Onbeantwoorde liefde en een dodelijke wanhoopsdaad

(voor Barcroft Henry Thomas Boake (1866 - 1892))

Jij bent geboren op 26 maart 1866 in Balmain, New South Wales. Jij was de oudste zoon van de fotograaf/agnosticus Barcroft Capel Boake (1838 - 1921), geboren in Dublin, en de gelovige Florence Eva Clarke (1838 - 1921). Een jongere zus was Adelaide Eva, die later weelderig haar tot over de knieën had. Jij woonde de eerste tien jaar in Lavender Bay, nabij Milson's Point in Sydney, waar jouw zus Florence Violette werd geboren. In 1873 werd jouw zus Clarice Capel geboren, die ook prachtig, golvend haar tot over de knieën kreeg. In 1877 werd jouw zus Evelyn Jessie geboren. In 1878 overleed jouw zus Ernestine Maud, die twee-en-een-half jaar werd. In 1880 overleed jouw broer Wilfred, die één jaar werd. Jij groeide op in Sydney en jij reed op een pony naar Milson's Point, waar je aan de overkant van de haven naar de Sydney Grammar School ging. Jij ging 18 maanden naar een familievriend in Noumea, waar jij Frans leerde, wat jouw moeder graag wilde, die zelf goed Frans kon.

Terug in jouw ouderlijke huis overleed jouw moeder op 4 november 1897 door de kraamkoorts na de geboorte van tweelingjongens. De ene tweelingjongen overleed in de kindertijd en de andere Efraïm werd 14 jaar. Jouw geliefde moeder werd in de Church of England Cemetery St. Leonards begraven. Op jouw 13-de ging jij naar de privéschool van Mr. Edward Blackmore in de Hunter Street. Op jouw 15-de ging je in de leer bij de landmeter/plantekenaar Mr. Reece en op jouw 17-de werd je tekenaar in de Survey Office. Daarnaast verkende jij de wildernis van Middle Harbour. Op jouw 19-de werd jij veldassistent bij Mr. Commins nabij Adaminaby, nabij Cooma. In Adaminaby had de goudkoorts en later de koperkoorts toegeslagen. Je was assistent-landmeter op de Rocklands Farm, nabij Adaminaby. Je was daar twee jaar volkomen gelukkig en je was bevriend met de familie McKeahnie en dan vooral met de dochters Jean en Mary, op wie je smoorverliefd was. Hun broer Charlie was net als jou een uitstekende ruiter.

Jouw gedicht 'On the Range' gaat over Charlie, die een wilde hengst achtervolgde tot zijn dood in een kloof op de Murrumbidgee. Jij schreef ook het eerste ski-gedicht van Australië. Vervolgens werkte je op het schapenstation 'Mullah Station' in Trangie, nabij Narromine. Je was daar ook grensruiter en veedrijver op de Queensland/Victoria-veeroute. Je werkte op het Burrembilla Station, nabij Cunnamulla. In Bathurst ben je financieel opgelicht en kapte je met de veedrijverij. Je werd weer landmeter en deze keer bij de landmeter Mr. W. A. Lipscomb in Wagga Wagga. Dat deed je tot december 1891, maar in 1890 ging je nog naar Bathurst terug en werkte je als landmeter in de Riverina. Vanuit jouw bushervaringen begon je poëzie te schrijven. In 1890 verscheen jouw werk voor het eerst in de Sydney Mail en in 1891 werden jouw gedichten in 'The Bulletin' geplaatst, naast het werk van Banjo Paterson en Henry Lawson. 'The Bulletin' was in 1880 opgericht door de journalist/uitgever Jules F. Archibald en de journalist John Haynes. In december 1891 ging je naar Sydney terug, waar jouw oma op sterven lag en het fotografiebedrijf van jouw vader op 330 George Street in Sydney was mislukt. Vanwege de financiële depressie van 1891-1892 kon jij geen werk meer vinden. Jouw vader probeerde jou wel op te beuren, maar hij was zelf ook down.

Naast de domper van het werkloos zijn, kreeg je een zeer teleurstellende brief, waarin stond, dat 'jouw beste meisje' ging trouwen. Daarmee werd Jean of Mary bedoeld. Ik gok op Mary McKeahnie. Jij schreef enkele gedichten in het plakboek/poëzie-album van Jean, maar Mary werd in jouw laatste, gepubliceerde gedicht 'An Easter Rhyme' genoemd, verschenen in The Bulletin, vlak voor jouw overlijden. Jij leed aan een manische depressie en jij was sterk melancholisch. Volgens jouw werkgever Mr. Lipscombe was jij nogal eenzaam en maakte jij weinig vrienden. Een medewerker van jou vond jou zeer gereserveerd, chagrijnig en ergens op broedend. In 1888 hebben enkele vrienden van jou jou bij wijze van grap aan een boom opgehangen, waardoor jij bijna stikte. Jij raakte geobsedeerd door deze ervaring en jij schreef er twee verhalen over. Jij rookte bijna continu pijp. In mei 1892 werd jij na acht dagen vermissing gevonden. Jij had jezelf met jouw zweep aan een boom opgehangen. Aan de oevers van Sailor Bay/Sydney Harbour, bij Folly Point, waar jij als kind woonde. In een briefje stond: 'Lieve vader, schrijf naar Miss McKeahnie, uw liefhebbende zoon, Bartie. Geef 'Jack Corrigan' en Featherstonhaugh' aan Mr. Archibald. Hij zal je ervoor betalen.'.

Jij werd 26 jaar. Mary McKeahnie woonde op 'Rosedale Station' in Cooma. Mary is naast haar broer Charlie McKeahnie begraven, in de Old Adaminaby begraafplaats aan de oevers van de Eucumbene-rivier. Dat is op een foto te zien. Charlie overleed op 3 augustus 1895 in het Bredbo Hotel in Gudgenby, na een paardrij-ongeluk. Hij werd 27 jaar. Bij Mary is ene John Kenneth begraven, wat dan haar man geweest moet zijn. Of het zijn de ouders McKeahnie en dan is Mary naar haar moeder vernoemd. However, de liefdestragiek blijft hetzelfde. Het overweldigende liefdesverdriet heeft jou genekt. In 1897 verscheen jouw enige dichtbundel 'Where the Dead Men Lie: and Other Poems' bij Angus & Robertson, uitgegeven door de schrijver/literair criticus Alfred George Stephens, getrouwd met Constance Ivingsbelle Smith, met wie hij twee zonen en vier dochters kreeg. De bundel bevat o.a. de gedichten: 'Where the Dead Men Lie', 'Jack's Last Muster', 'Jim's Whip', 'On the Range', 'Desiree', 'Josephus Riley', 'A Wayside Queen', 'At the 'J.C.'', 'Fogarty's Gin', 'Kitty McCrae', 'Kelly's conversion', 'The Babes in the Bush' en 'Fetherstonhaugh'. Jij werd geroemd door de editor van The Bulletin A.G. Stephens, Banjo Paterson en Henry Lawson.