De weduwe met een dodelijk verdriet

(voor Maruja Montes (1930 - 1993))

Jij bent geboren als Maria Miterloy Hernández op 24 maart 1930 in São Paulo, Brazilië, gesticht op 25 januari 1554 door de jezuïetenpaters San José de Anchieta en Manuel da Nóbrega. Na enkele maanden verhuisde jij met jouw familie naar Argentinië. Jouw moeder was Magdalena Rosario Garrido en jouw broer was Agustin. Jij groeide op in de wijk Barracas in Buenos Aires. Jij was al vroeg een getalenteerde danseres/zangeres. Als zangeres van Spaanse liederen zong jij op de radio en in het Teatro Avenida op Avenida de Mayo 1222 in de wijk Montserrat, wat op 3 oktober 1908 is geopend. In 1922 speelde de actrice Lola Membrives er samen met Jacinto Benavente, die in 1922 de Nobelprijs voor de Literatuur kreeg. Op 8 maart 1945 speelde daar de Spaanse actrice Margarita Xirgu Subirá in 'La casa de Bernarda Alba' van Federico Garcia Lorca. Jij werd de eerste vedette van het theater. Jij reisde naar veel landen en jij had veel respect voor Yul Brynner, Brigitte Bardot, Mecha Ortiz en Tita Merello.

In 1946 speelde jij mee in de korte, culturele documentaire 'Noche flamenca'. In 1952 speelde jij in 'Marido de ocasión' van Adelqui Migliar, met Renée Dumas, Malisa Zini en Gloria Ferrandiz (1893 - 1970). In 1952 speelde jij ook in het muzikale drama 'Ésta es mi vida', met Gloria Ferrandiz en Diana Graziosa Maggi (1920, Milaan), die met de acteur Juan Carlos Dual (1933 - 2015) getrouwd was. In 1953 speelde jij in de komedie 'Trompada 45' en in 1954 in 'Corazón fiel', naast Margarita Canale, Gloria Ramirez en Lydia Quintana (Ruth D'Amore). In 1955 speelde jij in 3 films; de avonturenfilm 'Los hermanos corsos', met Fina Basser (Jesefina Wasserman) en Analia Gadé, in het drama 'Bacará', met Susana Campos Ovalle en Ana Mariscal, en in de komedie 'Vida nocturna', met Olinda Bozán, Nené Cao, Elsa Nilda Gómez Scapatti en Susy Derqui. In 1956 speelde jij in de muzikale komedie 'Estrellas de Buenos Aires', met Thelma del Rio, Angela Herminia Lamberti, Antonia Herrero en Elena Lucena.

In 1957 speelde jij in 'Historia de una carta', met Inda Ledesma, María Aurelia Bisutti en Julia Delia Toscano Barrientos (1928, Buenos Aires). Jouw laatste filmrol was in 'La Potranca' en dit was jouw eerste en laatste hoofdrol. Jij had een liefdesaffaire met de omroeper/sportcommentator Enzo Centenario Argentino Ardigó, geboren op 25 mei 1910 en overleden op 20 februari 1977. Enzo was getrouwd met Hilda Hernández. Toen Hilda ontdekte dat jij zijn minnares was, heeft zij jou in een theater aan de haren voortgesleept. Van 1952 tot 1965 bleef jij in de theaters spelen. Tot 1953 had jij een gepassioneerde relatie met de politicus Juan Ramón Duarte Ibarguren, geboren in 1914 in Los Toldos. Hij was de oudere broer van Maria Eva Duarte de Perón, die op 26 juli 1952 door baarmoederhalskanker overleed en 33 jaar werd. Juan pleegde op 9 april 1953 in Buenos Aires zelfdoding. Hij heeft zichzelf door zijn hoofd geschoten en hij werd 38 of 39 jaar. Hij was diep bedroefd over het overlijden van Eva en hij had ongeneeslijke syfilis. Volgens de journaliste Silvia Diana Mercado is Juan door de peronistische journalist/politicus Raúl Alejandro Apold vermoord. Juan en Eva zijn in het familiegraf/mausoleum op de Begraafplaats van Recoleta begraven.

Na het overlijden van Juan ging jij in het zwart gekleed, alsof jij zijn weduwe was, maar dat moet voor jou inderdaad zo gevoeld hebben. Jij werkte samen met de pianist/dirigent Mario Cesari, met wie jij op 19 februari 1967 de zoon Daniel Mario Cesari Hernández kreeg, die een Zwitsers staatsburger werd. Daniel is nu een rechter, die in Rio Grande, Tierra del Fuego, woont. Mario overleed, toen hij in Villa Giardino 'Zorba de Griek' op de piano wilde spelen. Hij kreeg een hartaanval. In 1965 speelde jij nog in de theaterstukken 'Escándalo en Mar del Plata' en 'Vos que lo tenes, suidalo', met Marina Esther Traveso en de zussen Norma en Mimi Pons. In jouw laatste jaren werkte jij bij een loterijbureau in het centrum van Buenos Aires. Jij werd ziek van verdriet en op 11 juni 1993 liet jij een ambulance komen. Toen die kwam, zei jij via de intercom dat jij al naar beneden ging. Jij sprong uit een raam op de vijfde verdieping op Córdoba en Uruguay Avenue. Niemand kon jou tegenhouden. Jij werd 63 jaar.

Maria Miterloy Hernández

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 47