Opgejaagd en gevangen gezet, maar de stroper voor geweest

(voor Vasyl Stus (1938 - 1985))

Jij bent geboren als Vasyl Semenovych Stus op 6 januari 1938 in een boerenfamilie in het dorp Rakhnivka, provincie Vinnytsja, Oekraïne. Jouw ouders waren Semen Demyanovych en Iryna Yakivna. Na een jaar verhuisden jouw ouders naar Donetsk, toen Stalino. De kinderen kwamen een jaar later. Jouw moeder zong Oekraïense volksliederen voor jou en jij leerde de Oekraïense taal en poëzie kennen. Jij studeerde geschiedenis en literatuur aan het Pedagogisch Instituut in Stalino, de de Donetsk Nationale Universiteit, waar de schrijver/dichter Volodymyr Rafeienko ook studeerde. Deze universiteit ligt op prospekt Hurova 6/aan vulytsia Universytetska en is nu naar jou vernoemd. In 1959 ben jij cum laude afgestudeerd. Jij werkte korte tijd als leraar Oekraïense taal en literatuur op de middelbare school in het dorp Tauzhnia in de provincie Kirovohrad. Daarna ging jij twee jaar in dienst bij het Sovjet-leger in het Oeralgebergte en begon jij poëzie te schrijven. Jij vertaalde meer dan 100 gedichten van Goethe en Rainer Maria Rilke in het Oekraïens. De originele exemplaren werden door de KGB gestolen en vernietigd.

Na jouw diensttijd werkte jij van 1960 tot 1963 als redacteur voor de krant Sotsialistychnyi Donbas en in 1963 volgde jij een doctoraatprogramma aan het Shevchenko Institute of Literature van de Oekraïense Academie van Wetenschappen op 54, Vladimirskaya in Kiev. Jij publiceerde een selectie gedichten en in 1965 trouwde jij met Valentyna Popeliukh. Op 4 september 1965 verscheen de film 'Shadows of Forgotten Ancestors' van de Georgisch-Armeense filmmaker Sergei Parajanov, gebaseerd op de roman van Mykhailo Kotsiubynsky. Met Ivan Mykolaichuk, Larisa Kadochnikova (1937, Moskou), Tatjana Bestayeva (1937 - 2021) en Nina Alisova (1915 - 1996). Op die 4 september deed jij mee met een protest tegen de arrestaties van de Oekraïense intellihentsia. Hierdoor werd jij op 30 september 1965 uit het Shevchenko Institute gezet en verloor jij jouw baan bij het Staatshistorisch Archief. Jij werkte als bouwvakker, brandweerman en ingenieur. Jij werkte ook aan jouw poëzie en jouw dichtbundel 'Circulations' werd afgewezen, omdat het niet met de Sovjet-ideologie strookte en de artistieke stijl ongewenst was. Jouw volgende dichtbundel 'Winter Trees' werd ook afgewezen, ook al reageerden de dichter Ivan Drach (1936 - 2018) en de criticus Eugen Adelgeim positief. Drach leidde van 1989 tot 1992 de Volksbeweging van Oekraïne.

Van 1965 tot 1972 woonde jij op de Peremoga-straat 119 in Kiev, nu het Stus-plein met een monument voor jou. In 1966 werd jullie zoon Dmytro geboren. In 1970 verscheen 'Winter Trees' in België. Op 12 januari 1972 werd jij vanwege 'anti-Sovjet agitatie en propaganda' gearresteerd. Jij moest 5 jaar naar een werkkamp en 2 jaar in ballingschap in de ijskoude regio Magadan, met het Jack London Meer. Er wordt daar veel naar goud en zilver gezocht, maar er zit ook veel olie, gas en steenkool. In augustus 1979 keerde jij als vrij man naar Kiev terug en werkte jij in een gieterij. Jij verdedigde openlijk de leden van de Oekraïense Helsinki-groep (UHG), opgericht op 9 november 1976 om de mensenrechten in Oekraïne te bewaken. Jij werd in oktober 1979 lid van de UHG, die tot 1981 actief was, toen alle leden gevangen werden gezet, 7 tot 10 jaar of ballingschap. De groep zag toe op de naleving door de Sovjet-regering van de Akkoorden van Helsinki, die de mensenrechten waarborgen. De Sovjet-autoriteiten gebruikten strafmedicijnen en bedreigingen met een misdrijf. Hanna Mykhailenko werd in 1980 in een psychiatrisch ziekenhuis vastgehouden. De omstandigheden in de Sovjetkampen en gevangenissen waren en zijn zeer slecht.

Enkele UHG-medeleden waren: de Sovjet-legercommandant van Oekraïense afkomst Petro Grigorenko, die dissident/schrijver/mensenrechtenactivist werd en hij hekelde het totalitarisme achter het masker van de zogenaamde Sovjetdemocratie. De schrijfster Nadiya Svitlychna, de wiskundige Leonid Plyushch, die net als vele anderen werd geïnjecteerd met drugs, o.a. met hoge doses Haloperidol en insuline. Hij werd mishandeld en in zijn boek 'History's Carnival: A Dissident's Autobiography' beschrijft hij hoe hij en andere dissidenten in psychiatrische inrichtingen werden gezet. De microbiologe/immunologe Nina Antonovna Strokata, de dichteres/schrijfster Iryna Kalynets, Stefania Shabutara, de dichteres/verpleegster/politica Iryna Senyk, die 10 jaar in Siberische concentratiekampen zat en 12 jaar in ballingschap in Anzhero-Sudzhensk, en Daria Husyak (1924, Truskavets), die 25 jaar gevangen zat. Het UHG-lid, de dichter/historicus Mykhailo Melnyk heeft op 10 maart 1979 zelfdoding gepleegd om zijn familie van verdere vervolgingen te redden. Hij werd 34 jaar en hij is in de Pohreby Begraafplaats begraven. De KGB bleef zijn familie onderdrukken en bedreigen. In 1979-1980 woonde jij in de Tsjernobylstraat in Kiev, in een hoog, lelijk en naargeestig flatgebouw.

Op 14 mei 1980, voor de Olympische Spelen in Moskou, werd jij gearresteerd en kreeg jij 10 jaar gevangenisstraf vanwege 'anti-Sovjet-activiteiten'. Tijdens het schijnproces werd jij door de Oekraïense advocaat/politicus/zaken-oligarch Viktor Medvedchuk verdedigd, die vond dat jij 'voor alle misdaden straf verdiende'. Toen jij Viktor ontmoette, voelde jij direct dat hij een man van het Komsomol-agressieve type was, dat hij jou niet beschermde, jou niet wilde begrijpen en in feite niet geïnteresseerd was in jouw zaak. Jouw verzoek om een andere verdediger werd door de 'rechtbank' afgewezen. In 1983 schreef jij: 'Oekraïeners waren niet in staat om het land te verlaten, en hoe dan ook wilde ik niet echt verder gaan dan die grenzen, want wie zou dan, hier, in Groot-Oekraïne, de stem van verontwaardiging en protest worden? Achter mij lag Oekraïne, mijn onderdrukte volk, wiens eer ik moest verdedigen of omkomen.'. Jij zat in het Sovjet-dwangarbeidskamp voor politieke gevangenen Perm-36 nabij het dorp Kuchino. Jij ging in hongerstaking en op 4 september 1985 ben jij door het uithongeren overleden. Jij werd 47 jaar. De kampcommandant, majoor Zhuravkov, pleegde vlak na jouw overlijden zelfdoding. Tussen 1980 en 1987 overleden daar nog 3 leden van de Helsinki-groep. In november 1989 zijn jouw overblijfselen en die van Joeri Lytvyn en Oleksiy Tykhyi in de Baikove Begraafplaats in Kiev met eer herbegraven. Er waren 30.000 mensen bij aanwezig.

Viktor Medvedchuk (1954, Pochet) is een bondgenoot/vriend van de wandelende tijdbom Vladimir Poetin, die slecht tot niet zijn opgekropte woede kan uiten en het via oorlogsmachines op onschuldige burgers projecteert. Poetin is emotioneel gehandicapt en moet nodig geholpen worden door een psychiater en emotioneel lichaamswerker. Het liefst in de vorm van een bloedmooie vrouw, zodat hij dubbel ontdooit. Ik gun hem de meest heerlijke stoeipoes van de wereld, als hij maar met zijn seksueel-gefrustreerde gedonder kapt. Viktor is drie keer getrouwd; eerst met Marina Lebedeva, toen met Natalya Gavrilyuk, met wie hij in 1982 de dochter Irina kreeg, en daarna met zijn huidige vrouw, de tv-presentatrice Oksana Marchenko, met wie hij in 2004 de dochter Daryna kreeg, waarvan Vladimir Poetin de peetvader is. Stel dat die hoogst agressieve, dementerende, wankelende, stoere macho spelende, totaal doorgedraaide, met hoogst pathologische paranoïde-schizofrenie aangeboren, onberekenbare, klunzige psychopaat en controlfreak Koeievladimir Oekraïne helemaal weet te bezetten, dan is Viktor mogelijk zijn beoogde leider van het gestolen Oekraïne. Viktor als pro-Russische marionet op de nog warme zetel van Zelensky. Ha! Alsof dat zomaar kan! Ieder bezettingsleger krijgt met verzetsgroepen te maken en die bieden nu al openlijk moedige en krachtdadige tegenstand. Het wordt tijd om Poetin een koekje van eigen deeg te presenteren door zijn van het arme Russische volk gestolen paleizen in te nemen, gewoon doen alsof het van ons is. Eens kijken hoe hij piept, wanneer zijn bezittingen ineens door vreemden worden bewoond en betast!...

We sturen Willempie-Alexander de Kleine in oorlogstenue op pad naar de villa van zijn buurman Vla-dip in Griekenland. 'Gewoon even een paar monotov-cocktailtjes naar binnen gooien! Hoe moeilijk kan dat zijn!', krijst Maxima in de verte, 'en we gaan nooit meer een biertje met hem drinken! Zag je hoe die oversekste engerd naar mijn koninklijke koningsoesterzwammen gluurde en naar mijn heilige voorhof staarde?'. De 69-jarige Vladimir heeft een 38-jarige minnares en zij is Alina Maratovna Kabajeva, een voormalig Olympisch wereld- en Europees kampioene in de ritmische gymnastiek, genaamd 'de meest elastische vrouw van Rusland', die de meest impotente man kan doen stijgen. Zij was een naaktmodel en zij is lid van de Staatsdoema, het Russisch lagerhuis. Uiteraard voor Poetin's partij. Met zijn ex Ljoedmila Shkrebneva kreeg Poetin twee dochters; Katerina, die 35 is, en Maria, die 36 is. Met zijn 31 jaar jongere minnares Alina kreeg hij mogelijk 4 kinderen. Het schijnt dat Alina en de kids nu in Zwitserland verblijven, maar als je zoals Poetin zo'n 300 miljard bezit, dan kun je makkelijk een andere, veilige verblijfplaats regelen. Op Twitter is zijn privéjet te volgen, maar die vliegt steeds een beetje heen en weer in Moskou en omgeving. Als je zoals de alom bekende Poetin inmiddels na jaren en vooral na de laatste tijd een wereldberuchte, zware crimineel bent, die het anders zo vreedzame Oekraïne heeft verpest, omdat hij zo nodig op oorlogspad moest van zichzelf en van zijn persoonlijke demonen en de demonen, die bij hem naar binnen zijn gekomen, dan kun je volgens mij maar beter opstappen en als president met pensioen gaan. Ik ken iemand in een Russisch werkkamp, die hem fantastisch op kan volgen, no problem. Pussy Riot zingt er graag een feestlied bij. En dan kan opa Poetin zijn kleinkinderen nog recht in de ogen proberen te kijken, al zou hij zich dood moeten schamen over zijn grootste vergissing, de wrede massamoord op onschuldige Oekraïeners.

Vasyl Semenovych Stus

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 46