Een stoere pionier van het Amerikaanse modernisme
(voor Alfred Henry Maurer (1868 - 1932))
Jij bent geboren op 21 april 1868 in New York City. Jouw vader was de lithograaf Louis Maurer, geboren op 21 februari 1832 in Biebrich, met het Schloss Biebrich am Rhein, in 1702 door graaf George August Samuel van Nassau-Idstein gebouwd. Jij moest op jouw 16-de van school om in de New Yorkse kunstdrukkerij Currier and Ives te werken. Jouw vader werkte ook in dit lithografische bedrijf, geleid door de lithografen Nathaniel Currier, James Ives en Francis Flora Palmer. Aan de National Academy of Design kreeg jij les van de beeldhouwer John Quincy Adams Ward en de schilder William Merritt Chase. In 1897 ging jij naar Parijs, waar jij vier jaar bleef. Jij studeerde aan de Académie Julian en vooral aan het Louvre. Jij bent door Whistler beïnvloed. In 1900 won jij de Inness Jr. Prijs van de Salmagundi Club en in 1901 won jij een bronzen medaille op de Pan-American Exposition in Baffalo.
Jouw schilderij 'An arrangement' uit 1901 maakte jij in enkele uren op een stuk karton. Het is beïnvloed door Whistler en het japonisme. Het won de eerste prijs op de Carnegie International Exhibition in Pittsburgh. In 1905 won jij de derde medaille op de Luikse Expositie en een gouden medaille op de Internationale Expositie in München. Vanaf jouw 36-ste schilderde jij alleen nog op een kubistische en fauvistische manier. Jij brak met het realisme en jij omarmde het modernisme, waarbij je door jouw vrienden Gertrude en Leo Stein werd aangemoedigd. Jouw internationale reputatie viel in duigen en de waardering van jouw vader voor jouw werk was vervlogen. Samen met de modernistische John Marin exposeerde jij in de 291 galerie van Alfred Stieglitz. 4 van jouw schilderijen kwamen in de Armory Show van 1913 te hangen. Vlak voor de Eerste Wereldoorlog verliet jij Parijs en ging jij naar jouw vader terug, die jouw niet steunde. Met Parijs moest jij jouw geliefde boulevards en hartsvrienden achterlaten. Jouw stijl veranderde en jij schilderde de vrouwen in de langwerpige Modigliani-stijl. Jij schilderde 17 jaar in een zolderkamer in het huis van jouw vader in West-Manhattan en jij kreeg weinig lovende reacties. In 1916 exposeerde jij op The Forum Exhibition of Modern Americain Paintings in New York, met 17 van de belangrijkste, Amerikaanse modernisten van toen.
In 1917 overleed jouw moeder en trok jij jezelf steeds meer uit de wereld terug. Jij werd steeds depressiever. Jij was o.a. bevriend met Arthur Garfield Dove, Marsden Hartley en John Martin, die bekender waren dan jou. Arthur Dove's eerste vrouw was Florence, met wie hij de zoon Bill kreeg, ook een kunstenaar. Zijn tweede vrouw was de modernistische schilderes Helen S. Torr, die rode haren had en met Georgia O'Keeffe bevriend was. Helen's eerste man was de cartoonist Clive Weed. Arthur en Helen leefden 7 jaar in de woonboot 'Mona' en daarna in een piepklein huis op 30 Centershore Road bij Titus Mill Pond. Wel met een schitterend uitzicht, maar in extreme armoede. De homoseksuele Marsden Hartley was bevriend met Kandinsky en Marc. Hij had een homoseksuele relatie met de Pruisische luitenant Karl von Freyburg, de neef van zijn vriend, de modernistische kunstenaar Arnold Rönnebeck. Karl werd in 1914 vermoord en hij werd 24 jaar. Marsden maakte daarna in 1914 'Portrait of a German officer'. Ik noem ook zijn schilderij 'Christus vastgehouden door halfnaakte mannen' uit 1940. Van Marin noem ik 'Brooklyn Bridge' uit 1912. Tussen jouw schilderijen 'Eugenia' (1897), 'La Femme Dans le Voile Mauve' (1912) en 'Four Sisters' (1931) zitten werelden van verschil. De kunstcriticus Henry McBride schreef, dat jij de moed van jouw principes had, terwijl de meeste, andere schilders aan de kassaresultaten denken. Terwijl jij vele stijlen beheerste, koos jij voor de stijl van jouw hart.
Jij exposeerde geregeld bij de Society of Independant Artists, waarbij de eerste expositie in het Grand Central Palace aan Lexington Avenue in Manhattan was. Vanaf 1919 was jij de directeur van deze society. In 1924 kocht de kunsthandelaar Erhard Weyhe alle werken van jou en werd hij voorgoed jouw vertegenwoordiger. Jouw vader kon jouw ultraviolette/ultrablauwe fase niet begrijpen, wat hem bedroefd maakte, maar hij was wel heel trots op jouw werk. Op zijn 100-ste verjaardag gaf jouw vader een expositie van zijn eigen schilderijen, wat een sneer naar jouw kunststijl was, wat jouw hart brak. Amerika was nog lang niet rijp voor het experimentele modernisme. Jij schreef: 'Het is noodzakelijk dat kunst verschilt van de natuur. Misschien moet kunst een intensivering van de natuur zijn; het zou op zijn minst een inherent gevoel moeten uitdrukken dat niet uit de natuur kan worden verkregen, behalve door een proces van associatie.'. Jij wilde de natuur verrijken door met een nieuwe kunstblik te kijken, gecombineerd met een vrije fantasie. Op 19 juli 1932 overleed jouw vader en hij werd 100 jaar. Op 4 augustus 1932 pleegde jij zelfdoding door jezelf op te hangen. Jij werd 64 jaar en jij bent in de Green-Wood Cemetery in Brooklyn, NYC, begraven.
28 april 2022
Geplaatst in de categorie: idool