Zonder jou is T.S. Eliot een voetnoot

(voor Vivienne Haigh-Wood Eliot (1888 - 1947))

Jij bent geboren als Vivienne Haigh op 28 mei 1888 in de Knowsley Street in Bury, Greater Manchester, aan de Irwell rivier. Jouw moeder was Rose Esther Robinson (1860 - 1941) en jouw vader was Charles Haigh-Wood (1854 - 1927), een kunstenaar en lid van de Royal Academy of Arts. Jouw opa Charles Wood was een fotolijstenmaker en gildebroeder uit Bolton. Jouw oma Mary Haigh kwam oorspronkelijk uit Dublin. Zij had zeven twee-onder-één-kapwoningen geërfd in de badplaats Kingstown, wat nu Dún Laoghaire heet. Dit bezit gaf de familie financiële armslag, waardoor jouw vader aan het Manchester Art College en de Royal Academy Schools kon studeren. Jouw vader erfde het ouderlijk huis op 14 Albion Place in Bury en hij werd een huisbaas. Rond 1891 verhuisden jullie naar 3 Compayne Gardens in Hampstead, Londen. In 1896 werd jouw broer Maurice geboren, die later aan de Royal Military Academy Sandhurst werd opgeleid en in de Eerste Wereldoorlog vocht.

Als kind had jij bottuberculose aan jouw linkerarm, waar weinig remedie voor was. De Chirurg Sir Frederick Treves, 1ste Baronet, heeft jou vele keren geopereerd. Frederick was bevriend met de ernstig misvormde Joseph Merrick, die als de Elephant Man op een freakshow tentoongesteld werd, maar daarna vier jaar in het Londen Hospital verpleegd werd. Hij kreeg bezoek van de aimabele, integere en liefdevolle prinses Alexandra van Denemarken, die hem de hand schudde, wat hem dolblij maakte. Hij koesterde de gesigneerde foto van haar en zij stuurde hem elk jaar een kerstkaart. Jij schaamde jezelf voor jouw connectie met Lancashire, waar jij geboren was, omdat het een arbeidersstatus had. Jij vond die regio minderwaardig en jij identificeerde je liever met de deftige aristocratie in Londen. Jij speelde piano, jij schilderde, jij deed aan ballet en jij was een uitstekende zwemster. Jij was korte tijd de gouvernante voor een gezin in Cambridge.

Jij had ook last van een zware, onregelmatige menstruatie en een ernstige pre-menstruele spanning, wat leidde tot stemmingswisselingen, flauwvallen en migraine. Jij waste jouw beddengoed vaak twee keer per dag en jij nam jouw lakens mee naar huis om ze te wassen, wanneer jij op vakantie was. Een hotel heeft jou eens van diefstal beticht. Jouw moeder bracht jou bij een arts, die jou kaliumbromide als kalmeringsmiddel gaf, omdat hij dacht dat jij hysterisch was. Door de medische rekeningen werd jouw familie onaangenaam en Maurice voelde zich financieel achtergesteld. In 1914 verloofde jij met de leraar Charles Buckle, maar zijn moeder saboteerde de liefdesrelatie. Volgens jouw moeder leed jij aan 'morele krankzinnigheid' en besloot zij dat jij niet mocht trouwen en kinderen krijgen. Zij trok de toestemming voor het huwelijk met Charles in.

In maart 1915 ontmoette jij de dichter/toneelschrijver/uitgever Thomas Stearns Eliot op een dansfeest in Londen. Thomas was geboren op 26 september 1888 in St. Louis. Kort daarna ontmoette jij hem bij de dichter Scofield Thayer in Oxford. Beiden studeerden aan Magdalen College. Volgens de schrijver Sacheverell Sitwell had Thomas jou al eerder op de Cherwell river gespot. Thomas was een verlegen jongeman, die door jou tot leven kwam. Jij was zijn muze en veel van zijn poëzie is aan jou te danken. Jij was zijn grootste en meest voedzame inspiratiebron. Hij vormde woorden bij jouw overstralende geesteswijsheden en artistieke kwinkslagen en diepgangen. Ook al was er een zeker standsverschil tussen Thomas en jou, Aldous Huxley en enkele andere vrienden van Thomas roemden juist jouw vulgariteit als verbindingsbrug. Jij wilde de wildeman in hem doen ontwaken. Thomas was verliefd op de Amerikaanse Emily Hale en hij beschouwde jou als een losse flirt. Ezra Pound overtuigde hem van zijn heilige taak als dichter en door met jou te trouwen kon hij in Engeland blijven en Harvard negeren. Hij wilde ook trouwen om zijn maagdelijkheid te verliezen.

Op 26 juni 1915 zijn jullie in Hampstead getrouwd, zonder dat aan jullie ouders te vertellen. In februari 1933 is Thomas van jou gescheiden en wilde hij jou nooit meer zien. Blijkbaar had hij jou als muze genoeg uitgezogen. Als een ondankbare hond wilde hij jou nooit meer zien. Zijn vrienden mochten jou niet vertellen waar hij was. Jij kon de scheiding niet accepteren en jij deed van alles om hem te vinden, waardoor zijn vrienden jou geestesziek verklaarden. Op 18 november 1935 zag je hem voor het laatst in Regent Street te Londen, op een Sunday Times Book Fair, waar hij een lezing gaf. Jij droeg een uniform van de British Union of Fascists, een zwarte baret en een zwarte cape. Tijdens de lezing hield jij jouw hond Polly in jouw armen, die erg wild deed. Jij keek voortdurend naar het gezicht van Thomas. Hij was dunner en slimmer geworden. Tijdens het signeren van zijn boeken vroeg jij: 'Will you come back with me?'. 'I cannot talk to you now!', antwoordde hij bits en hij vertrok met iemand anders. Hij wilde duidelijk niets meer met jou te maken hebben.

Jij leed aan een manische depressie en jouw familie zorgde ervoor, dat jij in het psychiatrische ziekenhuis Northumberland House op Green Lanes 4 en 252, Finsbury Park, in Harringay werd opgenomen. Dit was een privé-psychiatrisch ziekenhuis voor de welgestelden, geopend in 1829 voor 40 patiënten en in handen van Richard Birkett. In 1877 werd Dr. Alonzo Henry Stocker de eigenaar en bestuurder. In 1951 waren er 59 patiënten en in 1955 is dit prachtige gebouw helaas gesloopt. Jij overleed daar op 22 januari 1947. Jij werd 58 jaar en jij bent in de Pinner New Cemetery aan Pinner Road in Harrow begraven. Ene Susan Dunford is daar ook begraven onder een lege, marmeren stoel.

Vivienne Haigh-Wood Eliot T.S.

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 33