Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

De halszaak van Femke Halsema

'En het is me menens. Ik ga niet de wachtkamer in van het politieke bestuur om na een paar jaar weer tevoorschijn te komen en een Senaatszetel te beklimmen of een burgemeestersketting om te hangen. Nee, het afscheid van de politiek is definitief.'

Uit 'Pluche' van Femke Halsema, 2016, opgedragen aan haar man Robert

Robert Oey is geboren op 27 augustus 1966 in Middelburg, Femke Halsema op 25 april 1966 in Haarlem. Ze kregen beiden een tweeling, Bruno en Suzy, die nu 15 jaar zijn. Robert is een succesvolle filmmaker, die een Nederlands-Duitse moeder en een Chinese vader heeft. Hun hond heet Nono. Die dubbele negatie typeert vooral de huidige burgemeester van het woelige, onstuimige en dikwijls brutale Amsterdam, de eeuwige GroenLinks-politica Femke Halsema. Het gezin Oey-Halsema woont afwisselend in de ambtswoning aan de Herengracht 502 en in hun vrijstaande jarendertighuis in Amsterdam-Noord, wat zij voor ruim 700.000 euro kochten. Hun huis in Transvaal-Oost hebben ze voor een miljoen euro verkocht. Het burgemeestersgezin zit er warmpjes bij. Dat huis in Noord biedt de nodige rust en anonimiteit. Het is er landelijk en waterrijk. Ze kunnen er heerlijk bootje varen en ongestoord barbecuen en pimpelen. Femke is behoorlijk bourgondisch en dat zie je ook aan haar uitdijende rondingen. In haar biografische geschriften memoreert ze herhaaldelijk aan haar dronkenschappen en high-zijn, maar ze is correct opgeleid en ze weet de maatschappelijke spelletjes om ergens te komen perfect mee te spelen.

Hoewel Femke keurig opgevoed is en precies weet hoe ze binnen de lijnen van het burgerlijk fatsoen moet blijven, heeft ze door de jaren heen al aangetoond, dat ze graag wat dwars ligt en graag heilige huisjes omver werpt. Nu de ruzie met Ferdinand Grapperhaus openbaar is gemaakt, weten we weer eens dat GL en de VVD elkaar absoluut niet mogen. Zij denken vanuit té verschillende kaders. Nu was dat protestgedoe op De Dam niet echt een politiek steekspel, maar de hoofdrolspelers kun je niet echt van hun politieke voorkeur los zien. De lieve glimlach en de vrouwelijke charmes van de gerijpte Femke kunnen niet alles wegpoetsen. Zij ging mee in een grote, hysterische volksbeweging, die vanuit Amerika kwam aanwaaien. Natuurlijk was het weerzinwekkend, dat die agent George Floyd heeft vermoord, maar dat waren die plunderingen en brandstichtingen ook, hoewel in veel mindere mate. De wereldwijde politiestaat is beter af zonder een autoritaire, krankzinnige en zelfs moorddadige politiemacht. Ooit zal de politieagent een verdwenen beroep zijn, een evolutionaire vergissing, net als de militair en de politicus. Bij Femke staat het recht om te protesteren hoog in haar vaandel, een logisch gevolg van haar jarenlange inzet voor de oppositiepartij GroenLinks. Dat haar man half-Chinees is speelt zeker mee. Nog niet zo lang geleden werden de Chinezen in Nederland gediscrimineerd, omdat sommige mensen hen de schuld van het coronavirus gaven. Iets met vleermuizensoep. Die beschuldigingen aan het adres van de Nederlandse Chinezen heeft Femke behoorlijk getergd, want van haar manlief moeten ze afblijven. Vlak daarvoor werd haar lieverd al hevig bekritiseerd vanwege zijn neppistool, waar Bruno mee dacht te kunnen spelen. Femke is sindsdien natuurlijk superalert op eventuele misstappen, waar de rechtse pers meteen gehakt van maakt. Tijdens de dodenherdenkingsplechtigheid vond ze zichzelf maar een eng soort burgemeester, zo zonder de Amsterdamse burgers. Ze gruwelt van doodse leegten, ze houdt van veel vertier en als het niet anders kan, van veel ophef.

Natuurlijk heeft ze die spontane demonstratie in verband met de moord op George Floyd toegestaan, want haar hart zit nog steeds op de goede, linkse plaats. Aanvankelijk verwachtte ze dat men de anderhalvemeterafstand wel zou bewaren, maar toen de berichten van de massale instroom haar bereikten, begon ze hem toch een beetje te knijpen. Robert voelde haar dilemma haarscherp aan en hij schonk een glas witte wijn voor haar in. 'Om wat te kalmeren!', had hij bezorgd gezegd. Toen die vervelende app-communicatie met die arrogante, bedilzuchtige, huichelachtige nep-flierefluiter Ferdinand liep, voelde ze zichzelf door die leugenachtige patser in de steek gelaten. Ineens was ze helemaal alleen verantwoordelijk voor haar besluit, het recht om op De Dam te demonstreren, zonder dat de anderhalvemetermaatregel hoefde te worden nageleefd. Dat kwam haar duur te staan. De hele, landelijke politiek was weer eens in rep en roer. Wat heet, heel Nederland boog zich over de kwestie, die verdomde gevoelig ligt, omdat ze openlijk en massaal de wettelijk afgesproken corona-maatregel heeft genegeerd. Hoe genereus haar protesttoestemming ook was, het pakte helemaal verkeerd uit en dat had ze kunnen weten en dat heeft ze geweten. Dat ze zelfs met een glimlachsmoeltje naar De Dam wandelde, is nog extra je eigen gelijk halen. Ze had de botsende belangen moeten oplossen door daadkrachtig in te grijpen, maar dat kon ze niet meer, omdat ze overdonderd was, zegt ze. De Dam is veel te klein voor grote protestmanifestaties, laat dat de les zijn. En nu zal ze alles op alles moeten zetten om haar baan te behouden, die baan, waar ze zoveel van houdt, maar ook die baan, die het toppunt van haar carrière is en dus valt er weinig meer na te streven, wat een valkuilpositie is, die menig strateeg de kop heeft gekost. Op de top van de wereld kun je zomaar ver en keihard naar beneden donderen. Iedere misstap wordt duizend keer gewogen. Elke leugen om bestwil kan je de kop kosten. En Femke liegt ook wel eens, kijk maar naar het citaat uit 'Pluche'. Ze draagt tegenwoordig wel geregeld die Amsterdamse burgemeestersketting. Er zijn ook burgemeesters, die de eer aan zichzelf houden en zelf opstappen, maar dat zie ik de koppige ijzervreter Femke nog niet doen. Alles is immers picobello voor elkaar geregeld in huize Halsema en binnenkort is er een groot feest voor vrienden en kennissen in hun nieuwe buitenverblijf. 'Zonder die anderhalvemeternonsense!', zegt ze tegen Robert, die nog maar eens een wit wijntje voor haar inschenkt. Ze kijkt hem met betraande ogen aan en ze laat zich door Robert troostend op haar mond kussen, waardoor zij wat wijn op haar onweerstaanbare, kuikendonszachtaardige welvingen morst. 'Kan gebeuren!', zegt Robert, 'wij mensen zijn nu eenmaal onvolmaakt!'. Natuurlijk doelend op haar onvoorziene Dambreuk.


'Met moralisme, benepenheid en repressie los je niets op. In dit politieke klimaat hebben we juist behoefte aan vrijbuiters. Aan politici en burgers die conventies opzij zetten en prettig stout zijn.'

'Die partij (de VVD) wil de burgemeester nu rechtstreeks door de burgers laten kiezen terwijl zij tot voor kort voor de koninklijke benoeming waren. Tegelijkertijd wil de VVD de bevoegdheden van de burgemeester fors uitbreiden. Wie kan zo'n burgemeester nog controleren? vraag ik me dan af. Wie kan hem of haar nog naar huis sturen als hij heeft gefaald? De burgemeester is rechtstreeks door het volk gekozen en met dat argument heeft een gemeenteraad het nakijken. Nu al zie je burgemeesters extra speelruimte van hun gemeenteraden eisen. Zij willen bepalen in welke wijk de politie preventief mag fouilleren, en of er in bepaalde delen van de stad een avondklok voor jongeren wordt ingesteld. Het kost de volksvertegenwoordigers in de gemeenteraden vaak moeite tegenspel te bieden. De keuze voor het rechtstreeks kiezen van een superburgemeester sluit voor mij niet aan bij democratisering, maar hoort bij het populistische verlangen naar machopoliiek.'

Uit 'Linkse lente' van Femke Halsema

Naschrift: Nu ze na de raadsvergadering op haar zo felbegeerde positie mag blijven zitten, rest mij toch een wrange nasmaak omtrent haar ethische verloedering. Ondanks dat ik haar al die jaren heb geadoreerd, is ze nu bij mij door de mand gevallen, grotendeels. Ze is inmiddels besmet door het machtsdenken, waar ze vroeger zo fel tegen was. Ze heeft aan geloofwaardigheid zwaar ingeboet. Femke liegt omwille van haar chique status en dikke salaris. Met haar intellectuele, quasi-charmante en voodoopriesteresachtige chargeren laat ze iedereen geloven, dat zij alleen gelijk heeft. Haar fantastisch gespeelde pardon is ingestudeerd. Vergeet niet dat ze weloverwogen en schalks lachend met wijdopengesperde pauweveren op De Dam stond. Met de linkse meerderheid in de gemeenteraad wist ze dat ze weinig te vrezen had. De VVD, FvD en de PvdO hadden geen schijn van kans. Als gewiekste stateeg had ze alles al ingecalculeerd. Uiterlijk lijkt zij misschien gewonnen te hebben, maar innerlijk heeft zij absoluut verloren. Ik denk aan Mattheüs 16, vers 26: 'Wat zou het een mens baten, als hij de gehele wereld won, maar schade leed aan zijn ziel?'.

Schrijver: Joanan Rutgers
4 juni 2020


Geplaatst in de categorie: actualiteit

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 266



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)