk 'Les Poètes maudits' voor het eerst liet verschijnen bij de boekhandelaar/uitgever Léon Vanier aan de Quai Saint-Michel. Onder de titel staan drie vetgedrukte namen: Tristan Corbiére, Arthur Rimbaud, Stéphane Mallarmé. Jean-Pierre en jij groeiden uit elkaar en jij raakte vereenzaamd en armoedig. Stéphane Mallarmé (1842 - 1898), getrouwd met Maria Gerhard, correspondeerde vanaf 1866 met Paul Verlaine. In 1872 ontmoette Stéphane de 17-jarige dichter Arthur Rimbaud.

Op 31 oktober 1965 overleed jij in Parijs door een epileptische aanval. Je werd 38 jaar en je bent in de begraafplaats van Samoreau begraven. Dat is nabij het graf van Stéphane Mallarmé en zijn zoon Anatole, die acht jaar werd. In 1966 verscheen jouw derde dichtbundel 'L'Arbre à lettres'. Na jouw overlijden trouwde Jean-Pierre met zijn geliefde Vera en kregen ze een zoon, Olivier Massart, natuurlijk naar jou vernoemd. Na zijn overlijden is Jean-Pierre bij jou begraven. Jouw dierbaarste vriend was jou zeker niet vergeten. Jullie tombe straalt een onverwoestbare vriendschap uit.