Arteriitis Temporalis

Na zes weken hel kwam ik langzaam weer tot leven. Nee, de Hemel was nog ver, maar het was paradijselijk verlost te zijn van pijnen, zo absurd en zo hevig, zo gemeen en brandend en zo in en in gemeen en bijtend en stekend dat een diepe wanhoop niet kon uitblijven. Alsof ik een door vuur geteisterd Noord Rhodos was. Zelfs haren kammen deed zeer, mond, verhemelte en kaken brandden, op schouders en in hals leken gloeiende vonken te dansen. Ik was doodziek. Ik was nog nooit zo beroerd geweest. Ik kon mijn hoofd niet goed rechtop houden, het viel steeds opzij of op mijn borst en dan dommelde ik in. Scans leverden niets op.

De huisarts dacht aan spierreuma en stuurde me naar de Eerste Hulp van het medisch centrum in mijn woonplaats. Van daaruit ging het al snel met de ambulance naar het ziekenhuis. Mijn bloedwaarden waren een chaos. Ik was suf en verward. De neurologen en internisten konden niet zo snel ern diagnose stellen. Bloed ging op kweek en ik kreeg antibiotica via een infuus. Na twaalf dagen mocht ik naar huis. De koorts was geweken, maar kwam terug en ik zou nog een paar keer op de Spoedeisende Hulp belanden. Ik had al zo lang niet kunnen slapen 's nachts van de pijn dat het mij opbrak. Ik vreesde dat mijn hoofd zou expoderen. Ik krankzinnig zou worden. Tot een arts in opleiding opeens de gezwollen aderen op mijn voorhoofd zag. Een nare biopt volgde en er was een diagnose!

Het zat hem in mijn immuunsysteem. Dit is een complex netwerk waarin gespecialiseerde cellen en eiwitten samenwerken om een levend wezen te beschermen tegen ziekte en infectie.

Het vormt een afweer tegen binnendringende ziekteverwekkers als bacteriën, virussen en parasieten. Het immuunsysteem herkent deze vreemde indringers en activeert verschillende mechanismen om hen te doden en op te ruimen.

Auto-immuun betekent dat het immuunsysteem zich tegen het lichaam zelf keert. Een auto-immuunziekte ontstaat als er bij het opruimen van lichaamseigen celresten iets verkeerd gaat. Dit gebeurt bijvoorbeeld als goed werkende cellen worden opgeruimd door het lichaam. Hierdoor beschadigt het orgaan waarin deze cellen voorkomen. Bij een andere vorm van auto-immuunziektes ontstaan er ontstekingsreacties bij het opruimen van overbodige cellen. (Bron: Wikipedia)

Ook al was ik dus ernstig ziek, mijn ziekte was te genezen. Met behulp van maanden lang Prednison slikken, zou hij binnen twee a drie jaar verdwenen zijn en na een dag of veertien zou de pijn grotendeels zijn verdwenen.

Dat bleek waar te zijn. Ik was daar zielsdankbaar voor. Deze ziekte die meest vrouwen boven de zestig treft en waarvan de oorzaak niet bekend is, is een vrij slopende. Dat ik pijnvrij was, eindelijk, pijnvrij. Dat mijn uitgevallen linkerarm het weer deed, het was een wonder.Dat ik mijn tanden weer kon poetsen en weer een grote eetlepel in mijn mond kon steken in plaats van een theelepeltje.
Alles wat ik tot nog toe had meegemaakt verbleekte bij deze inferno.

Bijwerkingen van het geneesmiddel die minder prettig zijn, als je een auto mmuunziekte hebt, zijn diabetes en hoge bloeddruk. Gunstige bijwerkingen die een ernstige bloedvatontsteking kan hebben, zijn: contemplatie, inzicht, loutering, rust en verwondering over het complexe zenuwstelsel van de mens en het feit dat het helemaal niet zo vanzelfsprekend is dat alles goed functioneert!

In 1950 werd de Nobelprijs Fysiologie toegekend aan Edward Calvin Kendall, Tadeus Reichstein en Philip Showalter Hench voor hun ontdekkingen met betrekking tot de hormonen van de bijnierschors, hun structuur en biologische effecten. In eerste instantie voor reumatoïde artritis en andere ontstekingen.

Het mooiste vond ik dat ik door deze ziekte eindelijk ontdekte hoe ik een dikkere huid kon kweken. Ik keek eens goed naar de wat geslotener medemens. Jammer dat het blijkbaar alleen op deze manier voor mij kon. Door diep in mezelf te duiken en me af te sluiten voor de buitenwereld en een grens te trekken als emphaat als het andermans emoties betrof. Ik was een bespiegelende introvert geworden. Het beviel me uitstekend.

Tot slot een uitspraak van Deng Ming Dao: 'Een woelige zee wordt eens kalm. Een bosbrand is eens uitgewoed. Op elke ramp volgt stilte en herstel.'

Anneke Haasnoot