Frontm3n in de Goudse Schouwburg

Frontm3n is een muziekband, die alweer 5 jaar meegaat en hij bestaat uit 3 legendarische zangers/muzikanten; Mick Wilson, Robert Hart(man) en Pete Lincoln. Mick Wilson is geboren op 30 november 1962. Hij was de leadzanger van 10cc. Hun album 'Bloody Tourists' was één van mijn eerste elpees. Hij speelde mee met o.a. Lionel Richie, Alice Cooper, Kylie Minogue, Alison Moyet, Chris Rea, Robin Gibb, Cher en Sir Cliff Richard, die al 82 is. Mick is lid van The SAS Band, die speelt met o.a. Brian May, Roger Taylor, Roger Daltrey, Paul Young, Tony Hadley en Kiki Dee. Robert Hart(man) is geboren op 1 november 1958 in Bournemouth. Hij was de leadzanger van Manfred Mann's Earth Band en Bad Company (1994 tot 1998). Hij zong op de albums 'Company of Strangers' (1995) en 'Stories Told & Untold' (1996) van Bad Company. Pete Lincoln is geboren op 15 maart 1956 in Newcastle. Hij werkte o.a. met Sir Cliff Richard, Tina Turner en Shakin Stevens. Hij was 10 jaar de frontman van Sailor en The Sweet. Hij werkte met Smokie samen, waar hij nu de frontman van is. In 2013 verscheen zijn solo-album 'Soul Searching' en in 2016 'Heartbeat'. Met o.a. de nummers 'Drive', 'This Town' en 'Circus'.

In 2018 verscheen het debuutalbum van Frontm3n 'All For One', de slogan van de Drie Musketiers. In 2020 verscheen 'Up Close'.

De zaal was halfvol en zoals te verwachten was, waren er hoofdzakelijk oudere mensen. Er stonden 3 microfoons op het podium en enkele gitaren. Zij speelden zonder een band en dat was nauwelijks te merken, daar ze als geroutineerde muzikanten heel wat geluid kunnen produceren en dat in combinatie met hun indrukwekkende stemmen, die harmonieus samen klinken. Het zijn echte professionals, die vlekkeloos weten te spelen. Tussen de songs door maken ze leuke grappen en spelen ze een beetje toneel met elkaar. Het is duidelijk een opvoering, die ze vaker doen, maar desondanks toonden ze een aanstekelijke frisheid met een bedaarde vitaliteit, die bij hun leeftijd past. Mick vertelde, dat de opbrengst van de CD's, T-shirts en mutsen naar de kinderen gaan, dat wil zeggen, naar hun kinderen. Zulke grapjes. Toen Robert samen met de andere heren 'Feel Like Making Love' zong, kon het voor mij al niet meer stuk. Echt heel knap gedaan, zo met 3 gitaren en 3 stemmen. Pete grapte door met een elektrische gitaar de intro's van bekende hardrocksongs te spelen, o.a. 'Sweet Child O' Mine' van Guns N' Roses. Dat kan hij verbluffend goed. Daarna corrigeerde Mick hem, want ze zouden akoestische songs doen en geen hardrock, waarop Pete heel sip ging kijken en als een jongetje beteuterd ineen dook.

Ze speelden veel nummers van 'All For One', ook 'Open Up', wat mij trof, omdat het in het bijzonder vrouwen aanspoort om zichzelf te openen, om hun chakra's te openen, zodat zij de liefde kunnen ervaren. Dit geldt natuurlijk ook voor mannen. Wanneer je jouw chakra's gesloten houdt, kan er ook geen liefde stromen, niet van binnen naar buiten en niet van buiten naar binnen. Die wijsheid klinkt simpel, maar je hoeft alleen maar dagelijks om je heen te kijken om te zien hoeveel mensen zichzelf gesloten houden of doen alsof ze geopend zijn. Sommige mensen zijn door de wrede buitenwereld dichtgeslagen en weten niet meer hoe ze zichzelf kunnen openen of durven zichzelf niet meer te openen uit angst voor nog meer kwetsuren. Zulke mensen bouwen een muur om zich heen, die alsmaar dikker wordt. Denk aan 'The Wall' van Pink Floyd. Zij geloven, dat het buiten de muur niet meer veilig is, maar de situatie is allang veranderd en het is de hoogste tijd om uit/open te breken. Het lied 'Open Up' kan daarbij helpen. Andere songs, die gezongen werden, waren: 'Love Is Like Oxygen', 'Angels and Demons', 'All At Sea', 'Blinded by the Light', 'Davy's on the Road Again', 'Poppa Joe', 'The Things We Do For Love', 'I'm Not In Love', 'Donna', 'Fox On The Run', 'If You Think You Know How To Love Me' (Smokie-cover), 'Glass Of Champagne', 'Ballroom Blitz' en natuurlijk en tenslotte 'Dreadlock Holiday'.

In de pauze schuifelde ik samen met de andere oudjes richting het gratis drankje. Bij een volle bezetting zijn er altijd op twee verdiepingen een bar geopend, maar gezien de halve bezetting was alleen de benedenverdiepingsbar geopend. Ik pakte de flessenopener en ik reikte mijn arm naar een coca cola flesje. Het was er vrij druk en een jongedame (één van de weinigen!) draaide zich naar mij om, waarbij zij mij met haar zachte bollen aanraakte. Dat gevoel leek eeuwen geleden en het leek wel alsof ik wakker werd na een winterslaap. Het verdubbelde als het ware de nostalgische sfeer. Logisch dat je met zulke vrolijke bobbels van voren soms per ongeluk tegen iemand aanstoot. Het is dat ik nog niet met een chique wandelstok loop, maar het gevoel van ouderdom hakte er wel even in. Het vluchtige gevoel hé, want ik voel mij overwegend vanzelfsprekend zo pril en jeugdig als een druk waterhoentje. Zou het? Het was die combinatie van oude, vertrouwde lovesongs en die onverwachtse aanraking met een wildvreemde boezem.

Maar voor veel gepieker had ik gelukkig geen tijd, want de tweede helft van het concert bracht mij weer in een ongedwongen sfeer en net als de meesten klapte ik vrolijk mee met de songs en genoot ik van de perfecte zangkunst. Bij de laatste nummers gingen de meeste oudjes staan en klapten en swingden zij maar door. Ik voelde mij zelfs oud bij de oudjes, want ik bleef toch liever rustig zitten. Bij de slotsong 'Dreadlock Holiday' zong Mick opeens 'I don't like Gouda!' als grapje. Dat doet hij bij ieder optreden. Bijvoorbeeld in Berlijn zingt hij dan 'I don't like Berlin!'.

Frontm3n Goudse Schouwburg

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 56