'De Vaandeldrager' is op onverklaarbare wijze verbrand!

Dat zou er best wel eens kunnen gebeuren, nu de Nederlandse staat dit pronkzuchtige, saai-realistische schilderij van de narcistisch-gestoorde Rembrandt van Rijn voor 175 miljoen euro heeft gekocht. Het is op dit moment zo goed als zeker aangekocht, want de Tweede Kamer heeft groen licht gegeven en nu moet het alleen nog door de Eerste Kamer worden goedgekeurd, maar van dat brave, meegaande schimmenparlement valt weinig originele rebellie te verwachten. Het grote geld van dit landje wordt verhandeld door irritante koningshuisleden, dwaze politici en arrogante, inhalige topbazen. Deze leugenachtige moraalridders versterken alleen maar hun aangeharkte nepparadijzen, waar ze zich als bange wezels achter verschuilen. Hun offensief en defensief is zo vlijmscherp geolied, dat je er geen speld meer tussen kunt krijgen. Dat komt mede door hun hoogopgeleide afweerratio's. Zij denken dat de politie en het leger in tijd van opperste nood hun gestolen rijkdommen wel zullen beschermen, maar daarmee vergissen zij zich lelijk, want binnen die gelederen is meer sympathie voor de ploeterende doorsneemens, waar zij toe behoren, dan voor de zichzelf alsmaar meer verrijkende zichzelf boven het volk verheven wanende, elitaire kwasten en tuttebellen, die vanuit hun grootsheidswanen denken, dat zij uitverkoren zijn om de volksmassa te besturen, alsof die volksmassa daar om gevraagd heeft en dat nodig zou hebben.

Neem alleen al die middeleeuwse koningshuisrituelen (denk o.a. aan het achterlijke uitkramen van 'De koning!' op Prinsjesdag!), die alleen maar worden geduld, omdat die Oranjes veel geld en dus macht hebben, macht, die de heren en dames politici ook menen te hebben, al verdienen de topbazen van grote bedrijven en banken veel meer geld. Er zijn vaak zeer gegronde redenen voor anarchisme en nihilisme, laat dat maar eens duidelijk zijn! Het is absoluut geen wonder, dat de gemiddelde Nederlander walgt van het aantreden van het kabinet Rutte-4 met inderdaad 4 leugenaars op een rijtje, waar niets nieuws van te verwachten valt, ondanks hun zogenaamde hervormingsplannetjes, die bij voorbaat al op niets uitlopen. De Duitse pers vond het ook verbijsterend ongeloofwaardig, dat Nederland weer dezelfde 4 schurken een kabinet laat vormen. Die opgesmukte toverkol Sigrid en die schijnheilige ijsheilige Gert-Jan zeiden niet met de leugenaar Rutte te willen regeren en toch staan ze straks braaf naast hem en het bebaarde babyfacebedekkende playmobyljagertje Willempie op het bordes. Over flopdropke Wopke wil ik het niet eens hebben. 'De Vaandeldrager', weet je nog, dat door oubollige kenners opgehemelde kliederwerk van onze Rembrandt, die daarop enorm zwelgt in zelfgenoegzaamheid, iets wat die kenners en de kopers van dit oersaaie misbaksel ook doen. O, kijk eens, hoe bijzonder die lichtweergave! Amahoela, de zon zelf is pas bijzonder!

Zo zat de schrijfster/journaliste/kunsthistorica/cultuurcritica Wieteke van Zeil een tijd geleden bij Margriet van der Linden in 'M' en hield zij een strak en gefundeerd pleidooi voor het wijze feit, om die 'De Vaandeldrager' maar lekker bij de Rothschilds te laten wegkwijnen. Juist ook omdat de cultuursector het in deze verdomde cornonatijden zo hard te verduren heeft. En de zorgsector weer op een andere manier. De Omicron-variant gooit nog eens extra roet in het eten. Nu ben ik een groot liefhebber van de schilderkunst, maar dit blijft voor mij altijd ondergeschikt aan werkelijke mensen met werkelijke behoeften. Op de keper beschouwd blijven schilderwerken dode dingen en zijn ze niet eetbaar, hoe schoon ook hun voorstellingen. De illusie van kunst moet ons niet blind maken voor ware, menselijke behoeften. Het getuigt van een afschuwelijke arrogantie om juist in deze barre coronatijden 175 miljoen euro voor een Rembrandtje uit te geven, terwijl dat geld beter naar de zorgmedewerkers en de kunstenaars kan gaan, mensen van vlees en bloed, die meer ploeteren, dan dat stuk bekladde linnen of waar die wijsneus zijn bekakte bakkes ook op heeft laten stralen. Er wordt maar met grof geld gesmeten door de corrupte politici en andere domme topbestuurders. Dat gebeurt, omdat het niet echt hun geld is!

De staat betaalt 150 miljoen, de Vereniging Rembrandt 15 miljoen en het Rijksmuseum Fonds 10 miljoen. Dat is de deal, die ze met elkaar hebben bekonkeld. Als sluwe dieven in de schimmige achterkamertjes, waar de media geen weet van heeft. De Amsterdamse kunsthandelaar Bob Haboldt noemt het 'een koopje' en zegt dat 'De Vaandeldrager' in de categorie van 250 miljoen valt. Dat zegt hij, omdat Nederlanders dol op koopjes zijn, maar je moet het wel in de juiste verhouding zien, want het gaat hier niet om een kattepisbedrag. De Rothschilds kochten het schilderij in 1840 uit de collectie van de Engelse koning George IV. Het Louvre heeft ook belangstelling, maar kan het niet betalen. De Rijksmuseum-directeur Taco Dibbits wil het schilderij al 5 jaar hebben, sinds de aankoop van 'Maerten Soolans & Oopjen Coppit', samen met de Franse staat. Dat kwam ook bij de Rothschilds vandaan en kostte 160 miljoen, ieder 80 miljoen. 'De Vaandeldrager' wordt door de kinderen van de in 2007 overleden Élie Robert de Rothschild verkocht. Gaat er weer zoveel held naar die verrekte geldwolffamilie. Weet je, vaandeldragers liepen in de 80-jarige oorlog voor de troepen uit. Die oorlog leidde tot het ontstaan van Nederland. Er kleeft dus ook iets van nationale trots aan vast en dat is wat mij betreft zo verschrikkelijk, want nationalisme is een grote, egoïstische waanzin. Nog afgezien van het persoonlijke prestige-effect van de aankoopbetrokkenen.

Verder wordt ermee aan oorlogsverheerlijking gedaan om zo'n oorlogszuchtige vaandeldrager maar op een hoog schild te heffen. Minister Ingrid van Engelshoven, die bij de aankoop betrokken is, is de kritiek graag voor en zei: 'De timing is buitengewoon ongelukkig!'. De linkse partijen wilden, dat er ook 150 miljoen naar de zorg- en cultuursector zou gaan, maar dat is, zoals te verwachten viel, door de rechtse bewindslieden de prullenbak ingegooid. Kunstaankopen zijn een exclusief speeltje voor de rijken en dat staat volgens de rijken los van het maatschappelijk geheel. De waarde van kunst begrijpt het klootjesvolk toch niet. Het bestuurslid van Vereniging Rembrandt Meta Knol zegt: 'Het is zo geweldig goed geschilderd, we moeten het kopen!'. We moeten helemaal niks en over schilderkunst valt te twisten, ook als het de zogenaamd grote Rembrandt betreft, wiens 'De Nachtwacht' ik nog steeds een monsterlijk gedrocht vind, zonder kunstzinnige fantasie en overweldigend lelijk en nietszeggend, want met allerlei zichzelf zo belangrijk vindende kerels, die overstromen van deftigdoenerij en ijdelheid, allemaal Rembrandtjes. Meta Knollebol noemt de vaandeldragers 'moedige mannen die voor de troepen uitgingen'. Dat doet me denken aan de geschiedenislessen op de lagere school, waarin de meester vol vuur over de veldslagen van de Nederlandse legers kwebbelde en wij al die heldhaftigheid maar moesten aanbidden en als zoete koek slikken, terwijl die zogenaamde helden stuk voor stuk ordinaire, barbaarse moordenaars waren!

In mijn ogen is 'De Vaandeldrager' een verlengstuk van de vroegere oorlogsmachinerie en niets anders. Zij die hem verheerlijken, zijn in hun ontwikkeling blijven steken. Zo dramatisch is dat. In wezen houden zij stijfkoppig vast aan vergane glorie, die in feite geen glorie was, maar diepe tragiek. Zij strelen daarmee de foute spoken van weleer. Het was veel beter geweest, wanneer die bloeddorstige aasgier Taco Dibbits zich op het schilderij 'Ni Sadri, Lègong Klandis' uit 1938 van Willem Gerard Hofker (1902 - 1981) had gestort. Dat schilderij van de beroemde, beeldschone, Balinese danseres Ni Sadri, die in 1974 overleed, is van een veel grotere schoonheid. De achternicht van Hofker, Seline Hofker, zei in de NRC, dat het mogelijk de laatste kans was om zo'n topstuk van haar oudoom te verwerven. Het zou niet misstaan naast de werken van Isaac Israëls en Willem Witsen in het Rijksmuseum. Hofker's portret van Ni Sadri werd op 23 november 2021 in het Zeeuws Veilinghuis in Middelburg verkocht voor 755.200 euro, aan een anonieme koper in Singapore. Een grote, gemiste kans, ook al is het schilderij terug naar het land, waar het geschilderd is. Was het wel door Dibbits en Van Engelshoven aangeschaft, dan konden zij zich voor minder dan 1 miljoen op de borsten slaan, 'De Vaandeldrager' met gemak vergeten en de resterende miljoenen in de cultuur- en zorgsector laten pompen. Nu dat niet gebeurd is, is het geen wonder, dat 'De Vaandeldrager' onlangs op paranormale wijze in vlammen is opgegaan. En dat gebeurde nog voor zijn aangekondigde tournee door de Nederlandse provincies, want daar had hij al helemaal geen zin in. Het volk meermaals beduvelen en dan nog pontificaal overal gaan opzitten, dat was zelfs de 30-jarige Rembrandt een beetje teveel van het slechte.

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.5 met 2 stemmen 131