De tragische schrijver, die de Filippijnse Revolutie ontketende

(voor José Rizal (1861 - 1896))

Jij bent geboren als José Protasio Rizal y Alonso Realonda op 19 juni 1861 in Calamba in de Filippijnen. Jouw ouders waren Francisco Rizal Mercado y Alejandro en Teodora Alonso Realonda y Quintos. Zij kregen 11 kinderen, waarvan 1 dochter, Narcisa. Jouw ouders waren erfpachters van een hacienda en een Dominicaanse rijstboerderij. Op jouw 5-de kon jij al lezen en schrijven. Jij studeerde eerst bij Justiniano Aquino Cruz in Biñan. Daarna studeerde jij voor landmeter/schade-expert aan de Alteneo Municipal de Manila, in 1859 door de Jezuïeten opgericht. Jouw gedichten en essays vielen op. In 1887 verscheen jouw debuutroman 'Noli Me Tángere' en in 1891 verscheen de vervolgroman 'El filibusterismo', voor het eerst in Gent gepubliceerd. Beide boeken vormen het nationale epos van de Filippijnen. Aanvankelijk zou je het met andere schrijvers schrijven, maar die schreven liever over mooie vrouwen, gokten en flirtten met Spaanse, vurige vrouwen. Door deze twee boeken en andere geschriften was jij een bekende leider, aanstichter en revolutionair van de Filippijnse Revolutie. Ook al was jouw intentie volstrekt vredelievend.

Kort na jouw afstuderen aan de Ateneo Municipal de Manila, toen jij 16 jaar was, ging jij met jouw vriend Mariano Katigbak jouw oma in Tondo bezoeken. Mariano had zijn 14-jarige zus Segunda uit Lipa meegenomen. Jij maakte een potloodschets van Segunda, jouw eerste geliefde, die helaas met Manuel Luz verloofd was. Zij had een betoverende en provocerende glimlach, die zeer mooie tanden tentoonspreidde. Haar hele wezen wasemde een mysterieuze charme uit. Je zei, dat ze 'de lucht van een sylph' bezat.

Jij studeerde rechten aan de Universiteit van Santo Tomas. Jouw moeder werd blind, waardoor jij in Santo Tomas geneeskunde ging studeren. Jij werd een expert in de oogheelkunde. Jij deed een 4-jarige opleiding aan het Ospital de San Juan de Dios in Intramuros. In mei 1882 ging jij naar de Universidad Central de Madrid, waar jij het licentiaat in geneeskunde behaalde. Jij volgde ook medische lezingen in de universiteiten van Parijs en Heidelberg. In 1887 voltooide jij in Heidelberg jouw oogspecialisatie bij professor Otto Becker. Jij woonde aan de Karlstrasse en aan Ludwigsplatz. Jij gebruikte de oftalmoscoop, ook later voor het opereren van jouw moeder's ogen. In Berlijn werd jij lid van de Etnologische en Antropologische Verenigingen, met als mecenas de arts/patholoog Rudolf Virchow. Bij dominee Karl Ullmer in Wilhelmsfeld voltooide jij jouw 'Noli Me Tángere'. Als polymath maakte jij ook schilderijen, sculpturen en houtsnijwerk. Jij was ook pedagoog, boer, historicus, toneelschrijver en journalist. Jij deed aan architectuur, cartografie, economie, etnologie, antropologie, sociologie, dramatiek, vechtsporten, schermen en pistoolschieten. Als vrijmetselaar was je bij de Acacia Lodge No. 9 in Spanje aangesloten en in 1884 werd je Meester Vrijmetselaar.

Jij had o.a. liefdesrelaties met Gertrude Beckett van Chalcot Crescent uit Primrose, Londen, de rijke en hooggestemde Nelly Bowstead, die van Japanse adel was, Leonor Valenzuela en jouw verre nicht Leonor Bauson Rivera. Met Leonor Rivera had jij 8 jaar een liefdesrelatie. Zij is geboren op 11 april 1867 in Camling. Op jouw 16-de ging jij naar Europa en correspondeerde jij met haar, met codes vanwege haar moeder. Jullie wilden met elkander trouwen, maar de vaders gaven geen toestemming. Zij leed aan slapeloosheid en het nieuws van haar huwelijk op 17 juni 1890 met de spoorwegingenieur Henry Charles Kipping verwoeste jou. Op 17 juni 1890 werd in Dagupan hun eerste kind geboren. Zij overleed op 28 augustus 1893, kort na de geboorte van hun tweede kind. Zij werd 26 jaar en zij wilde met de zilveren doos met de as van jouw brieven begraven worden. Zij is de inspiratie voor het personage Maria Clara de los Santos in 'Noli Me Tángere'.

In 1887 zou jij in Praag een affaire met een courtisane hebben gehad. Jij was zeer geliefd in Europa, zo was jij de vaste gast van Reinhold Rost, de hoofdbibliothecaris van de India Office in Londen, die jou 'een juweel van een man' noemde. Van december 1892 tot juni 1893 had jij een oogheelkundige praktijk op 2 Rednaxela Terrace in Hong Kong, waar jij ook woonde. Daar is een gedenkplaat geplaatst. Jij werkte daar van 14.00 tot 18.00 uur. In februari 1895 ontmoette jij Marie Josephine Leopoldine Bracken, geboren op 3 oktober 1876 in Victoria Barracks. Zij had een prachtige bos haar. Haar ouders waren korporaal James Bracken en Elizabeth Jane McBride. Josephine kwam met haar blinde adoptievader George Taufer bij jou langs en de vlam sloeg over. Josephine en jij trouwden alleen op burgerlijke wijze, want de roomse kerk deed moeilijk vanwege jouw geschriften en politieke voorkeur. Op 3 juli 1892 heb jij in Tondo de burgerbeweging La Liga Filipina opgericht. Op 6 juli 1892 werd jij door de Spaanse autoriteiten naar Dapitan gestuurd. Jij zat er 4 jaar in ballingschap. Zij beschouwden jou als een staatsvijand. In Dapitan bouwde jij een school, een ziekenhuis en een watervoorzieningssysteem. Jij gaf er les en jij deed aan land- en tuinbouw. Jij stimuleerde vindingrijkheid en zelfvoorziening.

De Jezuïeten probeerden jou naar hun kant te trekken, maar zonder succes. Jij schreef: 'Nee, laten we God niet maken naar ons beeld, arme bewoners die we zijn van een verre planeet verloren in oneindige ruimte. Hoe briljant en subliem onze intelligentie ook mag zijn, het is nauwelijks meer dan een kleine vonk, die schijnt en in een oogwenk is gedoofd, en dat alleen kan ons geen idee geven van die vlam, die vuurzee, die oceaan van Licht.'. Jij evenaarde het deïsme. Josephine en jij leefden in Talisay in Dapitan. Jullie zoon Francisco leefde een paar uur. Jouw beste vriend was de auteur/docent Ferdinand Blumentritt, die in Litomerice in Tsjechië woonde. Jullie schreven volop met elkaar en jullie hebben elkaar maar één keer gezien. Met jouw geschriften tartte jij de Spaanse, koloniale regering en de roomse kerk. Jij was tegen gewapend, gewelddadig verzet, maar de Katipunan-verzetsstrijders waren niet te houden. Van de koloniale bestuurder Ramón Blanco mocht jij als arts in Cuba mensen met de gele koorts gaan helpen. Op 1 augustus 1896 verlieten Josephine en jij Dapitan, maar op weg naar Cuba werd jij gearresteerd. Op 6 oktober 1896 werd jij in een gevangenis in Barcelona gestopt en op diezelfde dag naar Manila teruggestuurd.

Jij zat gevangen in Fort Santiago in Manila, in 1593 gebouwd door de zeevaarder en de eerste gouverneur-generaal van Spaans Oost-Indië Miguel López de Legazpi. In een manifest verwierp alsnog de gewapende strijd. Een krijgsraad betichtte jou van rebellie, opruiing en samenzwering. Ramón Blanco werd afgezet en generaal Camilo García de Polavieja werd aangesteld, met de hulp van de Dominicaanse aartsbisschop van Manila Bernardino Nozaleda y Villa en andere roomse machthebbers. Generaal Camilo was de toezichthouder van de krijgsraad, die jou tot de doodstraf veroordeelde, samen met 24 anderen. Op 30 december 1896 ben jij samen met hen vermoord. In jouw laatste brief aan Ferdinand stond: 'Morgen op 7 uur zal ik worden doodgeschoten, maar ik ben onschuldig aan de misdaad van rebellie. Ik ga sterven met een rustig geweten.'. Ferdinand heeft intens gehuild. Een peloton Filippijnse soldaten van het Spaanse leger heeft deze gruwelijke misdaad uitgevoerd. Net als Christus Jezus waren jouw laatste woorden: 'Het is volbracht!'. Jij werd 35 jaar en jij bent eerst in de Paco-begraafplaats begraven, op niet-heilige grond en zonder kist. Nu liggen jouw overblijfselen in het imposante Rizal Monumant in Rizal Park, wat vroeger de Luneta in Bagumbayan heette. Het ligt langs de Roxas Boulevard. De plek waar jij bent vermoord, is gemarkeerd.

Josephine hertrouwde met Vicente Abad en op 17 april 1900 werd hun dochter Dolores Abad y Bracken geboren. Op 15 maart 1902 overleed Josephine in Hong Kong door tuberculose. Zij werd 25 jaar en zij is in de Happy Valley Cemetery begraven.