Inloggen
voeg je beschouwing toe

Beschouwingen

Victor Hugo benijdde jouw verborgen passie

(voor Rachel Félix (1821 - 1858))

Je bent geboren als Elisabeth-Rachel Félix in de herberg Golden Sun Inn op 21 februari 1821 in Mumpf, Zwitserland, in de buurt van Endingen, waar de Joden vanaf de 17-de eeuw getolereerd werden, maar op 12 september 1802 vond er de Zwetschgenkrieg (Pruimenoorlog) plaats, een pogrom tegen de Joden. Jouw Joodse vader was de straatventer Jacob Félix en jouw moeder was Esther-Thérèse Hayer, geboren in Gerstheim, Frankrijk. Zij handelde in tweedehands kleding. Jouw zussen waren Sarah, Rebecca, Dinah en Leah, geboren op 6 juli 1830 in Saumur en overleden op 15 januari 1908 in Parijs. Jouw broer was Raphael. Jouw zussen waren net als jij actrices en Raphael was een acteur.

Als kind was je op straat aan het zingen en reciteren, waarvoor je geld kreeg. In 1830 kwam je in Parijs om actrice te worden. Je nam spraak- en zangles. Je studeerde bij de muzikant/musicoloog Alexandre-Étienne Choron, die in 1816 het Conservatorium van Parijs heropende onder de naam École royale de musique classique et religieuse. Door de Franse Revolutie in juli 1830 gaf de regering geen subsidies meer aan zijn instituut. Hij was ook de leraar van de tenor Gilbert Duprez en de mezzosopraan Rosine Stolz (Victorine Noël). In 1831 woonde je in een slecht huis aan de Rue des Mauvais Garçons en daarna aan het Place du Marché-Neuf op het Île de la Cité. Choron overleed op 29 juni 1834. Hij werd 62 jaar. Jij studeerde ook dramatische kunst. In januari 1837 debuteerde je in 'La Vendéenne' van de dramaturg Paul Duport. Dat was in het Théâtre du Gymnase op 38, Boulevard Bonne-Nouvelle. De regisseur was Delestre-Poirson, die jou de artiestennaam Rachel gaf.

Je was een zeer serieuze en toegewijde studente. Je werd bewonderd om jouw intelligentie, arbeidsethos, dictie en handelingsvermogen. In maart 1838 deed je in het Théâtre-Français op 2, rue de Richelieu auditie voor een rol in 'Horace' van Pierre Corneille. Van 12 juni tot 11 september 1838 speelde je Camille in 'Horace'. Je speelde in 1838 ook Émilie in het tragedie 'Cinna' van Corneille, de hoofdrol in de tragedie 'Andromaque' van Jean Racine, Aménaïde in de tragedie 'Tancrède' van Voltaire en in nog drie tragedies van Racine; Ériphile in 'Iphigénie', Monime in 'Mithridate' en Roxane in 'Bajazet'. In deze tijd had jij een liaison met de ex-directeur van de Opera van Parijs/uitgever Louis-Désiré Véron. Hij was 23 jaar ouder, hij had puisten in zijn gezicht, hij had bijna geen neus en geen wenkbrauwen, hij bloosde, hij had vreemd haar, scrofula in de nek, wat hij met een hoge kraag verborg, een dikke buik, dikke, glimlachende lippen, hij was gekleed als een lakei, die zijn meester naäapt en met de affecties en arrogantie van een salonbezoeker. Aldus zijn opmerkzame tijdgenoot Philarete Chasles. Ik vermoed dat het jou om zijn macht/aanzien te doen was.

Van 1838 tot 1842 woonde je in een appartement op de derde verdieping in de overdekte passage Galerie Véro-Dodat in Parijs, tussen de Rue Bouloi en de Rue de Jean-Jacques Rousseau, gebouwd in 1826 en sinds 1830 met gasverlichting. Niet iedereen was onder de indruk van jouw acteertalent, zo schreef Victor Hugo 'Rachel zonder passie bewonderd' en zei de acteur Frédérick Lemaître 'Rachel? perfectie en niets meer!'. Op 3 november 1844 werd jouw zoon Gabriël geboren. De vader was Arthur Bertrand, de zoon van generaal Henri-Gatien Bertrand en Elisabeth-Francóise Dillon. Rond 1843 werd je door de Engelse schilder William Etty geportretteerd. De beeldhouwer Jean-Auguste Barre maakte in 1847 een ivoren beeld van jou. In 1849 schilderde Charles Louis Müller jou als Lady Macbeth. In 1855 schilderde Edmond-Aimé-Florentin Geffroy jou als een koningin, poserend op een dure bank, in een lichtblauwe jurk met hermelijnwitte randen en gouden bloemstiksels, zelfs met een goudkleurige schoudercape, met veel parensnoeren rond de hals en een soort kroontje van parels met een witte veer aan de achterkant. In 1855 deed je van september tot december een tournee in Amerika.

Jij overleed op 3 januari 1858 door tuberculose in Le Cannet. Je bad het gebed Chema Israël, omringd door tien vertegenwoordigers van het Centraal Israëlisch Consistorie van Frankrijk uit Nice. Tenslotte vroeg je aan jouw zus Sarah om de opperrabijn Lazare Isidor te vragen om bij jou te komen, maar hij kwam te laat. Je werd 36 jaar en je bent in het Joodse deel van de begraafplaats Père-Lachaise in een mausoleum begraven. Met de naam Rachel in grote letters erop gebeiteld. De schrijver Chateaubriand, die jouw laatste minnaar was, bleef maar volhouden om jou tot het christendom te willen bekeren, maar jij bleef trouw aan het Jodendom.

Schrijver: Joanan Rutgers
28 november 2020


Geplaatst in de categorie: idool

4.5 met 2 stemmen 51



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)