Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

De lancering van een nieuwe schrijf-ster

Terwijl ik met mijn houten haan op een bank in hartje Assen zat, kreeg ik van een aardige, goedgemutste jongedame een gratis Trouw aangeboden. Volgens de weermannen zou het deze zaterdag 29 augustus 2020 gaan regenen en onweren, maar er viel geen spatje regen en de zon scheen de hele dag. Ik begin me echt af te vragen of al die Gerrit Hiemstraatjes wel eerlijk en terecht hun salaris verdienen. Het enige wat me boeide in die Trouw was het interview met de kersverse schrijfster Emy Koopman, in ieder geval kersvers voor mij.

Haar debuutroman 'Orewoet' uit 2016 is langs mij heen gegaan en wellicht heeft dat iets met de vreemde titel te maken, die mij doet denken aan een sprookje of de naam van een trol. In een kort filmpje op You Tube legt zij de herkomst van deze raadselachtige naam uit. Het woord stamt uit het Middel-Nederlands en 'woet' betekent: een woede/drift/verlangen om samen te smelten met een Hogere Macht, met Jezus Christus. Voordat je gaat denken dat we hier opnieuw met een godsdienstwaanzinnige te maken hebben, moet ik je tegenspreken, want de uiterlijk en innerlijke beeldschone jongedame is van een gedegen kaliber en zij heeft meerdere pijlen op haar Diana-boog. 'Ore' betekent: beesten, die door horzels in hun oren werden gestoken, waar ze hondsdol van werden, waanzinnig. Of het betekent: licht/vuur/gloed, een groot gevoel.
'Orewoet' verscheen bij de commerciële grootgrazer en het arrogante lachebekje Mai Spijkers van Prometheus. Het gaat over de dunne grens tussen verlangen en waanzin, ontbrekende/afwezige vaders en de antipsychiatrie van de vroege jaren zeventig. Met name de psychiater Ronald David Laing (1927 - 1989), die zelfdoding pleegde.

By the way, wie wel een hypochondrische, gestolde godsdienstwaanzinnige en voortzetter van de gereformeerde drek en moeraspoelen is, is de protestantse mankepoot en tegen zelfvernietiging aanhikkende Marieke Lucas Rijneveld met haar eeuwige, egocentrische treurnisblik. Desalniettemin heeft ze wel de International Booker Prize ontvangen, samen met de Engelse vertaalster Michele Hutchison, die 'De avond is ongemak' in 'The Discomfort of Evening' vertaalde. Nu zijn die Engelsen sinds de Brexit voorgoed halve garen geworden en valt er bijzonder veel op die keuze voor het sluwe vosje Marieke af te dingen. Het berekenende tweespan kreeg wel ieder 27.500 euro op hun rekening gestort. Te besteden bij Bart Smit. Of in Marieke's geval bij de evangelische boekhandel voor dementerenden.

Emy Koopman is geboren in 1985 in Groningen. Ik neem aan Groningen-Stad. Zij is schrijfster, onderzoekster, journaliste en presentatrice. Ze zat op de middelbare school in Oss, waar haar vader de rector was. Ze zat in dezelfde klas als Lilian Marijnissen. Als 17-jarige werkte ze even als een model. Ze was een korte tijd rockgitariste en bejaardenverzorgster, maar dat was niets voor haar. Zoals bijna half Nederland ging ze studeren en komt ze zoals de meesten nooit echt aan de bak zou je denken. Er is een alsmaar groter worden kloof tussen al die studiekoppen en het banenaanbod.
Emy behaalde mastertitels in de Literatuurwetenschap (oersaai en de wurgengel voor werkelijk creatieve schrijvers!) en de Klinische Psychologie. Zij promoveerde op het empirisch onderzoek naar literatuur en empathie. Daarnaast schreef zij reportages, essays, verhalen en gedichten. Zij publiceerde o.a. in: Dietsche Warande & Belfort, Het Liegend Konijn, De Groene Amsterdammer, de Volkskrant, De Correspondent en Hard/Hoofd, waar zij een vaste redactrice van is. Ze vindt dat teveel kennis over haar niet bevorderlijk voor het lezen van haar boeken is. Het kan dus nog wel even gaan duren, voordat wij meer over haar te weten komen.

In ieder geval was Emy een angstig kind. Verder was ze als kind politiek bewogen en dan met name als het om het lot en het welzijn van de dieren ging. Zo ging ze met tekeningen van panda's langs de deuren om geld voor het WNF op te halen. Je ziet het vaker, dat mensen met psychische of psychiatrische problemen in de geestelijke hulpverlening of psychiatrie gaan werken. Onbewust doen ze dat voor zichzelf. Emy werkte 9 maanden bij een GGZ-instelling op een angstafdeling met diverse afdelingen voor diverse stoornissen. Zo kun je iedere luchtballongodin met een kleine, dunne naald in één keer lek prikken. Daarom is bekentenisliteratuur zo enorm belangrijk.

Op 24 augustus 2020 verscheen Emy's tweede roman 'Het Boek van Alle Angsten'. Vasalis en Joost Zwagerman (voor alles bang geweest) schieten meteen door mijn hoofd. En Rogie Wieg, André Baillon, Stig Dagerman, Maarten Biesheuvel (De angstkunstenaar), Sylvia Plath en noem maar op. Deze roman gaat over de nabije samenleving als een pestkop-maatschappij, waarin het recht van de sterkste geldt en iedereen die afwijkt, wordt uitgesloten. Het gaat over een wereld waarin elke intieme bekentenis kan worden omgevormd tot een publieke vernedering en elke zwakheid genadeloos wordt afgestraft.

Op 30 augustus 2020 start de 5-delige VPRO-serie 'Paradijs Canada' op NPO2, een documentairereeks over de onderhuidse problemen in Canada. Emy is de presentatrice, Hans Pool (1962, Amsterdam) de regisseur en Sasha Ourikh de researcher. Hans won de Zilveren Nipkowschijf voor 'Van Dis in Afrika'. De Canadese psycholoog/goeroe Jordan Bernt Peterson speelt een grote rol in de serie en in 'Het Boek van Alle Angsten'. Het boek gaat over een dystopie, een denkbeeldige samenleving met enkel akelige kenmerken waarin men absoluut niet wil leven. Zoals bijvoorbeeld '1984' van George Orwell, 'Brave New World' van Aldous Huxley en 'Het Proces' van Franz Kafka. Het is een naargeestige toekomstroman. Jordan Peterson (1962, Edmonton) is hoogleraar psychologie aan de Universiteit van Toronto. Zijn vrouw is Tammy Toberts (1965, Canada) en ze kregen een dochter en een zoon. Hij schreef de bestseller '12 Rules for Life: An Anidote to Chaos'. Hij leed aan ernstige depressies en hij slikte langdurig Benzodiazepine, waarvan hij is afgekickt. Hij is rechts-conservatief en populair bij rechts-extremisten.

De tv-serie kruipt achter de zogenaamd beschaafde samenleving van Canada. De misleidende maskerade valt in duigen. Het is werkelijk onthutsend en leerzaam. De pannendeksels worden tegen elkaar geslagen. In aflevering 1 zien we hoe de Indiaanse bevolking nog steeds heftig gediscrimineerd wordt. De Indiaanse vrouwen maken zes keer meer kans op ontvoering, verkrachting en moord. Als voorbeelden worden de 16-jarige Ramona Lisa Wilson en de 18-jarige Jessica Patrick genoemd, die vermoord zijn. De moeder van Ramona organiseert al 25 jaar een herdenkingstocht voor Ramona. Emy liep met hen mee. Jessica is de moeder van een dochter. Veel Indianen zijn dakloos, werkeloos, drugsverslaafd en vooral alcoholistisch. Er heerst veel armoede onder hen. Velen plegen zelfdoding of zelfdoding op de lange termijn via alcohol en drugs. Positieve Indianen zijn een project gestart om terug te keren naar hun Indiaanse roots van voor de kolonisatie.

Voor wie de lieftallige, oprecht teder en bergkristalhelder sprekende Emy in het echt wil ontmoeten, zij gaat op 20 september 2020 in gesprek met Marcel Möring. Zij zullen dan over haar nieuwe boek gaan praten. De locatie is boekhandel Donner in Rotterdam. Verder zal Anne Vegter over haar nieuwe dichtbundel 'Big data' praten. Zo houden ze de literatuur minzaam in beweging.

Schrijver: Joanan Rutgers
30 augustus 2020


Geplaatst in de categorie: literatuur

4.7 met 3 stemmen 161



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)