Christine and the Queens - Big Eye (Glastonbury 2023)

Zij is geboren als Héloïse Adélaïde Letissier op 1 juni 1988 in Nantes. Haar moeder Martine Letissier was lerares Frans en Latijn op een middelbare school in Nantes en haar vader Georges Letissier was leraar Engelse literatuur aan de Universiteit van Nantes op 110, boulevard Michelet. Hij is gespecialiseerd in de literatuur uit het Victoriaanse tijdperk (Charles Dickens, George Eliot). Hij schreef ook over transgenderidentiteit en queer-zijn. Op Héloïse's 4-de jaar leerde zij piano spelen en op haar 5-de jaar klassieke dans. Daarna leerde zij moderne jazz. Op aanraden van haar ouders las zij het werk van de lesbische schrijfsters Sarah Ann Waters en Judith Pamela Butler. Zij ging naar het Lycée Georges Clemenceau op 1, rue Georges Clemenceau in Nantes uit 1808, net als Alphonse de Châteaubriant, Tristan Corbière, Jules Verne en Jacques Vaché. Zij leerde theaterwerk en zij ging naar het Lycée Fénelon uit 1892 op 45, rue Saint-Andre des Arts in Parijs, waar zij literatuur bestudeerde. Andere oud-leerlingen daar waren: Domonique Aury, Simone Adolphine Weil, Simone de Beauvoir, Chiara Charlotte Mastroianni en prinses Caroline van Monaco. Verder studeerde zij kunsten aan de École normale supérieure de Lyon op 15, carré René Descartes. En zij studeerde drama aan het Regionaal Conservatorium van Lyon op 4, montée Cardinal Decourtray.

In 2010 gaf Héloïse haar eerste optreden als Christine and the Queens in een kleine club in Lyon. In 2010 moest zij het conservatorium verlaten, omdat zij ernstig depressief was na een relatiebreuk met een man. Ze besloot zelf man te worden om dit traumatische verlies te verwerken. Dat wil zeggen, ze ging haar mannelijke kanten uitvergroten. In Londen werd zij door de drag queen-muzikanten opgevangen en geïnspireerd, zoals door Russella, die zij in de nachtclub Madame Jojo's ontmoette en die haar vriend werd. Haar artiestennaam komt daar vandaan en het is een eerbetoon. Russella leerde haar hoe zij een vrouw mag zijn en zij was één van de dragqueens, die haar leven redde. Héloïse was zwaar depressief, zij leed aan anorexia nervosa en zij overwoog om zelfdoding te plegen. Op haar linkerpols staat de tatoeagetekst 'One of us' en op haar rechterpols staat 'We accept you'. Dat komt uit de film 'Freaks' (1932) van Tod Browning, over misvormde carnavalsartiesten. Héloïse is panseksueel en genderqueer (androgyn). Haar innerlijke kindnaam is Manamané. Vanwege haar zangcarrière verliet zij school. In 2011 verscheen haar debuut-EP 'Miséricorde', met 'It', 'Twist of Fate', 'Be Freaky', 'Who is it?' en 'Kiss mu Crass'. In 2012 verscheen haar EP 'Mac Abbey', met 'Cripple', 'Narcissus is back', 'Amazoniaque', 'Safe and Holy' en 'Drifter'. In 2013 verscheen haar EP 'Nuit 17 à 52', met naast de titelsong 'The Loving Cup', 'Star Shipper', 'Wandering Lovers' en 'Photos Souvenirs'.

Op 2 juni 2014 verscheen haar debuutalbum 'Chaleur humaine', met naast de titelsong o.a. 'Saint Claude', 'Christine', 'Paradis Perdus', 'Half Ladies', 'Ugly-Pretty', 'Here', 'No Harm Is Done', 'Intranquillité' en 'Jonathan'. In Amerika toerde zij met Marina and the Diamonds, oftewel Marina Lambrini Diamandis (10 oktober 1985, Brynmaur). Op 10 december 2015 danste zij met Madonna op het podium in de Bercy Arena in Parijs. In april 2016 stond zij op het Coachella Festival in de Empire Polo Club in Indio, Californië, Zij verscheen in The Graham Norton Show en in de Jool's Annual Hootenanny tv-show. Zij verscheen op het Glastonbury Festival en in het Camden Roundhouse. Op 21 september 2018 verscheen haar tweede album 'Chris', met o.a. 'Comme si', 'The Walker' (La Marcheuse), 'Doesn't Matter', '5 Dollars', 'Goya Soda', 'Damn (What Must a Woman Do)', 'What's-her-face', 'Feel So Good' en 'The Stranger'. 'La Marcheuse' gaat over een slachtoffer van huiselijk geweld. Incluis een bijzonder mooie videoclip. In april 2019 overleed haar moeder door een hartinfectie. In mei 2019 gaf zij een optreden tijdens RuPaul's Drag Race in het Orpheum Theatre in Los Angeles en bij het All Points East-festival in Londen.

Op 27 februari 2020 verscheen haar EP 'La Vita Nuova', wat ook de titel van haar toneelstuk is. Het verscheen samen met een begeleidende, korte, artistiek-meesterlijke film van 14 minuten, geregisseerd door Colin Solal Cardo. De film is op en in het operagebouw Palais Garnier opgenomen. Héloïse's zangstem en de muziek overstijgen de film verreweg. Met medewerking van de zangeres Caroline Elizabeth Polachek. Op 26 september 2021 verscheen haar EP 'Joseph', met 'Comme l'oiseau' en 'Freedom', de cover van George Michael (Wham!). Op 11 november 2022 verscheen haar derde album 'Redcar les adorables étoiles (prologue)', met o.a. 'Ma bien aimée bye bye', 'Tu sais ce qu'il me faut', 'La chanson du chevalier', 'Mon homme-oiseau', 'Combien de temps', 'Je te vois enfin', 'Angelus' en 'Les âmes amantes'. Zie ook de full show from Cirque d'Hiver, 110, rue Amelot, Paris, van 'Redcar les adorables étoiles' (10 november 2023) op You Tube. Op 9 juni 2023 verscheen haar vierde album 'Paranoia, Angels, True Love', met 'Tears Can Be So Soft', 'Marvin Descending', 'A Day In The Water', 'Angels Crying In My Bed', met een sprekende Madonna, 'Flowery Days', 'True Love', 'Aimer, Puis Vivre', 'Lick The Light Out' en 'To Be Honest'. Dit album is ontstaan door het overlijden van haar moeder en geïnspireerd door het toneelstuk 'Angels in America' van Tony Kushner. Héloïse trad op met ontblote borsten en afgeplakte tepels. Van mij mogen die plakkers er voortaan wel af, omdat ik tegen tepeldiscriminatie ben.

Letissier Christine Queens

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 64