Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Diep geschokt door de wrede dood van zijn vriend Pasolini

(voor Dario Bellezza (1944 - 1996))

Je bent geboren op 5 september 1944 in Rome. Je was sterk verbonden met de geschiedenis en het leven van Rome. Jij was nauw verbonden met Pier Paolo Pasolini, Alberto Moravia, Sandro Penna en Elsa Morante. Je studeerde aan een liceo classico en in 1962 studeerde je af. Je werkte voor diverse poëzietijdschriften en andere literaire tijdschriften, zoals 'Paragone', 'Carte segrete', 'Bimestre', 'Periferia' en 'Il Policordo'. Rond 1965 had je contact met de schrijver/literair criticus Enzo Siciliano en via hem ontmoette je de schrijver Alberto Moravia, Pier Paolo Pasolini, de romanschrijfster Elsa Morante (1912 - 1985), een vertrouwelinge van jou, de dichter Sandro Penna, die openlijk homoseksueel was, de schrijver/dichter Aldo Palazzeschi (Giurlani) en de dichter/schrijver Attilio Bertolucci, de vader van de regisseurs Bernardo en Giuseppe. Elsa Morante en Alberto Moravia waren van 1941 tot 1961 met elkaar getrouwd.

Jij werkte vanaf 1960 samen met het tijdschrift 'Nuovi argumenti', waarvan je kort voor jouw overlijden directeur werd. In 1970 verscheen jouw debuutroman 'L'innocenza'. In 1971 verscheen jouw dichtbundeldebuut 'Invettive e licenze'. Pasolini schreef in de inleiding: 'Hier is de beste dichter van de nieuwe generatie!'. In de gedichten is continu een doodsverlangen merkbaar. Het gaat over bitterheid, schaamte, schuldgevoelens, schandaal en seksuele perversies. Je won er de Gatto prijs mee. In 1972 verscheen het prozawerk 'Lettere da Sodoma' en in 1973 'Il carnefice' (De beul). In 1976 verscheen de tweede dichtbundel 'Morte segreta', waarvoor je in 1976 de Viareggio prijs won . In 1979 verscheen het prozawerk 'Angelo'.

Aldo Palazzeschi was op 17 augustus 1974 overleden. Sandro Penna overleed op 21 januari 1977. Vanaf 1978 werkte jij succesvol samen met uitgeverij Pellicanolibri, in 1976 in Catania opgericht door de uitgever/schrijver/dichter Beppe Costa (1941, Catania). Jij deed poëzie-lezingen en boekpresentaties in heel Italië, op pleinen, in bars, bibliotheken en theaters. Voor uitgeverij Garzanti, opgericht in 1939 te Milaan, vertaalde jij het complete dichtwerk van Arthur Rimbaud, hét idool uit jouw jeugd. Het verscheen in 1977. Jouw werk gaat vooral over de moeilijkheid van het homoseksuele leven in Rome, over de vereisten van geheimhouding en clandestiniteit van de liefdesdaad. In jouw homoseksuele, helse wereld kan homoseksualiteit niets anders dan prostitutie en neurotisch masochistische obsessies. Volgens jou is alles de hel en is de enige redding de systematische ontkenning van het zelf.

Pasolini had een intense liefde voor jouw werk en artistieke ervaring. Pasolini werd op 2 november 1975 op het strand bij Ostia op een gruwelijke manier vermoord en verminkt. Hij werd 53 jaar. Jij was woedend om de publicatie van de foto's van het zwaarverminkte lichaam van Pasolini. In 1981 verscheen jouw biografische essay 'Morte di Pasolini'. In 1983 verscheen de dichtbundel 'io (me)', waarin je het leven associeert met slapeloosheid, een voortdurende vloek. Op 25 november 1985 overleed Elsa Morante. In 1986 verscheen de dichtbundel 'Undici erotiche' (Elf erotische stukken). Op 26 september 1990 overleed Alberto Moravia. In 1995 verscheen jouw laatste prozawerk 'Nozze col diavolo: Romanzi e racconti' (Huwelijk met de duivel). In 1996 verscheen jouw laatste dichtbundel 'Proclama sul fascino' (Manifest van glamour).

Op 31 maart 1996 overleed jij door aids. Je overleed in bittere eenzaamheid en beklemmende armoede. Je werd 51 jaar. De begrafenisdiensten op 2 april 1996 waren in de San Maria in Trastevere en in de San Rita dei Poveri in Rome. Je bent in de Cimitero acattolico di Roma begraven, in de wijk Testaccio, nabij de Porta San Paolo. John Keats, Percy Bysshe Shelley, de schrijver/dichter Carlo Emilio Gadda en de schrijfster Luce d'Eramo (Lucette Mangione) zijn daar ook begraven.



Bij Pier Paolo Pasolini


Ik zal me nooit neerleggen bij jouw dood.
Je bent zo onmisbaar voor mij geweest, zo noodzakelijk.
Te bedenken dat de aarde jou niet langer voorziet en dat het leven
jou heeft laten schreeuwen door een rusteloze pijn, dat
jou geen rust met een zekere weelde was gegund. Het idee dat jij
geen verlangen had om te sterven, ook al had jij net als alle andere
dichters de dood zo vaak opgeroepen, totdat die uitgemolken was, wat
me beangstigt. Je wilde niet dood, ik weet het, en niet zo misdadig
gedood worden, verscheurd, vertrapt, in een absurde limiet van het lot
met een ongelooflijk geweld. Kom me vertellen waarom je stierf, waarom
je ons verliet, als er ergens in de schepping een God is!
Jij alleen was zo slim en vaderlijk om mijn honger en dorst
naar tranen te kalmeren!

Zie: ik breng hulde aan jou met wat hard gerijm; Je wilde mij als
dichter zien en ik zorgde daarvoor. Als een slaaf heb je mij verdedigd
in mijn diversiteit en ik bloeide door jouw beleefdheid, aandachtige
en nieuwsgierige lezer. Je was zo slim. Beste Pier Paolo, je was
vreemd en mysterieus; hoe je ons hier achterliet, allemaal wezen
van een vader die nooit vader wilde worden, maar die dat in daden
volop was, en in woorden, meer de vader van allen, meer de meester.
Ik heb je zo vaak verraden, maar je was ook zo aanwezig, zo altijd
noodzakelijk, dat je onderscheid moet maken in elke door jou
geschreven regel om niet te verstikken. Maar je hield zoveel van
jouw vrijheid als je van jouw ziel hield en de ziel van de anderen.
En mijn liefdevolle meningen heb je op goddelijke wijze afgeleid.
Ik zal mezelf nooit troosten met jouw verdwijning en ik zal gaan.
Nu kijk ik alleen nog naar het verdrietige geheugen, waar er geen
ruimte is voor het aardse leven, of voor de angst om jou nogmaals
te ontmoeten, in Sabaudia, in het restaurant,
bij Elsa's of Laura's huis!

Echte tranen lopen nu over mijn wangen en over mijn schrijfwerk,
mijn getuigenis van jou, nee, ik ben niet beschaamd om sentimenteel
genoemd te worden. Men voelt alle liefde voor iemand, die werkelijk
overleden is. Ik wilde niet wenen en ik had het niet voorzien.
En nu het gebeurt brandt en stroomt de pijn van binnen onophoudelijk,
sorry, lieve man, wanneer ik de wereld herinner als veel wat sterft
en verloren gaat. Jij was een licht en een oneindige ruimte van
poëzie, jij had een gekweld hart en een stil verlangen om echt te
leven. Jouw vijanden zullen zich verkneukeld hebben. 'Één minder!',
zeiden ze. Schande! Schande! Huil maar, jongens, tenminste om de
dood van Pier Paolo; er zal niemand meer daar zijn waar
Pier Paolo wilde wonen en helen.


Dario Bellezza

Schrijver: Joanan Rutgers
3 mei 2020


Geplaatst in de categorie: idool

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 44



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)